อิงลดาเดินกลับไปยังหน้าเต็นท์ หยุดยืนมองซ้ายมองขวา รู้สึกตาลายจนต้องยกมือขึ้นขยี้เพราะความเหมือนกัน ซ้ำไฟตามเต็นท์ต่างๆ ในตอนนี้ก็ค่อยๆ ดับลง จนเหลือเพียงไฟเพียงไม่กี่แรงเทียนของทางอุทยานที่เปิดทิ้งไว้เท่านั้น หลังยืนอยู่ครู่หนึ่งจึงเปิดเต็นท์ที่มั่นใจว่าเป็นของตัวเองแล้วผลุบเข้าไปนอนด้านใน ร่างบางระหงล้มตัวลงนอนคว้าผ้ามาห่มคลุมโปงไม่นานก็หลับสนิท
อินทิราเดินกลับมายังเต็นท์เพียงลำพัง เห็นหลังของอาชวินไวๆ คาดว่าอีกฝ่ายคงมาหยิบเอาพวกเครื่องนอนที่วางกองไว้หน้าเต็นท์ หญิงสาวอ้าปากหาวเพราะความง่วง กวาดตามองไปรอบๆ ไม่เห็นใครอยู่แล้วจึงผลุบเข้าไปในเต็นท์บ้าง ในความมืดสลัวเธอแลเห็นร่างตะคุ่มๆ นอนอยู่ด้านใน ซ้ำยังนอนขดตัวเหมือนหนาวและเอาผ้านวมของเธอไปห่มอีกต่างหาก ตอนแรกคิดจะปลุกแต่อีกใจคิดว่าไม่ต้องดีกว่า คืนนี้เธอมีเสื้อหนาวของคนที่เธอแอบชอบใส่อยู่ ต่อให้อากาศข้างนอกหนาวเพียงใดก็ตาม แต่รับรองว่า
