บทที่ 9 ไม่ให้เขี่ยแก้มก็เขี่ยอย่างอื่น
1312 คำ
เย็นวันนั้นคิรินเดินมาปลุกปลายฟ้าที่เขาให้กินยานอนพักผ่อน
"คนสวยครับ คนสวยของพี่ครับ ตื่นเร็ว"
"อือ" ปลายฟ้าลืมตามองพี
"ดีขึ้นหรือยัง"
"ค่ะ ดีขึ้นแล้ว"
"ให้พี่ช่วยดูอีกมั้ย"
ปลายฟ้าถอยไปนิดหน่อยแล้วจับมือคิรินไว้
"พอแล้วค่ะ"
คิรินหัวเราะท่าทางของปลายฟ้า
แล้วเขาลุกขึ้นนั่งข้างๆน้อง
"พี่ว่าจะชวนไปเดินเที่ยวเยาวราชตอนกลางคืนหาของกินกัน สนใจมั้ยครับ ไปไหวมั้ย"
ปลายฟ้ามองคิรินอย่างสนใจ แล้วพยักหน้าให้พี่
"เดินไหวแน่นะ"คิรินถามย้ำอีกครั้ง
"ไหวแต่ว่าต้องเดินช้าๆนะคะ"
"โอเคครับคนสวยของพี่"
"คุณน้ามาเรียกแบบนี้บ่อยๆก็เขิลนะ"
ปลายฟ้าบอกยิ้มๆ
คิรินดึงน้องมากอด
"ก็นู๋สวยจริงๆ"
ฟอดดดด!!!
พูดจบคิรินสูดกลิ่นน้องที่หอมเหมือนขนมหวานเข้าเต็มปอด
ปลายฟ้าเขิลจนหน้าแดงเป็นลูกตำลึงเลย
คิรินเอานิ้วเขี่ยแก้มน้องเบาๆ
"คุณน้าพอแล้ว เขี่ยอะไรนักหนาเนี่ย"
"ไม่ให้เขี่ยแก้ม โอเคงั้นเขี่ยอย่างอื่น"
คิรินว่าพลางเอามือวางที่หน้าขาปลายฟ้า
ปลายฟ้ารีบตะครุบมือ
"มะ ไม่ต้องเขี่ยอะไรทั้งนั้นค่ะ เห้อ"
คิรินกระชับวงแขนกอดน้องแน่นขึ้น
"ปล่อยเลย หายใจไม่ออกแล้วค่ะ"
"พี่ผายปอดให้มั้ยครับคนสวย"
"ม่ายยยย พี่คิรินทำมัยมือหนึบหนับแบบนี้นะ" ปลายฟ้าบ่น
"ฟันพี่ แล้วก็เบื่อพี่อะ หือออ พี่เสียใจจัง
กอดนิด จับหน่อยก็ว่า"
คิรินแกล้งงอแง แล้วซุกหน้าที่ไหลน้อง
"ไม่ต้องมาพูดเลยยย ตัวเองก็มีสาวๆเยอะแยะไปหมด"
"ไม่มี พี่มีเมียคนเดียว คือคนนี้"
ว่าแล้วก็เอานิ้วจิ้มๆที่ตัวน้อง
"ทำใจนะครับพี่ติด Skinship เพิ่งเกิดอาการมาได้สักสองสามวัน"บอกน้องแล้วก็ยื่นมือไปลูบต้นขาน้องเบาๆ
"อือออ พี่คิริน พอเลยค่ะ เป็นคนหรือปลาหมึกเนี่ย จะบ้าตาย"
"555 ไปอาบน้ำกันครับได้ไปเยาวราชกัน"
"ห่ะ อาบน้ำกัน ไม่ค่ะ พี่ไปอาบก่อนเลย
เดี๋ยวนู๋ค่อยอาบ"
"อย่าดื้อ"
"ว้ายยย"
ครินพูดจบก็อุ้มปลายฟ้าเข้าห้องน้ำไปเลย
คิรินปล่อยปลายฟ้าลง ปลายฟ้าจะเดินหนี้
"อย่าเดินหนีพี่ ถ้าเดินอีกก้าวเดียว พี่จะจับกดลงเตียงทั้งคืนให้เดินไม่ได้เลย แต่ถ้ายอมให้พี่อาบน้ำให้พี่จะไม่ทำอะไรนู๋คืนนี้ เลือกเอาครับ" ปลายฟ้าชะงักนิ่งกับคำพูดของคิริน
