คุณหมอของนายขุนพล

เจ้ากรรมนายเวร

สองวันที่ผ่านมาหลังจากที่ขุนพลได้เข้ารับการรักษาแผลที่บาดเจ็บจากการโดนยิง ชีวิตประจำวันในโรงพยาบาลที่แสนจะวุ่นวายอยู่แล้ว ยิ่งวุ่นวายเข้าไปใหญ่ ก็พ่อคุณไม่ให่คุณหมอท่านไหนเข้าตรวจอาการเลย นอกจากฉันซึ่งเป็นหมอที่ไม่ใช่เจ้าของไข้ เล่นทำเอาหมอพีปาดเหงื่อกันเลยทีเดียว หลังจากที่ทำงานเสร็จไม่ว่าจะตอนพักเที่ยงฉันก็ต้องขึ้นไปหาขุนพล ไม่งั้นนางก็จะให้ลูกน้องโทรมาที่วอร์ดฉันซ้ำ ๆ จนพยาบาลกุมขมับกันเลยและยิ่งไปกว่านั้นคือหลังเลิกงานฉันต้องนอนเฝ้าเขาที่โรงพยาบาลทุกคืน ตอนนี้ฉันไม่ได้กลับคอนโดมาสองวันแล้วเพราะนายขุนพลคนเดียว ที่เอาแต่ใจตัวเองจนทำให้ คนอื่นเดือดร้อนและปวดหัวกันไปหมด

ไอ้บ้านี่ ฉันอยากจะฉีดยานอนหลับให้จริง ๆ ถ้าไม่ติดว่าจรรยาบรรณวิชาชีพค้ำคอฉันอยู่นะ

"หมอพี คนไข้ VIP ต้องออกโรงพยาบาลวันไหน" ใจฉันอยากจะให้ออกวันนี้เลยแหละ จะได้หมดภาระฉันซักที

"วันนี้แหละ เพราะคนไข้ก็ขอออกแล้วด้วย"

"จริงดิ" เหมือนสรรค์มีตาและฟ้าประทานพรมาให้น้ำมนต์คนสวย ที่ตอนนี้จะหมดเวรหมดกำกับไอ้บ้าขุนพลนั้นซักที และอยากอวดพรให้เขาสุขภาพแข็งแรงไม่มีโรคภัยไข้เจ็บ จะได้ไม่ต้องมาโรงพยาบาล

"ดีใจอะไรขาดนั้นหมอน้ำมนต์

>____ครืด ครืด ครืด

"ฮาโหล น้ำมนต์พูดค่ะ" เบอร์ใครโทรเข้ามาหาฉันเนี้ย คงไม่ใช่แก๊งคอลเซนเตอร์ใช่มั้ย พอกลับรับสายเบอร์แปลกแต่ปลายสายไม่ได้พูดอะไรกลับหลังจากนั้นก็วางสายไป สร้างความงุนงงให้ฉันเป็นอย่างมาก คงจะเป็นคนที่โทรผิดสินะ แต่ความคิดก็ดับศูนย์ไป เพราะหลังจากนั้นเสียงไลน์ก็เด้งเข้ามาว่า ติ่ง!!

เพิ่มเพื่อนขุนพลแล้ว !! แต่เดี๋ยวนะ เขาแอดไลน์ฉันได้ยังไง ฉันไม่เคยให้ไลน์นายขุนพลนะ แล้วชีวิตฉันต่อจากนี้ไปจะเป็นยังไง ชาติที่แล้วฉันไปทำบาปทำกรรมอะไรกับนายคนนี้ไว้นะ ชาตินี้ถึงได้มาตามแก้แค้นถึงที่

เฮ้ย!! ต้องก้มหน้ายอมรับชะตากรรมของตัวเอง กระทืบเท้ากับพื้น จะทำอะไรได้ก็ฉันเป็นหมอจบใหม่ที่ยังไม่สามารถย้ายโรงพยาบาลได้นิเนอะ ทำได้เพียงเก็บมือถือใส่กระเป๋าทันที แล้วมุ่งหน้าขับรถกลับคอนโดเพื่อตั้งหลักก่อน หลังจากถึงคอนโดฉันก็รีบเข้าไปอาบน้ำชำระร่างกายเสร็จก็รีบ กระโดดลงเตียงนอนตัวเองด้วยความคิดถึงทันที พอหัวถึงหมอนฉันก็ไม่รับรู้อะไรอีกต่อไป

ZzzzzZzzzzz.

