สามวันต่อมา
“มึงรู้รึยังว่าใครคือสายของไอ้ฌอน” เสียงลีคัสเอ่ยถามพายุด้วยความร้อนใจ
ผ่านมาแล้วสามวันคนของเขายังหาว่าใครคือสายของฌอนไม่ได้ ปกติเขาเป็นคนใจเย็นกับทุกเรื่อง ไม่เคยแสดงออกอาการร้อนอกร้อนใจแบบนี้ต่อหน้าลูกน้อง ทว่านี่ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย หากช้าเพียงนิดฌอนคงรู้ความเคลื่อนไหวและข้อมูลทุกอย่างของเขาหมดแน่ เพราะฉะนั้นจึงต้องรีบตัดไฟตั้งแต่ต้นลม ช่วงนี้เขาคงต้องหยุดเคลื่อนไหวไปก่อนสักพัก
“ยังเลยครับ ตอนนี้ผมกำลังเร่งให้คนสืบอยู่ว่าคนของฌอนที่แอบแฝงในแก๊งเราคือใคร”
“กูให้เวลามึงแค่ในอาทิตย์ในการสืบว่าใครคือสายของไอ้ฌอน มึงรู้ใช่ไหมว่าถ้าช้ากว่านี้…มันจะเกิดอะไรขึ้น?”
“ทราบครับ” การมีสายของศัตรูแอบแฝงแลเคอยส่งข้อมูลให้อีกฝั่งไม่ใช่ผลดีสำหรับลีคัส เพราะถ้าหากมีข้อมูลสำคัญหลุดไปถึงหูฌอน ทุกอย่างก็จบ “นายแอบสงสัยคุณเฌอปรางค์อยู่ใช่ไหมครับ?”
พายุขยับริมฝีปากถามเจ้านายอย่างรู้ทันความ
