ห้องทำงานของอัศวิน
ญาดานั่งหน้าบูดอยู่ที่โต๊ะทำงานตัวเองด้วยอารมณ์แบบเซ็งสุดๆ เพราะตอนนี้โต๊ะทำงานของเธอถูกย้ายเข้ามาอยู่ในห้องทำงานเดียวกันกับเขาแล้ว เธอจะขยับตัวไปไหนหรือจะทำอะไรเขาก็คอยแอบชำเลืองมองอยู่ตลอดเวลา จนเธอไม่สามารถทำอะไรได้ถนัด
“นี่คุณอัศวินคะ..คุณจะเล่นนั่งจ้องญาแบบนี้ไปตลอดไม่ได้นะคะ ถ้าคุณมัวแต่นั่งจ้องญาอยู่แบบนี้ญาไม่มีสมาธิทำงานหรอกนะ..”
เขายิ้มในความน่ารักที่ดูกระฟัดกระเฟียดของเธอแล้วก็ลุกขึ้นยืนเดินเข้ามาหาเธอใกล้ๆ
“ฉันนั่งจ้องเธอแค่นี้เธอถึงกลับไม่มีสมาธิทำงานเลยหรอ..นี่คิดอะไรทะลึ่งอยู่เปล่าเนี้ย..?”
“คุณอัศวิน..”
เธอขึ้นเสียงใส่เขาจนเขาถึงกลับหัวเราะออกมาด้วยความชอบใจ แล้วก็หันมาแซวเธอขำๆ
“นี่ตั้งแต่เธอได้ฉันแล้วกล้าขึ้นเสียงใส่ฉันแบบนี้เลยหรอ..?”
“ใครกันแน่ที่ได้ใคร คุณนั่นแหละได้ฉันอีตาบ้า..”
เธอพูดกับตัวเองเบาๆเพราะหงุดหงิดที่เขาได้ตัวเธอไปแล้วก็ยังไม่