@ สนามแข่งรถชื่อดัง

"อ้าวไอ้ขุน ออกจากโรงพยาบาลแล้วหรอ " ครามที่เข้ามาสนามแข่งรถเป็นคนแรกของกลุ่มเอ่ยทักเจ้าของสนามอย่างขุนพลทันที ขุนพลได้แต่พยักหน้ารับและหันกับไปเช็คสภาพของเครื่องยนต์ที่จะลงแข่งแมตนี้ ที่มีของเดิมพันเป็นเงินมหาศาล

ขุนพลเป็นนักแข่งรถตัวโยงและเจ้าของสนามที่มีเม็ดเงินไหลเข้ามาไม่ขาด แถมเขายังชื่นชอบและรักการแข่งรถเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ก็ถือว่าคุ้มค่า

"เฮียขุนเรียบร้อยแล้วคับ" หลังจากที่เช็คเครื่องเตรียมลงสนามเรียบร้อย ขุนพลก็เดิมมาหาครามที่นั่งดื่มรออยู่ก่อนแล้ว และรอกลุ่มเพื่อนนัดสังสรรค์พร้อมรอเชียร์ขุนพลแข่งแมตนี้

"คุณหมอคนสวยไม่มาด้วยหรอว่ะ" เพื่อนอย่างครามและวาโยรู้ดีว่าคุณหมอที่พวกเขาเจอต้องไม่ธรรมดาต่อใจเพื่อนของเขาแน่นอน

"อยู่คอนโด" ขุนพลรู้ดีว่าน้ำมนต์คงอยากพักผ่อนมาก ไหนจะงานที่โรงพยาบาลไหนจะต้องนอนเฝ้าเขาอีก ไม่ใช่ว่าไม่สังเกตุเห็นสีหน้าที่อ่อนหล้าจากใบหน้าสวย แต่เขาแค่ไว้ใจน้ำมนต์ให้อยู่ด้วยก็เท่านั้นเอง เพราะชีวิตของเขามักจะมีผู้หญิงมากหน้าหลายตา เข้ามาหาเพื่อเพราะเงินทองเท่านั้น แต่กับน้ำมนต์เธอพยายามตีตัวออกห่างจากเขา ซึ่งมันก็ทำให้หงุดหงิดเมื่อเห็นว่าเธอไม่อยากเข้าใกล้

"อ้าวไอ้ขุน ไอ้คราม มากันนานยัง" วาโยเดินเข้ามาสมทบพร้อมกับเพื่อนอีกหลายคนที่เดินเข้ามานั่งดื่มและดูการแจ่งรถในห้องพัก VIP ที่จะมีก็แต่คนสนิทเท่านั้นที่เข้าได้

"อือ เดี๋ยวไปเปลี่ยนชุดก่อน" พวกเพื่อน ๆ พยักหน้ารับ เพราะใกล้ถึงเวลาที่ขุนพลจะลงสนามแล้ว หลังจากที่ขุนเป็นชุดเสร็จก็ออกมาข้างสนามและเตรียมลงสนาม โดยมีเพื่อนเดินลงมาเชียร์ถึงขอบสนามเช่นกัน

