ในยามนั้นเพราะเมิ่งสืออีคิดถึงความปลอดภัยของไฉไฉนางจึงกลัดกลุ้มนัก ขอทานเหวินจึงอาสาไปตามคนมาให้นาง
เมิ่งสืออีแม้จะเกรงใจเขา แต่ขอทานเหวินท่าทางประดุจว่าหากไม่ใช้งานเขาในเรื่องนี้เขาจะกินไม่ได้นอนไม่หลับ นางจึงให้ขอทานเหวินไปตามหาไฉไฉและยังได้เขียนจดหมายฉบับหนึ่งให้เขาติดตัวไป
แน่นอนว่าด้วยสภาพของเขานี้ไฉไฉย่อมหวาดกลัวและไม่กล้าติดตามมาหากมีจดหมายไฉไฉย่อมเชื่อและยอมติดตามมาแต่โดยดี
เดิมทีไฉไฉคิดว่าเมิ่งสืออีตายไปแล้วเพราะข่าวที่นางพลัดตกเขาไปพร้อมขอทานผู้หนึ่งถูกเลื่องลือไปทั่วเมืองซีซี
หลังจากเมิ่งสืออีกับลูกตกหน้าผา หานชางเหยียนก็เหมือนคนบ้าเขาสังหารนักฆ่าอย่างบ้าคลั่งจนคนพวกนั้นล่าถอย ส่วนนักฆ่าที่เขาจับเป็นได้ไฉไฉได้ยินข่าวว่าได้รับความทรมานแสนสาหัส
หานชางเหยียนสั่งแล่เนื้อคนออกเป็นชิ้น ๆ เพื่อทรมานคนพวกนั้นพร้อมกับเค้นถามว่าเป็นผู้ใดที่ส่งพวกมันมา
ไฉไฉไม่รู้ว่าหานชางเหยียนรู้ถึง
