ตอนที่ 8. ตอน แรงดึงดูดเกินต้านทาน /3
1416 คำ
ผลัวะ ผลัวะ ผลัวะ !!!
อลิชาควงกระทะตรงเข้าไปฟาดมาโก้สุดแรงสามทีซ้อน หญิงสาวเห็นลูกสาวถูกอันธพาลทำร้ายต่อหน้า ก็สวมวิญญาณแม่เสือสาวเข้าไปจัดการกับคนที่ทำร้ายลูกของเธอ
“นี่แหนะ ไอ้สารเลว แกทำร้ายโรซี่ทำไม ไอ้คนชั่ว ตายซะเถอะ”
อลิชาด่าไปด้วยตีไปด้วย มือจับกระทะฟาดกระหน่ำไปยังร่างของมาโก้แทบไม่นับ จนอีกฝ่ายหน้าปูดเนื้อตัวเขียวช้ำ ไม่ทันตั้งตัวกับพายุกระทะที่แม่ลูกติดฟาดเข้าใส่ พอตั้งสติได้ก็คว้ากระทะได้ แย่งมาโยนทิ้ง เงื้อมือหมายจะตบหน้าหญิงสาวให้หายแค้น แต่ถูกใครบางคนถีบกระเด็น
“รังแกเด็ก ทำร้ายผู้หญิง นี่หรือลูกสมุนของนิโคลัส เบตาโทรี่ ช่างน่าละอายแท้ๆ”
ริคคาโด้ชี้หน้าเจ้าอันธพาลชั้นต่ำอย่างเหลืออด เขาหันมามองอลิชาและแม่หนูโรซี่ สองแม่ลูกกอดกันไว้แน่น แม้จะถูกทำร้ายแต่โรซี่น้อยไม่ร้องสักแอะ แม่หนูจับมือมารดาให้ลุกขึ้น มายืนข้างหลังเขา เหมือนพร้อมยืนเคียงข้างต่อสู้ร่วมกัน อลิชาหยิบกระทะของเธอมาถือไว้อีกครั้ง
“แกกล้าพูดชื่อท่านนิโคลัสรึ บังอาจมาก”
มาโก้ดึงปืนที่เหน็บไว้ตรงเอวออกมา เมื่อครู่เขาไม่ใช้มันเพราคิดว่าสามารถจัดการกับชายแปลกหน้าคนนี้ได้โดยง่ายจึงใช้แค่มีดพกเท่านั้น ตอนนี้เขารู้แล้วว่าประเมินอีกฝ่ายต่ำไป ลูกสมุนทั้งสามของเขาถูกทำให้สลบจมกองทรายไปแล้ว เหลือเขาตัวคนเดียวจึงต้องใช้เครื่องทุ่นแรง
“ชื่อเจ้านายแก ต้องใช้ความกล้าในการเอ่ยถึงหรือไง”
ริคคาโด้ยิ้มหยัน มองปืนที่อีกฝ่ายถือนิ่ง เจ้าอันธพาลชั้นต่ำคนนี้ถึงกับยกปืนขึ้นมาขู่เขา มันคงไม่รู้ว่าชะตาของมันจะขาดเสียแล้ว เมื่อคิดกำแหงกับคนอย่างริคคาโด้ มาร์เซียอาโน่
“มาโก้ กลับไปซะ ทำแบบนี้ไม่กลัวตำรวจจับหรือไง”
อลิชาพยายามไกล่เกลี่ย นึกหวั่นใจเมื่อเห็นมาโก้ชักปืนออกมา มองแผ่นหลังของชายที่ยืนขวางหน้าเธอกับลูกไว้ เขาไม่แสดงอาการตื่นตระหนกเลย ราวกับว่าปืนในมือของมาโก้เป็นของเด็กเล่น เสื้อตรงด้านข้างชุ่มไปด้วยเลือดสีแดงจากบาดแผลที่ถูกอันธพาลหนุ่มแทง แต่เจ้าของร่างยังยืนตัวตรงท่าทางทรนง ทำให้หญิงสาวนึกทึ่ง
“อลิชา เธอจะเป็นรายต่อไป กล้ามากที่ทำร้ายฉัน”
มาโก้คาดโทษหญิงสาวแม่ลูกติดอีกคน บาดแผลบนตัวของเขากำลังปวดตุบๆ จากฝีมือการฟาดกระทะของหญิงสาว เขาไม่ยอมให้เธอทำร้ายเขาฟรีโดยไม่เอาคืนหรอก
