บทที่ 6 มีชีวิตใหม่ในคราบของคนอื่น
1318 คำ
บทที่ 6 มีชีวิตใหม่ในคราบของคนอื่น
ภายในห้องรับแขกของตระกูลไพศาลสกุลรัตน์ หลังจากที่คุณหญิงกับไอรินเดินออกไป ดารินที่นั่งก้มหน้านิ่งอยู่ ค่อย ๆ เงยหน้าขึ้น พร้อมกับถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก
เจ้าของใบหน้าสวยไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด ตั้งแต่วันแรกผู้เป็นแม่แท้ ๆ ถึงได้ตั้งแง่ใส่ และใช้คำพูดที่ดูห่างเหินกับเธอถึงเพียงนี้ การกระทำที่ผู้เป็นแม่ได้แสดงออกกับดาริน ไม่ต่างจากแม่เลี้ยงกับลูกเลี้ยงเหมือนที่เคยเห็นอยู่ในละครหลังข่าวเลย
“คุณดารินคะ เดี๋ยวไปที่ห้องนอนของคุณไอด้าเลยค่ะ”
เสียงของทิพย์เลขาคนสนิทได้เอ่ยปากพูดกับดาริน พร้อมทั้งส่งสัญญาณให้เจ้หยาดกับลูกน้อง ตามไปด้วย
“ทำไมต้องไปที่ห้องของพี่ไอด้าล่ะคะ”
ดารินถามด้วยความสงสัย เพราะเธอเองไม่อยากเข้าห้องของคนอื่นโดยพลการ แค่การฝึกเป็นไอด้า แค่มาพักของของเธอเอง มันเพียงพอแล้วไม่ใช่หรือ”
“นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ทิพย์ขอเรียกคุณดารินว่า คุณไอด้านะคะ และเพื่อให้คุณซึมซับความเป็นคุณไอด้าให้ได้เร็วที่สุด ต้องไปที่ห้องของเจ้าของตัวค่ะ จะได้รู้สไตล์การแต่งตัว การเลือกใช้ของ และทุกอย่างจะไม่มีข้อผิดพลาดอย่างเด็ดขาดค่ะ เพราะเรื่องนี้เกี่ยวพันกับชื่อเสียงของตระกูลด้วย”
“ค่ะ เชิญเรียกได้เลยค่ะ เพราะฉันเองก็มีชีวิตที่ไม่ใช่ของตัวเองมาตั้งแต่แรกแล้ว”
ดารินพูดอย่างตัดพ้อ พร้อมทั้งก้าวขาเรียวเดินไปยังห้องนอนผู้เป็นพี่สาว
ภายในห้องนอนสุดหรูของไอด้าลูกสาวคนโตของตระกูลไพศาล
“ถึงแล้วค่ะ ห้องของคุณไอด้า”
“ค่ะ”
เสียงหวานตอบพลางกวาดสายตาคมมองไปยังรอบ ๆ ห้องของ
ผู้เป็นพี่สาว ภายในห้องตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ที่นำเข้ามาจากต่างประเทศ โทนของห้องเป็นสีเข้มดูเป็นระเบียบเรียบร้อย มีเตียงขนาดคิงส์ไซส์ที่ตั้งอยู่ริมห้อง พร้อมกับห้องน้ำภายในตัว โดยรวมแล้วห้องของพี่สาวกว้างกว่าห้องของดารินประมาณหนึ่งเท่าตัว
“เชิญจัดการได้เลยค่ะคุณหยาด”
ในขณะที่ดารินกำลังคิดอะไรอยู่นั้น ทิพย์ที่เป็นเลขาจึงได้สั่งให้เจ้หยาดเข้ามาประกบตัวของคนตัวเล็กทันที
“อืม เจ้ว่านะคะ คุณดา... เอ้ยคุณไอด้า ”
“คะ?”