การแข่งขันเริ่มขึ้นสุดมั่น เนื่องจากฝีมือของขุนพลหาตัวจับยากและไม่ค่อยมีใครมาท้าแข่งเพราะรู้ว่าชนะยากเพราะสติและลีลาการขี่ของเขามันขั้นเทพ แต่ด้วยครั้งนี้คู่แข่งที่ท้าฝีมือก็ไม่ธรรมดาเหมือนกันพร้อมด้วยเงินจำนวนไม่น้อย ทำให้ขุนพลรับคำท้าทั้งที่แผลยังไม่หายดี ผลการแข่งขันออกมาเป็นที่หน้าพอใจ เพราะว่าขุนพลชนะอย่างหวุดหวิด

"จะรับเป็นเงินหรือรถพร้อมผู้หญิงว่ะ"

"เงิน" คู่แข่งเสนอสาวสวยข้างกายพร้อมรถซุปคาร์ให้แต่เขาปฏิเสธอย่างไร้เยื้อใย เพราะไม่ชอบเรื่องอะไรแบบนี้อยู่แล้ว หลังจากแข่งเสร็จก็เปลี่ยนเสื้อผ้ามานั่งดื่มกับกลุ่มเพื่อนต่อ

"ไอ้ขุนเลือดที่แผลซึมออกรึป่าวว่ะ"เพื่อนขุนพลสังเกตุเห็นเสื้อเชิตที่มีเลือดซึมออกมา จนเพื่อนทั้งกลุ่มหันมามอง แต่เขากลับทำหน้านิ่งไม่สะทกสะท้านหรือทำสีหน้าตกใจใด ๆ ออกมา

"มึงล้างแผลรึยังไอ้ขุน"

"ยัง" คิดได้แบบนั้นเขาก็ ลุกขึ้นยืนแล้วบอกเพื่อนว่าขอกลับก่อน โดยไม่รอคำตอบจากเพื่อนและสตาร์รถมอเตอร์ไซต์คู่ใจมุ่งหน้าออกไปตามท้องถนน จนมาโผล่ที่คอนโดของน้ำมนต์

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"ใครมาเวลานี่ว่ะ ถ้าไม่สำคัญจริงๆ แม่จะตบให้" ผมเฝ้าที่ยุ่งเหยิงเดินออกมาจากห้องนอนเพื่อที่จะไปดูตาแมวว่าใครมา พอเห็นว่าเป็นขุนพลเท่านั้นแหละ อาการง่วงนอนก็หายเป็นปลิดทิ้ง แล้วก้าวถอยห่างจากประตู

"รู้ว่าอยู่หน้าประตู ถ้าไม่เปิดจะพังเข้าไป" ไอ้บ้านี่มีตาทิพย์รึไง ทำไมถึงรู้แล้วถ้าฉันไม่เปิดประตู คงพังอย่างที่เขาพูด

แอ๊ด!!

"มาทำอะไรดึกขนาดนี้" พูดยังไม่จบก็ก้าวผ่านตัวฉันเข้ามาให้ห้องทันที ไม่เกรงใจเจ้าของห้องอย่างฉันเลยมันน่าจะทุบจริง ๆ

"ล้างแผล"

"ห๊ะ!! แต่นี้ไม่ใช่โรงพยาบาลนะ" ไม่ตอบคำถามแต่ เลิ่กคิ้วเชิงถามว่ามีปัญหาอะไรมั้ย? แล้วฉันจะทำอะไรได้ก็ต้องเอาอุปกรณ์ทำแผลมาทำให้เสร็จเรียบร้อยแทนที่จะกลับ แต่นายขุนพลเดินเปลือยท่อนบนเข้ามานอนบนเตียงฉันอย่างตีมึน ว่าก็ไปยอมไปจนฉันยอมยกธงขาวยอมแพ้ เพราะง่วงนอนด้วยก็เลยนอนข้าง ๆ บนเตียงและหลับไป

##ที่นี่ไม่ใช่โรงพยาบาลหรือโรงแรมนะขุนน ที่จะเข้าออกเวลาไหนก็ได้###