“ก็แกมาทำร้ายโรซี่ก่อนทำไม อย่าคิดว่าฉันจะกลัวแกนะมาโก้” อลิชาโต้คืน
หญิงสาวอยู่ที่นี่มาหลายปี รู้ดีว่ามาโก้เป็นอันธพาลตัวสำคัญในย่านนี้ แต่อีกฝ่ายเคยมาชอบเธอแต่เธอไม่เล่นด้วย วันนี้เขาข้ามเส้นมาหาเรื่องถึงหน้าร้านของเธอ แถมยังทำร้ายคน ทำร้ายโรซี่ โดยไม่กลัวเกรงกฎหมาย อลิชาไม่ใช่คนที่ยอมให้ใครมาทำร้ายฝ่ายเดียว
“มีปัญญาทำอะไรฉันหรืออลิชา อย่างเธอก็ดีแต่ปากเก่ง เที่ยวหว่านเสน่ห์ผู้ชายแถวนี้ไปทั่ว คิดว่าผู้ชายที่หลงเสน่ห์เธอมันจะปกป้องเธอได้หรือยังไง”
มาโก้เย้ยหยัน เขาเป็นอีกคนหนึ่งที่แอบชอบหญิงสาว แต่อลิชาเมินเฉยต่อเขา ตอนนี้อลิชาไปเข้าข้างเจ้าหนุ่มต่างถิ่น มันทำให้เขาเจ็บใจ
“ถอยไปห่างๆ เจ้าหมอนั่นซะ ฉันจะแสดงให้เธอดูว่า คนอย่างมาโก้กลัวกฎหมายหรือเปล่า”
มาโก้ยกปืนขึ้นเล็งไปยังร่างของริคคาโด้ เขาเชื่อมั่นในบารมีของท่านนิโคลัส ว่าจะสามารถคุ้มกะลาหัวลูกสมุนในปกครองของท่านอย่างเขาได้ เขาจะจัดการเจ้าคนต่างถิ่นนี่ เชือดไก่ในคนในเซริตาน่าดูเอาไว้เป็นเยี่ยงอย่าง จะได้กลัวเกรงอำนาจของเขา
“แกกล้ายิงฉันหรือมาโก้”
ริคคาโด้มองอีกฝ่ายด้วยแววตาดุกร้าว เจ้าอันธพาลชั้นต่ำคนนี้บังอาจมากเกินไปแล้ว ยังไม่ทันที่มาเฟียหนุ่มจะทันได้ทำอะไร ร่างเล็กๆ ของหนูน้อยก็วิ่งมายืนกางแขนขวางหน้าเขาไว้
“อย่าทำอะไรลุงริคกี้นะ มาทำโรซี่แทน โรซี่เป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด”
โรซี่น้อยออกตัวปกป้องอย่างกล้าหาญ ใบหน้ากลมเชิดขึ้น ดวงตาสีน้ำตาลใสมีแววจริงจัง ไม่ยอมแพ้ สร้างความประทับใจให้คนที่ได้เห็น อลิชาเอามือทาบอกด้วยความตกใจ ริคคาโด้ซาบซึ้งใจในความกล้าหาญของแม่หนูน้อยจนตื้นตันในอก ตัวเล็กแค่นี้แต่หัวใจกล้าแกร่งเกินตัว มาเฟียหนุ่มเข้ามาช้อนอุ้มร่างเล็กมากอดไว้
“ขอบคุณมากนะโรซี่น้อยของลุง ไม่ต้องกลัวนะ ลุงจะปกป้องหนูกับแม่ของหนูเอง”
เขาแตะริมฝีปากจุมพิตบนหน้าผากมนเล็กอย่างอ่อนโยน ก่อนจะส่งตัวเด็กหญิงให้แม่ของแก สองแม่ลูกช่วยเขาเอาไว้โดยไม่เกรงกลัว ถึงเวลาแล้วที่เขาจะตอบแทนทั้งสอง
“ปากดีจริง แกมีปัญญาอะไรมาปกป้องสองแม่ลูก”