ดารินเลิกคิ้วถาม เมื่อเห็นว่าเจ้หยาดมีสีหน้าค่อนข้างกระอักกระอ่วนใจ เหมือนจะพูดทว่ากลับไม่พูด
“เจ้ขอพูดตรง ๆ เลยนะคะ”
“ได้ค่ะ”
“ค่ะ คุณน้องมีใบหน้าเรียว จมูกโด่ง รับกับริมฝีปากที่เป็นกระจับ แม้จะไม่เติมลิปสติกก็ยังคงอมชมพูอยู่ ผิวหน้านี่ก็ดีมากค่ะ ไร้ฝ้ากระ เนียนละเอียดราวกับผิวเด็ก แต่มือคุณน้องนี่สิคะ ทำไมมันถึงได้หยาบ แล้วก็ด้านแบบนี้ ปกติลูกคุณหนูจะมือเนียนนุ่มค่ะ ก่อนอื่นเริ่มจากตรงมือและผิวร่างกายก่อนนะคะ คงไม่ว่าอะไรใช่ไหมคะ คุณทิพย์”
เจ้หยาดพูดจีบปากจีบคอเชยคางมนขึ้นด้านบนพจารณาอยู่เพียงชั่วครู่ ก่อนจะจับมือบางของดารินขึ้นมาแล้วลองลูบดู แม้ตัวเจ้หยาดจะสงสัยว่าทำไมลูกสาวตระกูลดังถึงได้มือหยาบกร้าน เหมือนคนที่ผ่านการทำงานหนักมาแบบนี้ ทว่าความสงสัยนี้ได้แต่เก็บไว้ในใจ ไม่กล้าถามออกไป กลัวว่าจะตกงานตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มทำ
“เชิญเจ้ตามสบายค่ะ ขาดเหลืออะไรบอกฉันค่ะ จะจัดการซื้อหามาให้”
“ค่ะ งั้นที่บ้านพอจะมีกล้วยหอม โยเกิร์ต นมจืด น้ำมันมะกอก นมผง มะนาว....”
“เจ้จดมาดีกว่าค่ะ เดี๋ยวให้แม่บ้านจัดหามาให้ อันไหนไม่มีจะได้ออกไปซื้อ”
“ได้ค่ะ คุณทิพย์รอสักครู่นะคะ เดี๋ยวเจ้จดให้”
ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง
ข้าวของต่าง ๆ ก็ได้มากองอยู่ในห้องของคุณหนูตระกูลดัง และทุกอย่างล้วนถูกจัดแจงโดยเจ้หยาด อีกทั้งลูกน้องจำนวน 6 คนได้เข้ามาประกบตัวของดารินเตรียมอุปกรณ์การทำสปามือและเท้า ต่อด้วยการขัดผิว
“คุณไอด้าคะ ก่อนอื่นเจ้จะเริ่มสปามือก่อนนะคะ เพราะตรงนี้หนักที่สุดแล้วค่ะ”
เจ้หยาดพูดพร้อมกับจับมือเล็กมาลูบ ๆ บนบริเวณฝ่ามือ คิดยังไงเจ้หยาดก็ไม่เข้าใจ ทำไมมือของลูกคุณหนูตระกูลดังถึงได้หยาบกร้านราวกับผ่านการทำงานหนักมาแบบนี้
“....”
