รถปาเจโร สปอร์ตสีขาวของอภิรดี เลี้ยวปราดเข้ามาจอดยังลานจอดรถของโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังของจังหวัดนครราชสีมา เพื่อมาเยี่ยมบิดาของลอราช โดยมีอินทิรานั่งมาเป็นเพื่อน ส่วนน้องภีมนั่งมากับอิงลดาในรถของอาชวิน
ร่างอวบๆ ของอินทิราค่อยๆ ก้าวลงจากรถลงมายืนข้างล่างด้วยท่าทีประหม่า ทั้งที่ขณะนั่งมาในรถก็เตรียมตัวเตรียมใจแล้วว่า จะต้องพบหน้าผู้ชายที่ตัวเองพูดสารภาพรักจากการย้อมใจด้วยเบียร์กับเหล้าไปเมื่อคืน ไม่คิดว่าจะได้เผชิญหน้ากับเขาอีกครั้งอย่างรวดเร็วเช่นนี้
หญิงสาวสูดลมหายใจลึกๆ เข้าปอด เพื่อปลุกปลอบใจตัวเองให้เข้มแข็ง
“แหนมทำใจให้สบายๆ นะจ๊ะ ไม่ต้องประหม่าอะไรทั้งสิ้น เวลามองหน้าน้องชายพี่ก็คิดว่าเป็นหัวหลักหัวตอ หรืออะไรก็ได้ที่ไม่มีตัวตน”
อภิรดีที่ลงมายืนรออยู่ข้างรถพูดยุส่งน้ำด้วยเสียงแกมหัวเราะ ตัวเธอเคยผ่านเรื่องทำนองมาก่อน และมองว่าความรักเป็นเรื่องละเอียดอ่อนไร้ซึ่งเหตุและผล กรณีของสาวร