มาโก้เย้ยหยัน โดยไม่รู้ว่าตอนนี้ด้านหลังของเขา มีคนของริคคาโด้กำลังตรงเข้ามา ยังไม่ทันจะเอ่ยประโยคที่สองออกมา ก็โดนหนึ่งในบอดีการ์ดของมาเฟียหนุ่มเอาปืนมาจี้ศีรษะ ปืนในมือถูกยึดไปโดยง่าย ก่อนจะถูกด้ามปืนฟาดจนล้มลงไปกองกับพื้น สิ้นฤทธิ์ทันที ท่ามกลางสายตาตกตะลึงของคนที่อยู่บริเวณนั้น
“ท่านริคคาโด้ ปลอดภัยใช่ไหมครับ ผมขออภัยด้วยที่ดูแลท่านบกพร่อง”
ทนายเอริกแทรกตัวเข้ามาหาผู้เป็นนาย เอ่ยขออภัยด้วยท่าทีร้อนรน เมื่อครู่เขาปล่อยให้ริคคาโด้อยู่เพียงลำพัง ไม่คิดว่าจะมีเหตุร้ายเกิดขึ้น โชคดีที่เขากับบอดีการ์ดตามมาทัน ไม่เช่นนั้นเจ้านายของเขาอาจจะเป็นอันตรายได้
“ไม่เป็นไร ลากคอพวกนั้นไปจัดการที บอกนิโคลัสด้วยว่าให้อบรมลูกสมุนของเขาให้ดี”
ริคคาโด้บอกเสียงเข้ม เขามองร่างไร้สติของอันธพาลทั้งสี่ด้วยแววตาเยียบเย็น ก่อนจะหันมามองเด็กชายทั้งสองที่ยืนตัวสั่นอยู่
“กลับบ้านไปซะไอ้หนู จำใส่กะโหลกน้อยๆ ของแกไว้ ว่าอย่าทำตัวเหมือนพ่อของแก ไม่อย่างนั้นจะมีจุดจบไม่สวย”
โจเอลกับมาคัสรีบวิ่งหนีไปทันทีอย่างขวัญกระเจิง ใครจะคิดว่าคนแปลกหน้าคนนี้ จะเก่งกว่าพ่อของตน
“ไม่ต้องกลัวแล้วนะโรซี่ เห็นไหมว่าลุงปกป้องหนูกับแม่ได้”
ริคคาโด้หันไปบอกแม่หนูด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน โรซี่กางแขนให้เขาอุ้ม แม่หนูกอดคอเขาไว้แน่นซบหน้ากับไหล่หนาพร้อมกับร้องไห้ออกมาอย่างดีใจ
“ฮือ โรซี่กลัวลุงมาโก้ทำร้ายลุงริคกี้ ฮือ”
แม่หนูร้องไห้จ้าหลังจากผ่านนาทีวิกฤติมาได้ ริคคาโด้กอดร่างน้อยไว้แน่น ลูบหลังปลอบโยนด้วยความเอ็นดู เมื่อกี้ยังกล้าหาญเอาตัวมายืนขวางปกป้องเขาไว้แท้ๆ ตอนนี้กลับร้องไห้โฮ โรซี่น้อยต้องใช้ความเข้มแข็งของจิตใจมากแค่ไหนในการกระทำก่อนหน้า คิดแล้วมาเฟียหนุ่มยิ่งรู้สึกประทับใจแม่หนูเพิ่มขึ้น หัวใจแกร่งคล้ายมีสายลมอุ่นๆ โอบล้อมเอาไว้
ในขณะที่มาเฟียหนุ่มกำลังปลอบโยนโรซี่น้อย แม่ของเด็กหญิงกลับยืนตัวแข็งทื่อ เมื่อเห็นใบหน้าเลขาคนสนิทของริคคาโด้ ทั้งชื่อและใบหน้าของเขาเป็นสิ่งที่หญิงสาวจดจำได้ไม่ลืม หัวใจกระตุกวูบด้วยความหวาดหวั่น เมื่อหันไปมองชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ที่กำลังอุ้มลูกสาวของเธออยู่
เขาคือ... คนที่เคยว่าจ้างให้เธอเป็นแม่อุ้มบุญ เมื่อห้าปีที่แล้ว!
- ผู้เขียน
