คุณหมอของนายขุนพล

ขุนพลไม่ชอบผู้หญิง

"หาววว" น้ำมนต์ลุกขึ้นนั่งที่โซฟา บิดขี้เกียจ พร้อมทั้งหาวออกมาขนาดที่ยังไม่ได้ลืมตาขึ้นน้ำมนต์หลับไปนานพอสมควรจนตอนนี้บ่ายโมงกว่าแล้ว พอนึกขึ้นได้ว่าตอนนี้ตัวเองไม่ได้อยู่คอนโดแต่กลับอยู่ห้องพัก VIP ของโรงพยาบาลคิดได้ดังนั้นก็รีบเด้งตัวขึ้นมาจากโซฟาและโฟกัสไปยังที่เตียงคนไข้ ซึ่งพบว่าตอนนี้นายขุนพลกำลังหลับอยู่ จึงเดินเข้าไปใกล้เตียงคนเจ็บและพบว่าตอนนี้หน้าของขุนพลซีดมาก น้ำมนต์เลยลองเอามองแตะหน้าผากวัดอุณหภูมิในร่างกายก็พบว่าตอนนี้เขาโดนพิษไข้เล่นงานสูง แต่เธอแปลกใจว่าทำไมถึงไม่มีพยาบาลหรือหมอเข้ามาดูอาการของขุนพลเลย

"เอ๊ะ!!" พอน้ำมนต์แตะฝ่ามือลงกับหน้าผากคนไข้ก็จับที่มือเธอทันที พร้อมกับลืมตาขึ้นแกมตักเตือน

"นายกำลังมีไข้นะ" เขามองฉันด้วยสายตาที่อ่อนลง ไม่มีเสียงตอบรับจากคนบนเตียงเขาแค่มองหน้าแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา(สงสัยคงกลัวดอกพิกุลร่วง)

"งั้นเดี๋ยวฉันเรียกหมอกับพยาบาลมาตรวจร่างกายให้นายนะ" คนไข้บนเตียงส่ายหน้าเป็นเชิงปฏิเสธซึ่งทำให้น้ำมนต์ไม่เข้าใจในปฏิกิริยาของเขาว่าสรุปเขาต้องการอะไรกันแน่

"ถ้านายไม่พูด ฉันก็ไม่เข้าใจนายนะขุนพล"

"เธอก็หมอ" อ๋อ เข้าใจแล้วสรุปคือเขาจะให้ฉันตรวจดูอาการบาดเจ็บให้สินะ

"งั้นเดี๋ยวฉัน ให้พยาบาลเอาอุปกรณ์มาให้นะ"

โอเครู้เรื่อง ตอนนี้ฉันเริ่มจับทางถูกแล้วว่าเขาต้องการอะไรจะได้ไม่ต้องเหนื่อยมานั่งอ่านใจเขาให้ป่วยสมอง

"อ้าวคุณหมอน้ำมนต์ วันนี้ไม่มีเวรนิค่ะ"พี่จอมพยาบาลประจำวอร์ดทักขึ้นเมื่อเห็นฉันเดินไปที่หน้าเคาน์เตอร์ ไม่แปลกใจสิแปลกก็วันนี้คือวันหยุดแสนสงบของฉัน แต่จะไม่สงบเพราะนายนั้นคนเดียว

"ขออุปกรณ์ทำแผลพร้อมยาลดไข้ให้ห้องVIP หน่อยค่ะ" ฉันทำหน้าเซงทันที หลังจากเห็นหน้าพี่จอมที่ทำหน้ากรุ้มกริ่มมีเลศนัย ไม่แปลกหรอก ถ้าเรื่องจะดังไปทั้งโรงพยาบาล ก็เพราะว่านายขุนพลเป็นลูกเจ้าของ โรงพยาบาลนิเนอะ อยากจะกัดลิ้นตัวเองตายจริง ๆ

"ถ้าทำหน้าแบบนี้อีก ทีนี่มนต์จะไม่ซื้อขนมมาฝากแล้วนะ"

"โอ๋!! อย่าพูดแบบนั้นสิค่ะคุณหมอ ปะ พี่ว่าเราไปห้อง VIP เลยดีกว่าค่ะ" หึ! ทีแบบนี้เปลี่ยนเรื่องเร็วจังนะ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก ต้องเคาะประตูก่อนเข้าไป เพราะข้างในห้องเหมือนจะมีแขกอยู่ จึงต้องมีมารยาทในการเข้าตรวจคนไข้ก่อนเข้าไป

"หมอโรงพยาบาลนี้ทำไมสวยจังว่ะ" พอเข้าไปในห้องพักผู้ป่วยก็พบว่ามีผู้ชายสองคนที่หน้าตาดีทั้งคู่อยู่ในห้องพักด้วย สงสัยคงจะเป็นเพื่อนของนายขุนพลนั้นแหละ

"หมอขอตรวจอาการหน่อยนะค่ะ" สายตาที่มองมามันนิ่งจนฉันไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ ห้องทั้งห้องเกิดความเงียบขึ้น ทำให้พยาบาลที่มาด้วยอย่างพี่จอมพลอยเกรงไปด้วย

"ไอ้ขุนมึงจะทำหน้าดุใส่หมอทำไม หมอเกรงหมดแล้วไอ้ห่า" มันก็จริงอย่างที่เพื่อนเขาพูดสายตานิ่งที่มองทุกอริยบทการเคลื่อนไหวของฉันมันทำให้ฉันเกรงไปหมด แถมสายตาดุที่มองมา โอ้ย !!ฉันอยากจะบ้าตาย

