“วันนี้ขายดีจังเลยนะคะ”
เสียงหวานเอ่ยทักทายชายวัยกลางคนรูปร่างผอม เขายิ้มแย้มเมื่อเห็นหญิงสาวซึ่งเป็นลูกค้าขาประจำเดินผ่านมา วันนี้เหลือเพียงไส้เดียว แต่ซูเม่ยก็ซื้อแม้ว่าเธอจะไม่ค่อยชอบก็ตาม
“ลุงเก็บไว้ให้ด้วยล่ะ”
หญิงสาวเอ่ยขอบคุณที่อีกฝ่ายจำได้ว่าเธอจะซื้อแต่ซาลาเปาไส้หมูเท่านั้น เพราะเป็นไส้ที่กินง่ายและเป็นไส้ที่ตงหมิงชอบ หญิงสาวหยิบเงินขึ้นมาก่อนยื่นให้อีกฝ่ายและนั่งลงบนเก้าอี้ซึ่งอยู่ด้านหลังรถเข็นขายซาลาเปา
เธอมองคนที่เข้ามารุมล้อมเพื่อซื้ออาหารเช้า มองทอดยาวออกไปไกลถึงจะมีรถเข็นขายอาหารอีกคันตั้งอยู่ ซูเม่ยรอจนคนบางตา ระหว่างที่ลุงขายซาลาเปากำลังเก็บข้าวของเธอก็ได้เอ่ยถามขึ้น
“คุณลุงคะ ปกติแล้วที่ตรงนี้คุณลุงได้เช่าหรือเปล่าคะ”
ชายวัยกลางคนส่ายหน้า ที่ตรงนี้เขาขายมานานแล้ว โดยไม่เคยมีใครมาเก็บค่าเช่าอาจเพราะเป็นที่สาธารณะทำให้เขานั้นไม่เคยเสียเงินเพื่อจ่ายส่วยให้ใคร หญิงสาวพ
