บทที่ 5 ชาบูสื่อใจ

1235 คำ

คิรินพาปลายฟ้ามาตลาดสด "ฉันอยากกินชาบูน้ำดำอะ ทำให้กินหน่อยสิ" คิรินบอกน้อง "คุณน้าตั้งงบไว้เท่าไหร่เดี๋ยวออกช่วยคนละครึ่งนะ" ปลายฟ้าพูดแล้วยิ้มให้พี่ คิรินหัวใจสั้นวูบ เมื่อเห็นรอยยิ้มเต็มๆของปลายฟ้า สวยจัง เขาคิดแบบนั้นในใจ เมื่อสลัดความคิดก็ตอบน้องออกไป "งบไม่อั้น ไม่ต้องหารหรอกเดี๋ยวเลี้ยงเอง" "หูยยยย ป๊าสะด้วย"ปลายฟ้าแซวพี่แล้วเดินนำไป "คุณน้ากินกุ้งมั้ยคะ" "กิน" "คุณน้าเอาปลาหมึกมั้ย" "เอา" "คุณน้าเอาลูกชิ้นลาวามั้ย" "จัดมา" "คุณน้าเอาสาหร่ายมั้ย" "ได้" "คุณน้าหนักมั้ยคะ 555" "ไม่เป็นไรถือได้" ทั้งคู่ซื้อของเสร็จก็มาที่คอนโดคิริน คอนโด "ให้ช่วยทำอะไรมั้ย" คิรินถามปลายฟ้า "อืมมม ล้างผักก็ได้ค่ะ" "โอเค ให้หั่นเลยมั้ย"คิรินถาม "พี่หั่นเป็นใช่มั้ย"ปลายฟ้าเห็นความชำนานของคิรินถึงกับต้องเอ่ยถามออกมา "สบายมาก ที่บ้านทำกินกันบ่อย" คิรินตอบแล้วหันมายิ้มให้ปลายฟ้า ไม่นานปลายฟ้าก็จัดเตรียมของเสร็จ ทั้งคู่ก็มานั่งที่โต๊ะอาหาร รอหม้อเดือด คิริน ยกเบียร์มาพร้อมกับแก้วสองใบ เขาเทแล้วยื่นแก้วเบียร์ให้ปลายฟ้า ปลายฟ้ามองหน้าพี่แล้วบอก "ไม่กินได้มั้ย ไม่เคยกินอะ" "ไม่เคยก็ลองให้เคยสิ อยู่คนเดียวแบบนี้ ต่อไปเดียวก็มีคนมาชวนกิน ก็กินๆไปเลยจะได้เป็น"คิรินกล่าวแล้วยื่นแก้วให้น้องอีกครั้ง ปลายฟ้าจึงรับมา "กินเบียร์แล้วมากินชาบู แล้วมันจะทำให้ชาบูอร่อยขึ้น ไม่เชื่อก็ลองดูสิ" คิรินพูดพลางจัดการเอาผักและหมูลงหม้อ น้ำเริ่มเดือดแล้ว ปลายฟ้าก็ค่อยๆยกแก้วเบียร์ขึ้นจิบน้อยๆ แล้วก็กระพริบตาถี่ๆ "ก็แปลกๆดี "เธอบอกคิริน คิรินตักหมูที่สุกให้เธอพร้อมกับผัก ปลายฟ้ายกมือไหว้ขอบคุณพี่ "อืม ฝีมือตัวเองก็อร่อยเหมือนกันแหะ" เธอพึมพำคนเดียว คิรินมองอย่างเริ่มเอ็นดูน้องเข้าแล้ว "ไหนชิมดูสิ อร่อยมั้ย"ว่าแล้วคิรินคีบหมูจุ่มน้ำจิ้มแล้วเอาเข้าปาก ปลายฟ้ามองตามอย่างลุ้นๆ ถึงเพื่อนทุกคนที่เคยชิมฝีมือเธอ จะพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าอร่อย แต่เธอก็ลุ้นทุกครั้งอยู่ดีที่มีคนกินฝีมือเธอ "อืม อร่อย ฝีมือไม่เบาเลย" คิรินชม "นึกว่าคุณน้าจะกลืนไม่ลงซะแล้ว" ปลายฟ้าพูดแล้วขำ ทั้งคู่นั่งกินไปเรื่อยๆ ปลายฟ้ากินไปจิบเบียร์ไป เมื่อเบียร์พร่องลงไปเมื่อไหร่ คิรินก็เติม แต่ปลายฟ้าไม่รู้ตัว จนตอนนี้ถ้านับดีๆ เธอกินคนเดียวเต็มๆไปสองขวดแล้ว ตอนนี้ปลายฟ้าเริ่มหน้าแดง "เธอเมาหรือเปล่า"คิรินถามเมื่อเห็นอาการ ปลายฟ้าเอามือจับหน้าตัวเอง "อือ เหมือนจะเมาเลยคุณน้า แก้มร้อนๆ" "ก็เล่นกินตั้งหลายแก้ว ไม่เมาไงไหว" "โอ๊ะ หลายแก้วเหรอ มันก็กินเพลินเหมือนกันนะ 555"ปลายฟ้าตอบพี่ด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ ทั้งคู่กินจนอิ่ม ปลายฟ้าและคิรินช่วยกันเก็บของ "เอาไว้อย่างนั้นแหละ เดียวพี่ล้างเอง" "หะ หูไม่ฝาดใช่มั้ย เมื่อกี่คุณน้าแทนตัวเองว่าพี่ ปกติจะพูดแทนว่าฉัน"ปลายฟ้าถามแบบงงๆ "ใช่พี่จะแทนตัวเองว่าพี่ แล้วก็เรียกเราว่านู๋ไม่ต้องงง" คิรินตอบน้องพลางจ่องหน้า ปลายฟ้าเดินหนีมานั่งที่โซฟา แล้วเอามือมาพัดให้ตัวเอง ทั้งๆที่แอร์ก็เปิดแต่ทำมัยเธอรู้สึกร้อน อาจจะเป็นเพราะแอลกอฮอร์ก็ได้ คิรินเดินตามมานั่ง "พี่คิรินปลายฟ้าร้อน อยากอาบน้ำ พากลับหอหน่อยคะ" "อาบที่ห้องพี่ก่อนมั้ย นู๋ใส่ชุดพี่ก่อนก็ได้ ยังไม่อยากให้กลับเลยครับ" ปลายฟ้านิ่งอย่างชั่งใจ ยังไม่ทันที่น้องจะพูด คิรินก็พูดสวนขึ้นมา "นะครับพี่อยากให้อยู่กับพี่ก่อน เดียวพี่หยิบผ้าเช็ดตัวให้ครับ"ว่าแล้วก็ลุกเข้าห้องนอนไป ตึกตึก ตึกตึก ตึกตึก เอายังไงดียัยฟ้าเอ้ย ตายแน่รุกหนักขนาดนี้ ปลายฟ้าพึมพำกับตัวเอง "ผ้าเช็ดตัวมาแล้วครับ" คิรินถือผ้ามาให้น้อง ปลายฟ้ารับมาแล้วมองหน้าพี่ "เดี๋ยวค่อยกลับครับ อยู่กับพี่ก่อนนะนู๋ไปอาบข้างในห้องนะครับเดียวพี่อาบด้านนอกเอง" คิรินตัดบท ปลายฟ้าจำต้องทำตาม เธอเดินเข้ามาภายในห้องเข้าไปอาบน้ำอย่างเลี่ยงไม่ได้ เธออยู่ในห้องน้ำนานเกือบครึ่งชั่วโมง อาการมึนหัวของเธอเริ่มเกิดขึ้น เธอเลือกเสื้อยืดสีดำของพี่มาใส่ กลายเป็นมิริเดรสได้เลย ข้างในรู้สึกโล่งๆ บอกไม่ถูกเพราะไม่ได้ใส่ชั้นใน ปลายฟ้าเดินออกจากห้องมาหาคิรินที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จนานแล้ว "พี่คิริน มียาแก้ปวดมั้ยคะปวดหัวจัง" คิรินที่นั่งดูงานเขียนแบบอยู่ตอบน้องโดยไม่ได้เงยหน้า "อยู่ตรงใต้ชั้นทีวีกระปุกสีเขียวครับ" ปลายฟ้าไปดูเธอเห็นมียาหลายกระปุก แต่มีกระปุกสีเขียวอยู่กระปุกเดียว เธอจึงหยิบมาเปิด ยาเม็ดสีชมพู แปลกดีแหะ แต่พี่คิรินบอกกระปุกสีเขียว กินอันนี้แหละ สองเม็ดเลยละกัน จะได้หายปวด ปลายฟ้าจัดการกินยาแล้วมานั่งเล่นโทรศัพท์ไปเรื่อยๆ เสียงโทรศัพท์คิรินดังขึ้น Callมาร์ติน คิริน:ว่า มาร์ติน:มึงกูหยิบยามาผิด คิริน:ยาอะไรวะ ค่อยๆพูดดิ กูงง มาร์ติน:ก็ยาปลุกเซ็กส์ผู้หญิง ที่กูซื้อมาแล้วมาขอกระปุกห้องมึงไง กระปุกสีเขียวอะ กูมาเปิดดู ในกระปุกมีแต่ยาแก้ปวด ของกูยาเม็ดสีชมพูน่าจะอยู่ห้องมึง คิริน:ชิบหายละ เมื่อไหร่มึงจะเลิกซื้ออะไรพวกนี้วะแม่ง มาร์ติน:ก็กูชอบให้สาวกูกิน มึงไม่เข้าใจ แล้วมึงอยู่ห้องมั้ยเดียวไปเอา คิริน:ไม่ต้องมาไม่สะดวก เดียวเอาไปให้ แค่นี้แหละ คิรินวางสายอย่างกลุ่มใจ ห่วงปลายฟ้าว่าจะเป็นยังไง ไอ้มาร์ตินไอ้เพื่อนเวร เขานั่งมองปลายฟ้าที่ตอนนี้ มีอาการเหมือนจะร้อน เหงื่อผุดเต็มใบหน้าขาวสวย น้องนั่งปาดเหงื่อ อย่างงงๆ ไหนจะบวกกับฤทธิ์เบียร์อีก คิรินจึงมองน้องแบบเป็นห่วง ปลายฟ้าเริ่มเอามือลูบเนื้อลูบตัว เพราะเธอรู้สึกร้อนๆแปลกๆบางที่ก็ร้อนๆหนาวๆพอเอามือมาลูบตามตัวก็รู้สึกดีขึ้นมาบ้าง "นู๋เป็นอะไรครับ"คิรินเดินเข้ามาถาม "มันรู้สึกแปลกๆค่ะร้อนๆหนาวๆ" "แล้วกินยาแก้ปวดยังครับ" "กินแล้วค่ะกระปุกเขียว เม็ดสีชมพู นู๋กินไปสองเม็ดเลย" ปลายฟ้าตอบพี่พลางเช็ดเหงื่อที่กรอบหน้าตนเอง "สะ สะ สองเม็ดเหรอ" คิรินถามน้องอึ้งๆ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more