ตงเหมาเปิดตู้เก็บอาหารก่อนจะสอดถุงห่อแผ่นเกี๊ยวที่เขาซื้อมาจากตลาดลงในช่องแคบๆ ตู้ที่เคยว่างเปล่าตอนนี้เต็มไปด้วยอาหารแห้งที่เขานั้นไม่รู้สึกคุ้นตา บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป น้ำมัน ซีอิ๊ว น้ำมันหอม เกลือและน้ำตาลวางเรียงรายแน่นขนัดจนแทบไม่หลงเหลือพื้นที่ให้สิ่งของอย่างอื่น
“อาเม่ย ใครเป็นคนมาแจกสิ่งของเหล่านี้”
ชายหนุ่มแปลกใจตั้งแต่เมื่อคืน เขาสงสัยว่าซูเม่ยอาจจะโกหก ร้อยวันพันปีเขาไม่เคยพบเห็นว่ามีผู้ใจบุญมาตะเวนแจกของอย่างที่หญิงสาวกล่าวอ้าง ความไม่ไว้วางใจบังเกิดขึ้น ตงเหมาหรี่ตามองภรรยาอย่างจับผิด
เขาคงเสียใจมากหากเธอนั้นขโมยของเหล่านี้มา แต่หากไม่ใช่อย่างที่คิด ซูเม่ยก็คงตอบได้ว่านำของเหล่านี้มาจากไหน
ทุกอย่างต้องมีที่มาที่ไป เขาไม่เชื่อว่าอีกฝ่ายจะได้ของมากมายเหล่านี้มาโดยไม่ต้องเสียอะไรเลย
“ฉันไม่รู้จักเขาหรอก รู้เพียงแต่ว่าเขาผ่านมาแล้วก็ผ่านไป”
หญิงสาวต้องการสื่อให้รู้ว่าต่อให้สาม