"ตอนนี้คนไข้มีไข้ขึ้นสูงนะค่ะ น่าจะเกิดจากการอักเสบของแผล เดี๋ยวหมอให้พยาบาลล้างแผลให้แล้วเพิ่มยาแก้ไข้ให้นะค่ะ" เอาว่ะ มันคือหน้าที่จะมากลัวเขาได้ยังไง ถึงสายตาคู่นั้นจะจองมากดดันพร้อมทั้งดุดันก็เหอะ

โครม/ว้าย/เชี้ยขุน ได้เรื่องอีกแล้วสินะ !! ตอนนี้ทั้งห้องตกอยู่ในอาการตกใจ เมื่อพยาบาลจะเข้าไปทำแผลให้แต่นายขุนพลกลับปัดอุปกรณ์ทำแผลกระจายตกลงพื้น

"ออกไป" เสียงเข้มที่ติดดุไล่พยาบาลที่จะเข้าไปทำแผลให้ออกให้ห่างจากตัวเขา

"ขอโทษแทนขุนพลด้วยคับ พอดีมันไม่ชอบให้ผู้หญิงแตะตัว"

"พยาบาลเดี๋ยวหมอทำเองค่ะ" เรื่องเยอะจริง ๆ จะอะไรนักหนา กว่าฉันจะทำแผลเสร็จก็ใช้เวลาพอสมควร ซึ่งเพื่อนของนายขุนทำหน้าแปลกใจที่ฉันสามารถเข้าใกล้ตัวเขาได้ แต่ก็ไม่มีใครพูดอะไรขึ้นมา

หมับ !! ทำแผลเสร็จเรียบร้อย เตรียมตัวจะออกจากห้องเพื่อที่จะให้เขาได้อยู่กลับเพื่อน แต่ข้อแขนแข็งแรงกลับรั้งข้อมือของฉันเอาไว้แน่ และใช้สายตาบอกให้ฉันนั่งเก้าอี้ข้างเตียง

"เสร็จแล้วก็ออกไป" สายตานิ่งที่มุ่งไปยังกลุ่มพยาบาลเป็นการบ่งบอกว่าเขาพูดถึงพวกเธอ จนทำให้พยาบาลรีบเก็บของและออกจากห้องอย่างรีบเร่ง ฉันอยากจะเอามือตบหน้าผากตัวเองจริง ๆ อะไรของเขาวะ!

"ไอ้คราม มึงเห็นเหมือนกูมั้ย?" เพื่อนของนายขุนพลพูดด้วยน้ำเสียงเหมือนคนละเมยพร้อมทำตาโตถามเพื่อนที่ชื่อวาโย อาการของสองคนนี้ไม่ต่างกันเท่าไหร่ สีหน้าท่าทางเหมือนคนเห็นผี

"ผัวะ! /เชี้ยไอ้คราม"นี่เขาสองคนเป็นเพื่อนกันจริงๆใช่มั้ย ทำไมตบหัวกันแรงขนาดนั้น

"ไม่ได้ฝันนี่หว่า" ตอนนี้ฉันเริ่มแปลกใจกับอาการของสองคนนี้แล้วนะ

"เอ่อ ขอโทษนะค่ะ!!! มีอะไรกันรึป่าวค่ะ" เอาว่ะ จะว่ะเสือกก็ได้นะ แต่ฉันแปลกใจจริงผู้ชายต้องคนบุคลิกภายนอกคือหล่อ หุ่นดี เฟอร์เฟค แต่ตอนนี้ลักษณะท่าทางของเขาดูปัญญาอ่อนตรงข้ามกับใบหน้าอย่างสิ้นเชิง

"คุณหมอเป็นอะไรกับไอ้ขุนคับ"

"ไม่ได้เป็นอะไรนิค่ะ" คำตอบที่ได้รับทำให้สองหนุ่มมุ่งสายตาไปที่เพื่อนของเขาที่นอนอยู่บนเตียงทันที แต่สายตาของคนบนเตียงกลับมองมาที่ฉันอย่างเชือดเฉือนฉัน จนขนลุกเลยทีเดียว

"แต่ปกติ ไอ้ขุนมันไม่ใกล้ผู้หญิงนะคับ" เหอะ !ฉันควรจะเชื่อเพื่อนเขาดีมั้ย ว่าเพื่อนตัวเองนี้แหละที่เจอฉันไม่ถึงนาที แต่กลับลากฉันไปกินตับ

"จะบอกว่าเพื่อนคุณเป็นเกย์หรอค่ะ" อะไรคือไม่เข้าใกล้ผู้หญิงหรือว่านายขุนชอบผู้ชาย ไม่นะนี่ฉันเสียซิงให้เกย์หรอเนี้ย

"พวกผมไม่หารนะคับ ขอตัวกลับก่อน/ไปนะไอ้ขุน" อะไรของพวกเขากันนะพูดกับฉันจบ ก็เอ่ยลาเพื่อนตัวเองแล้วรีบเดินออกจากห้องไป

สองหนุ่มเดินลับประตูห้องไป สายตาของฉันก็หันมาสบตากับคนป่วยบนเตียงพอดีนี่นั้นทำอะไรให้เขาไม่พอใจอีกรึป่าว?

"หึ !! ก็เคยลองแล้วนิ" ประโยคที่เอ่ยมาทำให้หน้าฉันร้อนขึ้นมา เมื่อนึกถึงภาพคืนนั้นของเราสองคน

##มีขุนเขาไม่ได้เป็นเกย์ค่ะคุณหมอ##/