“ฉันว่าผู้ชายกลุ่มนี้หน้าตาดีทั้งกลุ่ม เธอดูแม่พวกนั้นสิ มองกันตาปรอยเชียว” พยาบาลคนเดิมพูดพลางมองไปยังเพื่อนพยาบาลอีกสามสี่คน ที่ยืนจับกลุ่มคุยแล้วหัวร่อต่อกระซิกชี้ชวนให้ดูกันอยู่
ทั้งสองคงไม่ได้พูดอะไรที่เกินจริงไปนัก เพราะร่างสูงๆ ของชายหนุ่มทั้งสี่กำลังตกเป็นเป้าสายตาของพยาบาลสาวๆ และบรรดาผู้มานั่งรอดูอาการญาติของตัวเองจริงๆ จนก่อความรู้สึกอึดอัดให้แก่คนถูกมองไม่น้อย โดยเฉพาะตัวคู่แฝดอย่างดอนกับแดน จนต้องหลบไปยืนอยู่หลังบิดา
“พ่อครับ ผมลืมบอกไปว่าตอนอยู่เขาใหญ่ เห็นลูกน้องพ่อเลี้ยงนิคมป้วนเปี้ยนอยู่ที่นั่นด้วย” ดอนถือโอกาสบอกบิดาเบาๆ
“แกแน่ใจนะว่าตาไม่ฝาด” ดำรงศักดิ์ถามลูกชายเสียงเข้ม
“ผมยืนยันอีกคนว่าใช่ เพราะตั้งแต่พ่อชี้ให้พวกเราสองคนดูครั้งนั้นก็จำหน้ามันได้อย่างแม่นยำ” แดนพูดยืนยันอีกคนด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
หัวคิ้วของดำรงศักดิ์ขมวดเข้าหากันอย่างคนกำลังใช้ความคิด ปกติแล้ว คำบอ
