“รับอะไรดีคะ อ้าว!หนูคนสวย ไม่เจอกันนานเลยนะ เอาเหมือนเดิมอีกรึเปล่าจ๊ะ” แม่ค้าที่ร้านก๋วยเตี๋ยวเดินเข้ามารับออเดอร์เอ่ยทักทายเฌอปรางค์อย่างเป็นกันเองด้วยรอยยิ้ม เพราะเฌอปรางค์มาบ่อยจึงจำได้และจำได้อีกด้วยว่าหญิงสาวชอบสั่งอะไร
“เอาเหมือนเดิมเลยค่ะคุณป้า”
“วันนี้หนูคนสวยอีกคนไม่มาด้วยเหรอ?”
‘หนูคนสวยอีกคน’ ก็คือจันจิ เพื่อนสนิทของเธอที่ชอบมาด้วยกันเป็นประจำ แต่เพื่อนยัยดีดันชิ่งหนีกลับไปเสียก่อน ทำให้เธอต้องมากับลีคัสแทน
“วันนี้ไม่มาด้วยค่ะ”
“แล้วพ่อรูปหล่อนี่ล่ะ จะรับอะไร?”
ลีคัสหันไปมองเฌอปรางค์หลังจากป้าเจ้าของร้านก๋วยเตี๋ยวหันมาถาม เพราะไม่เคยกินอะไรแบบนี้มาก่อนแถมยังไม่มีเมนูมาให้เหมือนร้านอาหารทั่วไป จึงไม่รู้ว่าจะสั่งยังไง
“แฟนของหนูเหรอ? หล่อดีนะ ตาถึงนะเราเนี่ย” ป้าเจ้าของร้านก๋วยเตี๋ยวหันมาแซวเฌอปรางค์
“มะ…ไม่ใช่ค่ะ พวกเราไม่ได้เป็นแฟนกัน” เธอรีบปฏิเสธ
“ไม่ต้องเขินหร
