คิริน เดินขึ้นมาหาปลายฟ้า
เขาเองยืนปรับอารมณ์ อยู่หน้าห้องพักใหญ่
ก่อนจะปรับสีหน้าให้ร่าเริง และสดใส
แล้วเปิดประตูเข้าไปหาน้อง
แอรดดด!!!
ปลายฟ้า เผลอหลับไปแล้ว
คิรินเดินมานั่งลงที่พื้นดูน้องที่นอนหลับไหล
เขาเองยิ้มออกมาบางๆ
"กำลังใจของพี่" คิรินพูดเบาๆกับตัวเอง
แล้วก้มลงจูบหน้าผาก ปลายฟ้าเบาๆ
ปลายฟ้ารู้สึกตัว กระพริบตาถี่ๆมองพี่
เธอลุกขึ้นนั่ง เอามือประคองหน้าพี่
"เหนื่อยเหรอคะ"ปลายฟ้าถามพี่อย่างห่วงใย
ถึงแม้ปากพี่จะยิ้ม แต่แววตาพี่ไม่ได้ยิ้มด้วยเลย ปลายฟ้าเธอเองก็เดาไม่ยากว่างานพี่มีปัญหา คิรินเมื่อได้ยินน้องถามแบบนั้น
เขาเองซบหน้าลงที่ตักน้องอย่างเหนื่อยล้า
"พี่ร่าเริงใส่ขนาดนี้ ยังดูออกเหรอครับ"
"นู๋เป็นเมียพี่นะคะ อยู่ด้วยกันทุกวัน นอนด้วยกันทุกคืน ทำมัยถึงจะดูไม่ออกละคะ"
คิรินลุกขึ้น นั่งข้างๆปลายฟ้า
"เห้อ.... พี่เหนื่อยนิดหน่อยครับ ปิดบังอะไรเมีย ไม่ได้เลยจริงๆ" ค