"เอาแต่ใจ"ปลายฟ้าว่าพี่แล้วยืนหน้างออยู่กับที่ คิรินยิ้มพอใจกับอาการของคนตัวเล็กตรงหน้า เขาเดินมาปลดชุดน้องและตัวเองออก
ปลายฟ้าที่เพิ่งเห็น ขนาดท่อนเอ็นยักษ์ที่หลับอยู่เต็มๆตา ถึงกับเบนหน้าหนีด้วยความเขิลอาย คิรินอาบน้ำให้น้องทุกซอกทุกมุมด้วยความอ่อนโยน พิถีพิถัน
"นู๋เอามือมาเกาะบ่าพี่ไว้ครับเดียวลื่นล้ม"
ปลายฟ้าทำตามคำพูดของคนเอาแต่ใจอย่างเลี่ยงไม่ได้ เพราะไม่อยากมีปัญหา
คิรินชำระร่างกายให้น้องและตนเองเสร็จเรียบร้อยแล้วก็เอาผ้าเช็ดตัวพันร่างน้องและพันเอวตัวเองหลวมๆ แล้วประคองน้องออกมา
คิรินเลือกใส่เสื้อยืดสีดำและกางเกงยืนส์ขายาวสีเข้ม ส่วนปลายฟ้าเลือกใส่เสื้อยืดสีขาวและกางเกงยีนส์ขาสั้น คิรินมองต้นขาขาวเนียนอย่างไม่สบอารมณ์
"เปลี่ยนกางเกงได้มั้ยครับพี่หวง"
ว่าแล้วก็ไปเปิดตู้เสื้อผ้าน้อง หยิบกางเกงยีนส์ขายาวสีอ่อนของน้องมาให้น้องใส่
ปลายฟ้าไม่รับกางเกงจากพี่
"อยากให้พี่ใส่ให้เหรอ"
ทันทีที่คิรินพูดจบ ปลายฟ้าดึงกางเกงไปเปลี่ยนทันที เมื่อเธอเดินออกมาจากห้องน้ำ
"แบบนี้ค่อยหายห่วงหน่อย"
"เห้อ" ปลายฟ้าได้แต่ถอนหายใจเหนื่อยๆกับการไร้อิสระนี้
คิรินจับมือปลายฟ้าออกจากห้อง
"อุ้ย พี่คิรินปลายฟ้าลืมกระเป๋าตังค์
รอแป๊ปนะคะ" ปลายฟ้าจะหันหลังไปเปิดห้อง
คิรินดึกน้องไว้ "ไม่ต้องหรอกครับ ไปกับพี่นู๋ไม่ต้องใช้เงิน" ปลายฟ้ามองหน้าพี่
"เชื่อพี่ "คิรินย้ำอีกครั้งแล้วพาน้องไปที่รถ
"เอารถไปเหรอคะ มันจะมีที่จอดมั้ยคะ"
"พี่มีครับ"ตอบน้องเสร็จ ก็เปิดประตูให้น้องขึ้นรถแล้พาน้องไปเยาวราชในยามค่ำคืน
เยาวราช
จอดรถเสร็จ คิรินจูงมือน้องเดินลัดเลาะมาตามซอย เมื่อมาถึง
"ว้าว ของกินเยอะมากเลย"
ปลายฟ้าหันมายิ้มตาเป็นประกายส่งให้คิริน
แล้วหันกลับไปมองบรรยากาศร้านขายอาหารมากมาย
เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่ารอยยิ้มเมื่อกี้มันกระตุกหัวใจของพี่ให้ไหวสั่น คิรินยืนเอามืออีกข้างกุมอกตัวเอง เขามั่นใจในตอนนี้ ว่าเขารักน้องเข้าเต็มๆแล้ว ไม่ใช่แค่ว่าสนใจ แต่มันคือความรัก จัดการกับความรู้สึกของตัวเองเสร็จ
