บทที่ 11 ไม่เห็นใจกันบ้าง

1540 คำ

วันต่อมา... ตราบใดที่พ่อแม่ยังไม่เขียนพินัยกรรมให้กับเขา เปรมนัตย์ก็แค่คนตัวเปล่าที่ต้องทำงานเป็นผู้บริหารก็เท่านั้น เหตุเพราะพ่อไม่มั่นใจในตัวเขา เกรงว่าทรัพย์สมบัติจะตกเป็นของคนอื่นหากว่าเขาแต่งงานผิดคน ท่านจึงตั้งข้อแลกเ ปลี่ยนให้แต่งงานกับคนที่สามารถควบคุมได้ และเป็นผู้หญิงที่เหมาะสม เลี้ยงหลานได้ดีจนสามารถสานต่อธุรกิจจากเขาได้ ไม่ทิ้งให้คนอื่นเข้ามาฮุบไป ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงที่พยายามเข้าหาเขามาโดยตลอด ทุกอย่างเป็นเกมธุรกิจ ซึ่งสิ่งที่ยึดติดเขาไว้คือการแต่งงานกับผู้หญิงที่พ่อหาให้ ดั่งสุภาษิตที่ว่า...เรือล่มในหนองทองจะไปไหน หากดุจดาวไม่ตายจาก ก็คงมีความสุขไปแล้ว “ไปซื้อที่ตรวจครรภ์ด้วย” วันนี้เป็นวันหยุด เปรมนัตย์เอ่ยพูดเมื่อลงมาจากชั้นสองของบ้านแล้วเห็นว่าคนเป็นภรรยากำลังนั่งทำงานอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ ปานเดือนสวมแว่นหนาเตอะหันมามองเขา “ค่ะ” เธอตอบรับเสียงเรียบ “ฉันทำอาหารไว้ค่ะ ใน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม