ตอนที่ 5 โลกกลม

2177 คำ

ไอรดาเจอกับพิมพิลา อดีตภรรยารองของพี่ชายที่มาทำผมที่ร้านเดียวกับเธอ พิมพิลามากับผู้ชายคนใหม่ที่ดูดีมากพอๆ กับอารยะพี่ชายเธอ “โลกกลมจังเลยนะคะ พิมไม่คิดว่าจะมาเจอคุณเล็กที่นี่” พิมพิลาพูดขึ้นมา หลังจากออกจากบ้านสันติกุลไป เธอก็มานึกทบทวนว่าคืนนั้นเกิดอะไรขึ้นบ้าง แล้วก็คิดออกว่าเธอดื่มน้ำส้มที่ไอรดานำมายื่นให้เธอ หลังจากนั้นพิมพิลาก็หมดสติไป ไอรดาเหยียดยิ้มมองดูพิมพิลาที่เดินควงแขนกับชายหนุ่มรูปหล่อเข้ามาแล้วนั่งลงข้างๆ เธอ “เลิกกับพี่ใหญ่ปุ๊บ ก็มีคนมารับขวัญปั๊บเลยนะคะ” ไอรดาพูดขึ้นมา “ถ้าไม่มีคนใช้แผนสกปรกมอมยาฉันแล้วจัดฉาก ฉันก็คงไม่ได้มาเจอกับคุณแทนแบบนี้หรอก ต้องขอบใจขอบที่วางแผนสกปรกแบบนั้น ฉันถึงมาเจอคนดีๆ ในวันนี้” พิมพิลาบอกแล้วหันไปยิ้มให้กับแทนคุณที่นั่งนิ่ง หน้าตาดูไม่สบอารมณ์ “แล้วนี่จะแต่งงานกันเมื่อไหร่ ก็อย่าลืมเชิญฉันด้วยแล้วกัน เพราะถ้าไม่ใช่เพราะแผนสกปรกของฉัน เธอก็คงไม่ได้เจอคนให้ปอกลอกคนใหม่” ไอรดาพูดอย่างไม่แคร์ “คุณเล็ก” พิมพิลาเรียกชื่อไอรดาด้วยความโมโหที่ฉีกหน้าเธอต่อหน้าแทนคุณ “ไม่ได้จะแต่งงานกัน ก็แค่คู่ควง” แทนคุณพูดขึ้นมาแบบหน้านิ่งๆ เขาก็แค่ควงพิมพิลาเล่นๆ ใครจะเอาผู้หญิงที่มีจุดด่างพร้อยมาเป็นสะใภ้ของบ้านเขา “คุณแทน” พิมพิลาเอ่ยชื่อเขาเสียงตัดพ้อที่เขาก็ไม่ไว้หน้าเธอ “ถ้าไม่พอใจจะจบกันตอนนี้ก็ได้นะ” พิมพิลาได้ยินดังนั้นจึงเปลี่ยนท่าทีลง เพราะเห็นว่าช่วงนี้เธอยังต้องพึ่งเงินของเขาอยู่ แล้วหันไปหาไอรดาด้วยแววตาโกรธแค้น ไอรดาเองก็คิดในใจว่าแทนคุณก็คงเจ้าชู้ไม่เบา แถมยังปากร้ายอีกด้วย เธอมองหน้าเขาสักพักแล้วก็พยายามนึกว่าเคยเห็นเขาที่ไหนมาก่อน “เราเคยเจอกันมาก่อนหรือเปล่าคะ” ไอรดาถามเขาตรงๆ เพราะเธอนึกไม่ออกว่าเขาเป็นใคร แทนคุณหันไปสบตาเธอ แล้วยกยิ้มมุมปากขึ้นมานิดหน่อย “จำผมได้ด้วยเหรอ” เขาถามน้ำเสียงเย้ยหยันนิดๆ “จำไม่ได้ค่ะ ถึงได้ถาม” ไอรดาตอบเขา เธอไม่ชอบน้ำเสียงแบบนั้นของเขาเลย พิมพิลานั่งฟังด้วยความหงุดหงิด “คุณแทนคุณ เป็นทนายความชื่อดัง คุณอาจเคยเห็นเขาในทีวีบ้าง” พิมพิลาบอกเธอออกไปด้วยน้ำเสียงที่ดูเหมือนจะภูมิใจที่ได้คู่ควงที่ดี “คงงั้นมั้ง” ไอรดาพูดออกมาอย่างไม่ใส่ใจ แต่คิดว่าไม่ใช่อย่างที่พิมพิลาบอก เธอเคยเห็นเขาที่ไหนมาก่อน แต่นึกไม่ออก แทนคุณดูหงุดหงิดเมื่อไอรดาดูเหมือนจะไม่ใส่ใจอยากรู้จริงจังว่าเขาเป็นใคร ในอดีตนั้นแทนคุณเรียนคณะนิติศาสตร์คณะเดียวกับไอรดา เขาเพื่อนร่วมรุ่นกับเธอแต่เรียนคนละกลุ่ม ในตอนนั้นเขาแอบชอบไอรดาและมักสรุปเอกสารการเรียนแอบเอาไปให้เธออยู่เสมอ ไอรดาแอบดูและจับได้ในวันหนึ่ง ในตอนนั้นแทนคุณใส่แว่นหนาเตอะ ทรงผมหวีลวกๆ ปิดหน้าผาก แต่งกายสุภาพและท่าทางดูเชยๆ เขาไม่ได้อยู่ในสายตาไอรดาเลยสักนิด “เลิกเอาชีทมาให้ฉันได้แล้ว ฉันมีปัญญาอ่านเองได้ อย่ามาทำเหมือนฉันไม่มีสมอง” ไอรดาแทนที่จะขอบคุณเขา แต่เธอกลับโวยวายใส่เขา “แต่ผมแค่อยากช่วยคุณ เพราะคะแนนควิซครั้งที่แล้วของคุณน้อยมาก” แทนคุณบอกด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล “ฉันไม่ได้ต้องการให้ใครมาช่วย แล้วฉันก็ไม่ชอบให้คนมาติดตามแบบนี้ โรคจิตหรือเปล่าก็ไม่รู้” ไอรดาบอกด้วยท่าทางที่ดูหงุดหงิด “ผมไม่ใช่โรคจิต ผมก็แค่...ชอบคุณ” แทนคุณบอก “ดูการแต่งตัวของคุณด้วย แล้วมองดูฉัน เราไม่มีอะไรที่เหมาะสมกันเลย นาฬิกาฉันเรือนเดียวก็มีค่ามากกว่าเสื้อผ้าคุณทั้งชุดรวมกัน หรือว่าทำดีแบบนี้เพราะอยากรวยทางลัด น่ารังเกียจที่สุด” ไอรดาพ่นคำด่าเขาออกมาจากปากสวยๆ ของเธอ แทนคุณเสียใจมากที่เธอคิดว่าเขาชอบเธอเพราะฐานะที่ร่ำรวยของเธอ จริงๆ วันนั้นไอรดาเพิ่งอกหักมา เพราะคนที่เธอกำลังคบอยู่เอาเงินจากเธอไปเลี้ยงข้าวผู้หญิงคนอื่น เธอเลยใส่อารมณ์กับแทนคุณ และคิดว่าเขาก็คงไม่ต่างจากผู้ชายคนนั้น “สักวันผมจะมีเงินทองและชื่อเสียง ตอนนั้นผมจะทำให้คุณรักผม” แทนคุณบอก แล้วหลังจากนั้นเขาก็ไม่เคยละความพยายาม พยายามตามจีบไอรดาอยู่ทุกวันจนเธอหงุดหงิดและอับอายเพื่อนๆ ที่มีคนแบบแทนคุณมาตามจีบ หลังจากนั้นไอรดาก็ย้ายไปเรียนที่มหาวิทยาลัยอื่นและเปลี่ยนคณะใหม่เป็นเรียนบริหารธุรกิจแทน เพราะเธอไม่อยากเจอหน้าแฟนเก่าและไม่อยากเจอแทนคุณที่ตามตื้อเธอไม่หยุด จึงทำให้เธอจบช้ากว่าเพื่อนรุ่นเดียวกันเป็นปี *************************** แทนคุณไปส่งพิมพิลาแล้วตัดสินใจบอกเลิกเธอ เพราะเขาหงุดหงิดที่เธอพูดให้ไอรดาไม่หยุด เขาตรงกลับบ้านที่สร้างด้วยน้ำพักน้ำแรง ตอนนี้เขามีสำนักงานทนายความเป็นของตัวเอง รับว่าความคดีใหญ่ๆ และชนะมานับครั้งไม่ถ้วน เขาเอาความเสียใจที่ไอรดาปฏิเสธเขาและย้ายมหาวิทยาลัยเพื่อหนีเขาในตอนนั้น มาเป็นแรงผลักดันในการสร้างเนื้อสร้างตัว แต่ถึงมีเงินมากขึ้นเท่าไรก็ยังเทียบไม่ติดกับฐานะของไอรดาอยู่ดี แทนคุณหงุดหงิดที่เธอจำเขาไม่ได้ แต่ก็คิดว่านี่ก็เป็นโอกาสที่ดี เพราะเขาจะได้เริ่มจีบเธอใหม่ หลังจากที่เขาตัดใจจากเธอไปนานแล้ว แต่การที่ได้เจอเธอวันนี้ มันทำให้เขาอยากเอาชนะความเย่อหยิ่งของเธอเสียจริง ไอรดากลับมาถึงบ้านด้วยความหงุดหงิด จนคนที่ขับรถให้เธอนั้นต้องระวังกลัวโดนเธอเหวี่ยงใส่ไปด้วย เธอหงุดหงิดที่เจอพิมพิลา หงุดหงิดที่นึกไม่ออกว่าแทนคุณเป็นใคร เธอกลับมาทันเวลาอาหารเย็น เธอนั่งลงตรงที่ประจำแล้วตักอาหารเข้าปากอย่างหงุดหงิด “วันนี้มีแกงส้มไข่ปลาริวกิวที่คุณเล็กชอบด้วยนะคะ” นุสราบอกอย่างเอาใจน้องสาวของสามี “เล็กดูหงุดหงิดนะ มีอะไรหรือเปล่า” อารยะถามเธอ “เปล่าหรอกคะ แค่เจอคนที่ไม่อยากเจอมา แล้วหงุดหงิดนิดหน่อย” ไอรดาบอกแล้วตักแกงส้มที่นุสราพูดถึงมาชิม “ฝีมือป้าพิมพ์อร่อยเหมือนเดิม” ไอรดาบอก แล้วยิ้มอย่างอารมณ์ดีเมื่อได้ทานของโปรด “ส้มจะจำสูตรนี้ไว้ ทำให้คุณเล็กทานครั้งหน้านะคะ” โสภิดาบอกอย่างเอาใจ ไอรดาพยักหน้าเบาๆ เธอเอ็นดูโสภิดา เพราะโสภิดาไม่เคยเรียกร้องเอาเงินทองเพิ่มจากอารยะ แล้วเธอยังรู้จักช่วยงานในบ้านโดยไม่ได้ออกไปเที่ยวผลาญเงินผลาญทองเหมือนอย่างผู้หญิงของอารยะคนอื่นๆ “รู้จักใช้เสน่ห์ปลายจวักมัดใจคนนั้นคนนี้ ถ้าไม่มีเธออยู่ฉันคงคิดถึงเธอแย่แน่ๆ” ไอรดาบอก โสภิดาสลดลงแวบหนึ่งแล้วยิ้มออกมา “ทำไมส้มจะไปไหนเหรอ” นุสราถามเธอ “ถ้าส้มท้องแล้ว พอคลอดส้มก็จะไปจากที่นี่ค่ะ ส้มได้ทำสัญญากับเล็กไว้แล้ว” ไอรดาบอก นุสราดีใจอยู่ลึกๆ เมื่อรู้ว่าโสภิดาไม่ได้คิดจะอยู่ตลอดไป ในขณะที่อารยะตบโต๊ะเสียงดัง “สัญญาอะไร ทำไมพี่ไม่รู้เรื่อง” อารยะถามน้องสาว ด้วยความไม่พอใจ นุสราใจหาย การที่อารยะไม่พอใจ นั่นหมายถึงเขาไม่อยากให้โสภิดาไปจากบ้านหลังนี้ “เล็กขอโทษค่ะที่ไม่ได้บอกพี่ใหญ่เรื่องนี้ เล็กคิดว่ามันไม่ได้สำคัญ เพราะส้มแค่จะมาทำหน้าที่ตั้งท้องลูกให้พี่ใหญ่เท่านั้น อีกอย่างพี่ใหญ่ก็บอกเองว่าบ้านนี้จะไม่มีคุณนายรองอีกแล้ว เล็กเลยคิดว่าส้มคลอดเสร็จก็ไม่จำเป็นต้องอยู่” ไอรดาบอกความคิดแรกของเธอให้แก่เขา “ทำอะไรข้ามหัวพี่ไปหมด แล้วยังไงถ้าส้มท้องขึ้นมาจริงๆ คลอดลูกเสร็จก็ไม่คิดจะเลี้ยงลูกเลยเหรอ เลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเองแท้ๆ หรือเงินมันสำคัญกว่า นั่นสินะ ฉันน่าจะรู้ตั้งแต่แรก” อารยะพูดขึ้นมาด้วยความโมโห นุสราและไอรดารู้ได้ทันทีว่าอารยะพอใจในตัวโสภิดามากขนาดที่ว่าไม่อยากให้เธอจากไป ถึงได้โวยวายออกมาขนาดนี้ โสภิดานั่งก้มหน้า เธอไม่รู้ว่าทำอะไรให้อารยะโกรธได้ขนาดนี้ เธอไม่กล้าแม้แต่จะพูดอธิบายเหตุผล กลัวว่าเขายิ่งจะหงุดหงิด “ยกเลิกสัญญานั่นแล้วถึงเวลาค่อยว่าอีกทีนะคะคุณเล็ก” นุสราหันไปบอกไอรดา เมื่อเห็นว่าอารยะโมโหมากแค่ไหน “ค่ะ” ไอรดารับปากพี่สะใภ้ เธอเองก็พอมองออกว่าโสภิดาเป็นคนดี ถ้าอารยะจะยกย่องเธอขึ้นมาเป็นภรรยาอีกคน ไอรดาก็จะไม่ขัดขวาง “พี่ใหญ่คะ ใจเย็นนะคะ ทานข้าวก่อน แล้วเราค่อยพูดถึงเรื่องนี้กันใหม่” นุสราเอามือไปกุมมือของอารยะ อารยะนึกได้ว่าเขาแสดงอารมณ์ออกไปโดยมองข้ามความรู้สึกของนุสราว่าเธอจะคิดมากแค่ไหน เขาใจหายแล้วหันไปยิ้มให้เธอ โสภิดาเจ็บปวดในใจลึกๆ อารยะอาละวาดได้กับทุกคน แต่คนเดียวที่เขารักและอ่อนโยนด้วยมีแค่นุสราคนเดียวเท่านั้น คืนนั้นโสภิดาคิดว่าอารยะคงไม่ได้มาหาโสภิดาที่ห้อง เหตุผลเพราะเขากำลังโมโหเธอเรื่องสัญญาที่ทำกับไอรดา และเธอกำลังมีรอบเดือนอยู่ แต่ผิดคาด อารยะเข้ามาหาเธอเพื่อคุยเรื่องที่เขาคาใจเมื่อตอนหัวค่ำ “คุณใหญ่” โสภิดาเรียกชื่อเขาเสียงอ่อน เดินไปเกาะแขนเขา อารยะยื่นโทรศัพท์มือถือของเขาที่ไม่ใช้แล้วให้กับโสภิดา เธอไหว้ขอบคุณแล้วรับโทรศัพท์เอาไว้ในมือ แล้ววางมันลง เดินเข้าไปสวมกอดเขาเพื่อแสดงความขอบคุณอีกครั้ง และอยากเอาใจเขาให้หายโกรธเธอเรื่องเมื่อตอนเย็น “อย่าโกรธส้มเลยนะคะ ตอนนั้นส้มทำสัญญากับคุณเล็ก เพราะว่าส้มต้องรักษาบ้านและที่ดินให้กับพ่อแม่” โสภิดาบอกเหตุผลเขา “คุณเล็กเองเธอก็มีเมตตา ไม่ได้บังคับส้มเลย เธอถามความสมัครใจของส้ม และส้มก็ตอบตกลงด้วยความเต็มใจ ส่วนเรื่องที่ว่าคลอดแล้วจะไป ส้มเองก็ไม่ทันคิด เพราะตอนนั้นกลัวบ้านจะโดนยึด คุณใหญ่อย่าโกรธส้มกับคุณเล็กเลยนะคะ เธอหวังดีกับคุณใหญ่ กลัวว่าส้มจะมาหลอกใช้เงินจากคุณใหญ่ แล้วทวงสิทธิ์ความเป็นแม่มาเอาสมบัติที่ควรเป็นของลูกไป” โสภิดาบอกเขาน้ำเสียงอ้อนวอน “ตัวเองยังเอาไม่รอด ยังจะไปขอร้องแทนยายเล็กอีก” อารยะถอนหายใจ เขารู้แล้วว่าโสภิดานั้นเป็นคนดีกว่าที่เขาคิด “เรื่องสัญญายกเลิกไป ห้ามไปจากที่นี่ ไม่ว่าจะท้อง หรือไม่ท้อง” อารยะบอก “ทำไมเหรอคะ” โสภิดาถามเสียงเบา เธอลุ้นให้เขาตอบว่าเพราะเขามีใจให้เธออยู่บ้าง “ฉันอยากให้ลูกของฉันถูกเลี้ยงด้วยนมแม่ และให้เธอเลี้ยงลูกเองดีกว่าจ้างพี่เลี้ยงเด็ก” “งั้นแสดงว่าถ้าลูกหย่านม คุณใหญ่จะให้ส้มไปเหรอคะ” โสภิดาถาม น้ำเสียงน้อยใจ จนอารยะเศร้า “ส้มต้องอยู่ให้ลูกกับฉันคนที่สอง แล้วตอนนั้นเราค่อยมาว่ากันอีกที” อารยะบอกแล้วเดินกลับออกไป โสภิดาเดินกลับมานั่งที่เตียง เธอรู้ตัวมาตลอดว่าเธอแค่มาทำหน้าที่อุ้มท้องทายาทให้เขา การที่เขาไม่อยากให้เธอไป ไม่ใช่ว่าเขารักเธอ แต่เป็นเพราะว่าเขาอยากได้ทายาทถึงสองคน เธอล้มตัวลงนอน อดที่จะร้องไห้ออกมาไม่ได้ เพราะตอนนี้หัวใจเธอมันค่อยๆ รักผู้ชายบ้าอำนาจคนนี้เข้าไปทุกทีแล้ว ***************************

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more