“รอยไม่จางหายไปทำยังไงดีเจ้าคะ” สาวใช้มีสีหน้าที่เป็นกังวล ส่วนปี้เหยาก็ไม่แตกต่างกัน
“เอาเช่นนี้ก็แล้วกัน ถ้าหากมีใครถามก็บอกว่าข้าไม่สบาย ต้องการพักผ่อนตามลำพัง” ปี้เหยาคิดแก้ปัญหาไม่ออกเลยอ้างว่าป่วยไปก่อน
“จะดีหรือเจ้าคะ ถ้าหากคุณชายพาท่านหมอมาตรวจแล้วถูกจับได้ขึ้นมา...” เยว่ชิงเอ่ยเตือน แต่ปี้เหยาหาทางออกไม่ทันเลยดันทุรังให้สาวใช้จัดฉากว่านางล้มป่วยขึ้น ซึ่งในระหว่างนี้ก็นึกขึ้นได้ว่าตนเองได้นอนร่วมเตียงกับหวังหนานโหวไปแล้ว หากว่านางตั้งครรภ์ขึ้นมาก็จะทำให้การยกเลิกงานแต่งงานยากมากขึ้นไปอีก
“เชิญท่านหมอมาก็ดี เจ้าก็ออกไปหาท่านหมอที่พูดง่ายสักคน บอกว่าข้าต้องการยาห้ามครรภ์”
“ยาห้ามครรภ์หรือเจ้าคะ!” เยว่ชิงพูดเสียงดังด้วยความตกใจ แต่ปี้เหยาปรามไว้ได้ทัน
“จะตะโกนทำไม อยากให้ทุกคนรู้เรื่องนี้หรือ เรื่องวางยาปลุกกำหนัดเจ้ายังเป็นคนจัดการได้ เช่นนั้นก็ไปหายาห้ามครรภ์มาให้ข้า” ปี้เหยาล
