ตอนที่3 คู่นอนชั่วคราว
1102 คำ
ตอนที่3 คู่นอนชั่วคราว
เช้าวันต่อมา
"อื้อ" เสียงร้องอู้อี้ในลำคอดังขึ้นเบาๆ เมื่อร่างเล็กที่นอนอยู่ภายใต้ผ้าห่มผืนหนารู้สึกตัวตื่นขึ้น
ลูกปัดค่อยๆ ลืมตาช้าๆ เธอกลอกตามองไปรอบๆ ห้องที่ไม่คุ้นเคย ก่อนที่สมองจะเริ่มประมวลผล และจำเรื่องราวในเมื่อคืนนั้นได้
"เฮ้ย" เธอสะดุ้งตกใจพร้อมกับดีดตัวลุกขึ้นนั่ง เมื่อเหตุการณ์เมื่อคืนนี้โผล่เข้ามา ลูกปัดมองไปรอบๆ ห้องอีกครั้ง เธอคิ้วขมวดเข้าหากันยุ่ง
"นี่...มันไม่ใช่ห้องเราหนิ" เธอพูดกับตัวเองเบาๆ แล้วตั้งท่าจะก้าวขาลงจากเตียงนอน แต่ทว่ากลับรู้สึกเจ็บไปที่บริเวณของสงวน และยังรู้สึกระบมไปที่ท้องน้อย
เธอจำได้ว่าเธอเข้ามาในห้อง...แล้วก็
ลูกปัดรีบเปิดผ้าห่มดูร่างกายตัวเอง ก็พบว่าชุดเดรสของเธอนั้นหลุดหลุยมาอยู่ช่วงเอว กระโปรงส่วนล่างเลิกขึ้นมาสูง โดยไม่ใส่กางเกงชั้นใน
แกร๊ก~
เสียงเปิดประตูห้องเข้ามา พร้อมกับร่างสูงในชุดไปรเวท เสื้อเชิ้ตสีดำกางเกงยีนสีเดียวกัน ทำเอาลูกปัดที่กำลังตกใจสภาพของตัวเองอยู่ถึงกับสะดุ้งพร้อมกับดึงผ้าห่มมาปกคลุมร่างกายเอาไว้
"ตื่นแล้วเหรอ" ชายหนุ่มเอ่ยถามเสียงเรียบ มองเธอด้วยแววตานิ่งเฉย
"นี่..คุณเป็นใคร แล้ว...ทำอะไรฉัน!" เธอยิงคำถามทันที และรู้สึกกังวลอย่างมาก
ยิ่งตัวเองมาอยู่ในห้องด้วยสภาพแบบนี้ และยังเป็นห้องของผู้ชายแปลกหน้าที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนอย่างนี้ เป็นใครก็ต้องช็อก
"จำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้เลยงั้นเหรอ" คิมหันต์ถามพร้อมกับจ้องตาเธอ
นี่อย่าบอกนะว่า..นี่เราทำอะไรลงไปเนี่ย
ลูกปัดจำเหตุการณ์ก่อนหน้าได้แม่น ถึงแม้จะเมาก็เถอะ แต่ก็ไม่คิดว่าตัวเองจะทำเรื่องน่าอายแบบนี้
"ฉะ..ฉัน เอ่อ แต่คุณก็ไม่ควรทำแบบนั้นกับฉันนะคะ" เธอตอกกลับไปอย่างไม่เต็มเสียงเท่าไหร่
"นี่เธอจะบอกว่าฉันเป็นคนผิดงั้นเหรอ"
"ก็..."
"เธอเมาแล้วเข้ามาในห้องฉันเองนะ"
"..." ลูกปัดเงยหน้ามองชายหนุ่ม เม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น เมื่อเธอเองเป็นคนผิด
"ถ้างั้น ฉันถือสะว่า เราสองคนแค่..เป็นคู่นอนชั่วคราวแล้วกันนะคะ"
ว่าจบลูกปัดก็รีบดึงชุดเดรสขึ้นมาปิดอกของตัวเอง รีบแต่งตัวอยู่ใต้ผ้าห่มให้เรียบร้อย ดึงกระโปรงลงปิดไว้ให้ดีๆ ทุกการกระทำของเธอตกอยู่ในสายตาของชายหนุ่ม
คิมหันต์เลื่อนสายตาลงไปมองที่แปะจุกของเธอที่พื้น ก่อนจะก้มลงไปหยิบมันขึ้นมาแล้วยื่นให้หญิงสาว
ลูกปัดชะงักไปในทันที เธอมองของตัวเองที่อยู่ในมือเขา ก่อนจะค่อยๆ ยื่นมือไปหยิบมา
"เอ่อ..ฉันขอตัวก่อนนะคะ"
เธอพูดเร็วๆในประโยคท้าย แล้วรีบก้าวเท้าลงจากเตียงพร้อมกับล้มลงไปหยิบกางเกงชั้นในที่วางอยู่ที่พื้นในทันที
มือเล็กหันไปคว้ากระเป๋าสะพายข้างที่วางอยู่ปลายเตียงด้วยความเร่งรีบ
ใบหน้าร้อนผ่าวด้วยความเขินอาย เป็นเรื่องราวในชีวิตของเธอ ที่แย่ที่สุดที่เคยเจอมาเลย
คิมหันต์มองตามหลังหญิงสาวออกไปจากห้องนอน ใบหน้าเรียบเฉยไม่ได้แสดงท่าทีอะไรออกมา
ลูกปัดรีบวิ่งตรงดิ่งมาที่ห้องของตัวเอง ที่อยู่ถัดออกไปจากห้องของเขาสามห้อง
เธอวิ่งเข้ามาในห้องนอนของตัวเอง หัวใจดวงน้อยเต้นแรงโครมครามอย่างไม่เป็นตัวเอง เมื่อนึกไปถึงการกระทำที่น่าอายของตัวเอง ไม่คิดว่าเธอจะเมาหนักจนกล้าทำเรื่องอย่างว่า...
"ฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเนี่ย อยู่ห้องใกล้ๆ กันด้วยสิ นี่เราทำอะไรออกไปเนี่ย น่าอายชะมัด"
ลูกปัดเบะปากราวกับเด็กน้อยที่ทำอะไรผิดมา เผลอไปone night stand กับผู้ชายคอนโดเดียวกัน
หญิงสาวก้มมองร่างกายของตัวเอง ที่เป็นสภาพที่น่าอายและรู้สึกรังเกียจตัวเองยังไงไม่รู้
เธอรีบลุกขึ้นไปอาบน้ำเพื่อล้างคราบสกปรกออก แม้ในใจจะยังคิดฟุ้งซ่านเรื่องเมื่อคืนอยู่ก็ตาม
คิมหันต์นั่งสูบบุหรี่อยู่ที่โซฟาในห้องนั่งเล่นอย่างใจเย็น ก่อนที่เขานั้นจะหยิบมีดพกเล่มเล็กที่วางอยู่บนโต๊ะกระจกตรงหน้าขึ้นมาควงเล่นอย่างชำนาญ
แววตาเรียบนิ่งแฝงไปด้วยความน่ากลัว เขาอัดควันบุหรี่เข้าเสียเต็มปอด ก่อนที่จะคีบบุหรี่ออกมาพร้อมกับพ่นควันขาวคละคลุ้ง
มาเฟียหนุ่มเก็บมีดใส่ในกระเป๋ากางเกงยีนเอาไว้ แล้วทิ้งก้นบุหรี่ลงที่พื้น ก่อนที่เขานั้นจะลุกขึ้นเดินออกไปจากห้องพร้อมกับกุญแจรถ
ชายหนุ่มเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าประตูลิฟต์ แต่สายตากลับหันไปมองบานประตูห้องที่อยู่ถัดจากห้องของเขาสองสามห้อง ด้วยแววตาที่ยากจะคาดเดาความคิดได้
รอไม่นานประตูลิฟต์ก็เปิดออก คิมหันต์เดินเข้าไปข้างในกดลิฟต์ลงไปยังชั้นล่าง
ลูกปัดเดินออกมาจากประตูห้องน้ำ พร้อมกับผ้าคลุมอาบน้ำสีขาว ใบหน้าสวยรู้สึกสดชื่นมากขึ้น แม้ว่าจะยังรู้สึกปวดหัวจากแอลกอฮอล์อยู่บ้าง
เธอเดินมาเปิดตู้เสื้อผ้ายืนเลือกชุดอยู่นาน ก่อนจะหยิบชุดเดรสรัดรูปสีน้ำตาลออกมาใส่
ครืดด ครืดด เสียงโทรศัพท์มือถือของเธอดังขึ้น ลูกปัดเดินไปหยิบมือถือที่วางอยู่โต๊ะเครื่องแป้งขึ้นมา เธอยืนมองเบอร์ที่คุ้นเคยนั้นอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะกดรับสาย
"ค่ะพี่ธันวา"
(น้องปัด ว่างมั้ยครับ พอจะมีเวลามาคุยกับพี่หน่อยได้มั้ย)
"...วันนี้เหรอคะ"
(ใช่ครับ พอดีพี่อยากจะคุยเรื่องของเรา)
ลูกปัดเงียบไปครู่หนึ่ง เธอยังคงจำได้เรื่องงานแต่งที่พ่อกับแม่เธอต้องการ
"ได้ค่ะ ลูกปัดก็อยากจะคุยกับพี่อยู่เหมือนกัน"
(ถ้างั้นมาเจอกันที่ร้านประจำพี่นะครับ เดี๋ยวพี่สั่งของอร่อยไว้รอ)
"ค่ะ" เธอตอบปลายสายไปเพียงแค่นั้น แล้วกดวาง ลูกปัดรีบแต่งตัวทันที เพื่อออกไปพบกับธันวา ซึ่งเป็นลูกชายของเพื่อนสนิทพ่อของเธอ และเป็นว่าที่เจ้าบ่าวที่ต้องแต่งงานด้วย
- ผู้เขียน