จึงโอบน้องเดินต่อเรื่อยๆ
"คนสวยของพี่ นู๋อยากกินร้านไหนมั้ยครับ"
"เลือกไม่ถูกเลยค่ะ ละลานตาไปหมดเลย"
ปลายฟ้าพูดเสร็จ หันมาส่งยิ้มให้พี่อีกครั้ง
รอยยิ้มของเธอ มันสว่างที่สุดในความรู้สึกของคิริน จนคิรินเผลอเอามือแตะแก้มน้องเบาๆ
ปลายฟ้ามองหน้าพี่งง
"ไปครับกินบะหมี่มังกรขาวกัน"
ว่าแล้วใช้มือโอบที่เอวน้องเดินเข้าร้านบะหมี่แล้วนั่งโต๊ะรออาหารมาเสริฟ
"โอโห้เนื้อปูเยอะมากคุณน้า"
ปลายฟ้าบอกพี่ยิ้มตาเป็นประกายเหมือนดวงดาว
"ชิมดูครับอร่อยนะ"
"หืม.."ปลายฟ้าชิมแล้วยกนิ้วโป้งให้พี่
คิรินพาน้องออกร้านนั้นเข้าร้านนี้อยู่หลายร้าน
จนมือเล็กๆของปลายฟ้า จับที่มือพี่เบาๆ
คิรินเลยหันมามอง
"พี่คิริน อยากกินปลาหมึกย่างคะ"
"ได้สิครับ"ว่าแล้วพาน้องไปร้านปลาหมึก
คิรินหยิบหนวด เนื้อ ปลาหมึก
"เอาไข่ปลาหมึกด้วยนะคะ"ปลายฟ้าบอกพี่แล้วส่งยิ้มกว้างให้
คิรินทำสัญลักษณ์มือโอเค
เมื่อได้ปลาหมึกมา ปลายฟ้าจิ้มไข่ปลาหมึกส่งเข้าปากพี่
คิรินอ้าปากรับปลาหมึก เข้ารู้สึกว่ามันอร่อยมากๆก็วันนี้ ทั้งๆที่ร้านนี้ก็เคยกินบ่อย
สมัยมากับเฮียและเจ๊ของเขา
"อร่อยมั้ยคะ"ปลายฟ้าถามพี่
"อร่อยมากครับ"
"เหรอ เดี๋ยวนู๋ชิมบ้าง"
ปลายฟ้าจิ้มปลากหมึกเข้าปากตัวเอง
แล้วเคี้ยวลิ้มรสชาด
"หืมมมม อร่อยมากๆจริงๆด้วย"
ว่าแล้วส่งยิ้มให้คิริน
"ชอบมั้ยครับ"
ปลายฟ้าพยักหน้าให้พี่รัวๆ
"เดียวพี่พามาบ่อยๆนะครับ"
"จริงเหรอคะ"
"อืม จริงครับ"
"ใจดีจังคุณน้า"
ปลายฟ้าพูดแล้วก็หัวเราะเบาๆ
คิรินเอามือแตะแก้มน้องอีกครั้ง
คิรินพาน้องกลับหอ
โดยซื้อขนมปังนึ่งใส้ต่างๆมาฝากมีนาและคิมมี่ด้วย
ปลายฟ้าและคิรินเดินมาถึงหน้าห้อง
ก็ไปเคาะห้องเพื่อนทั้ง 2
มีนาและคิมมี่เปิดประตูออกมา
"อ่าวยัยฟ้าไปไหนมา"มีนาถามเพื่อน
"ไปเยาวราชมา พี่คิรินซื้อมาฝากพวกแก"
ว่าแล้วก็เอาถุงขนมปังนึงจากคิรินส่งให้เพื่อน
"ว้ายยย รู้สึกสวยเลยอะ ผู้ชายซื้อของมาฝาก
ขอบคุณนะคะพี่คิรินสุดหล่อ ถ้าเบื่อห้องยัยฟ้า
ก็มาเคาะห้องคิมมี่ได้นะคะ คิมมี่ยินดีพลีกายถวายตัวค่ะ"ทุกคนหัวเราะกับคำพูดของคิมมี่
- ผู้เขียน
