แค้นซ่อนรัก

ตอนที่2 จำผิดคน

เพลงเพียง

“แก นั่นพี่คนนั้นที่เราเคยเจอที่คณะวิศวะนี่” ระหว่างที่ฉันกับจูนนั่งเล่นอยู่ที่ม้านั่งลานคณะ จูนก็พูดขึ้นด้วยความตื่นเต้นจนทำให้ฉันอดหันไปมองตามไม่ได้

“อืมใช่” และฉันก็จำใบหน้าหล่อเหลาของเขาได้ ใบหน้าที่เห็นครั้งแรกก็ทำให้ฉันตกตะลึงอย่างไม่ทราบสาเหตุ โดยเฉพาะแววตาของเขา ที่มันดูแปลกจนฉันอดจะกลัวไม่ได้

ฉันลืมบอกไปว่าวันนั้นที่ฉันไปเรียนที่คณะวิศวะ ฉันบังเอิญเดินชนรุ่นพี่ผู้ชายคนหนึ่งเข้าอย่างไม่ได้ตั้งใจ ตอนนั้นฉันก็รีบขอโทษเขาออกไปด้วยความรู้สึกผิดที่ตัวเองไม่ดูทางให้ดี แต่สายตาแรกที่เขามองมาที่ฉัน มันเหมือนกับว่าเขารู้จักฉัน และเป็นสายตาที่เหมือนกับอยากจะจับฉันฉีกเป็นชิ้นๆยังไงไม่รู้ แต่มันก็แค่ช่วงเวลาสั้นๆ เพราะไม่นานเขาก็กลับมามองฉันด้วยสายตาปกติ สายตาที่ไม่ได้เป็นพิษเป็นภัยอะไรต่อฉัน

แต่ก็นั่นแหละ ถึงแม้ว่าฉันจะแปลกใจไปบ้าง แต่ฉันคิดว่าเขาคงจะจำคนผิดไปหรือฉันอาจจะไปหน้าเหมือนคนที่เขารู้จัก พอเขาคิดได้ว่าไม่ใช่เขาก็เลยมองฉันเป็นปกติทั่วๆไปคืน ว่าแต่เขามาทำอะไรที่นี่นะ

“พี่เขามาทำอะไรคณะเรานะ” แล้วจูนก็พูดขึ้น เป็นคำถามที่ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน แต่ก็ไม่ได้ไม่ใช่เรื่องของฉันอยู่แล้วนี่นหน่า

“พี่เขาคงมาหาเพื่อนเขาคณะนี้แหละมั้ง” ฉันพูดขึ้นอย่างที่คิด เพราะคนเราจะมีเพื่อนอยู่คณะอื่นก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร

“แต่พี่เขาหล่อจังเลยอ่ะ ยิ่งตอนได้เห็นใกล้ๆยิ่งหล่อ” แล้วจูนก็เพ้อขึ้นทันที แต่มันเพ้อแบบนี้ตั้งแต่วันนั้นแล้วแหละ บอกว่าอยากเป็นคนที่เดินชนพี่เขาแทนฉันอย่างนั้นอย่างนี้ เล่นเอาฉันถึงกับต้องส่ายหัวเลยทีเดียว

เพียงแต่สิ่งที่จูนพูดมันก็ไม่ได้ทำให้ฉันสามารถเถียงออกไปได้ ว่าพี่เขาหล่อจริงๆ และหล่อมากๆด้วย

“หล่อขนาดนี้เขาคงมีแฟนแล้วแน่ๆเลย” แล้วฉันก็แกล้งดับฝันจูนเล่นอย่างไม่จริงจัง แต่สิ่งที่ฉันพูดก็มีสิทธิ์เป็นไปได้มากไม่ใช่หรอ คนหน้าตาหล่อแบบตัวท๊อบๆอย่างพี่เขา ถ้าจะมีแฟนไม่เห็นแปลก ไม่มีสิแปลกกว่าอีก

“โถ่แกอ่ะ!” แล้วจูนก็งอแงใส่ฉันทันที เล่นเอาฉันหัวเราะออกมากับท่าทางของเพื่อนตัวเอง เพราะจูนมันก็แบบนี้แหละ มันชอบเพ้อถึงคนหล่อมากๆ แต่มันก็ไม่ได้แรดอะไรอย่างที่เห็นหรอก เพราะมันเคยมีแฟนครั้งเดียวตอนมัธยมแล้วเลิกกันไปได้สองปี มันก็ไม่เคยมีแฟนอีกจนถึงตอนนี้

ต่างจากฉัน ที่ไม่เคยมีความรักกับเขาสักที ไม่ใช่ว่าไม่มีใครเข้ามาจีบหรอกนะ เพียงแต่ฉันรู้สึกว่าเข้ากันไม่ได้ และไม่เจอคนที่ถูกใจตั้งแต่แรกสักที เลยเลือกจะปฏิเสธผู้ชายพวกนั้นไปทุกคน จนกลายเป็นคนที่ไม่เคยมีประสบการณ์เรื่องความรักกับคนอื่นสักที

และฉันกับจูนก็เปลี่ยนเรื่องคุยกันไปเรื่อย จนอยู่ๆก็มีเสียงหนึ่งเรียกฉันขึ้น

“เพลงเพียง”