ดารินไม่ได้ตอบอะไรกับคนตรงหน้า ได้แต่ยิ้มบาง ๆ และพยักหน้าเบา ๆ
“เจ้ว่าอีกประมาณหนึ่งสัปดาห์น่าจะดีขึ้นแล้วค่ะ ส่วนผิวกายไม่ต้องทำอะไรมากเลย เพราะผิวพรรณคุณน้องดีอยู่แล้ว”
“ค่ะ”
“ที่เหลือก็แค่ดูคลิปคุณไอด้าเวลาออกสื่อ ลอกเลียนแบบ
สีหน้า ท่าทาง สายตา การเดิน การพูด ให้เป๊ะ แบบนี้ภารกิจก็ลุล่วงค่ะ”
“ต้องขนาดนั้นเลยเหรอคะ”
คนตัวเล็กทวนถาม
“คุณหญิงไม่ได้บอกเหรอคะ ว่าจ้างเจ้ให้มาดูเรื่องนี้ด้วย”
“ไม่ได้คุยกันเลยค่ะ”
เรียวปากสีหวานตอบเสียงแผ่ว ดวงตาคู่สวยหุบต่ำลงด้วยอาการที่น้อยเนื้อต่ำใจ เพราะตั้งแต่ที่เธอก้าวขาเข้ามาในตระกูลไพศาล
สกุลรัตน์ ผู้เป็นมารดาได้เอ่ยปากคุยแทบจะนับคำได้ ซึ่งมันต่างกับไอรีนโดยสิ้นเชิง
เจ้หยาดได้แต่มองใบหน้าหวานที่หม่นลง ได้แต่ทำตัวไม่ถูก จึงรีบหาเรื่องอื่นมาพูดคุย แม้จะสงสัยเรื่องความสัมพันธ์ของตระกูลนี้อยู่มาก ทว่าไม่กล้าเอ่ยถามออกไป
“อ๋อ ค่ะ ๆ คุณน้องพอจะเคยเห็นคลิปของคุณไอรินอยู่บ้างใช่ไหมคะ แบบนี้คงไม่ยากใช่ไหม”
พี่สาวร่างกายกำยำเอ่ยปากถามอย่างสุภาพ ครอบครัวเดียวกันคงจะรู้จักกันดี แบบนี้งานคงไม่ยากสักเท่าไหร่
“ไม่เลยเห็นเลยค่ะ”
“อะไรนะคะ/อะไรนะคะ!!!”
เสียงของผู้จัดการร้าน พร้อมกับคนในห้องพูดออกมาพร้อมกัน เนื่องจากคิดไม่ถึงว่าจะได้ยินคำพูดนี้ออกมาจากปากคนตัวเล็ก
เจ้หยาดถึงกับยกมือมากุมขมับ จากนั้นคลึงเบา ๆ เพ่งสายตามองดารินอีกครั้งเผื่อว่าเธอจะพูดเล่น ทว่าสายตาของคุณหนูตระกูลดังไม่ได้ล้อเล่นแม้แต่น้อย
“ไม่เคยค่ะ”
ดารินย้ำอีกครั้ง ในขณะที่ใครหลาย ๆ คนกำลังอ้าปากค้างอยู่
“โอเคค่ะ ไม่เป็นไรคะ ตอนนี้ก็ดูคลิปของคุณไอด้าบ่อย ๆ ค่อย ๆ ซึมซับไปทีละน้อยนะคะ เดี๋ยวเจ้จะบอกเองว่าเหมือนหรือไม่เหมือน”
“ค่ะ”
ดารินพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง จากนั้นเจ้หยาดก็หยิบโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าเสื้อ พร้อมกับกดคลิปวีดีโอของไอด้า ก่อนจะยื่นโทรศัพท์มือถือส่งให้ดาริน
เจ้าของใบหน้าสวยไม่ได้พูดอะไรต่อ ก้มหน้ามองดูคลิปวีดีโอให้สัมภาษณ์กับนักข่าวของไอด้า
ดวงตาคู่สวยจ้องมองจนลืมกะพริบตา มองผู้หญิงที่มีใบหน้าเหมือนเธอราวกับแกะ ทว่าลักษณะการใช้ชีวิต การพูดเจรจา รวมไปถึงบุคลิกลักษณะภายนอก มันจากจากดารินโดยสิ้นเชิง
“เฮ้อ”
เสียงหวานถอนหายใจออกมาเบา ๆ ชีวิตใหม่ที่เธอใฝ่ฝันกลับต้องมาใช้ชีวิตในคราบของคนอื่นมันไม่ง่ายเลยจริง ๆ
- ผู้เขียน
