“แต่ตลาห่วงแม่ ห่วงร้าน ห่วงน้องๆ ที่นี่” หญิงสาวบอกเสียงแผ่ว กวาดสายตามองรอบๆ สะท้อนความรู้สึกเศร้าสร้อยผ่านดวงตา เธอกับแม่ผ่านความเจ็บปวดจากร้านนี้มามากมาย ในวันที่เริ่มต้นแรกๆ พ่อก็เริ่มป่วย มีหนี้สินที่เพิ่มพูน ผ่านมาช่วงระยะเวลาหนึ่งเธอสามารถทำให้ร้านแห่งนี้ฟื้นตัวเข้ามาอยู่ในสภาพคล่อง แต่เพราะความจำเป็นบางอย่างทำให้เธอต้องรับข้อเสนอบางอย่างเมื่อปีก่อน และเรื่องราวก็บานปลายมาจนถึงตอนนี้
“สมบัติพวกนี้เป็นของนอกกายตลา เราหาเมื่อไหร่ก็ได้ แต่ตลาไม่สามารถเรียกคืนเวลาที่จะได้อยู่กับคีตา นาราในวัยเยาว์ได้อีกนะลูก”
“แต่ตลาก็ไม่สามารถเรียกคืนเวลาที่จะอยู่กับแม่ได้เช่นกัน” หญิงสาวแย้งกลับ เพราะถ้าเธอรับข้อเสนอของเขา ก็หมายความว่าเธอต้องจากแม่ไปสองปีเช่นกัน
“แม่ยังแข็งแรง อีกสองปี แม่ก็ยังจะแข็งแรงอย่างนี้”
“แข็งแรงที่ไหนกันล่ะ ทั้งความดัน เบาหวาน” ลูกสาวรีบค้านอีกครั้ง
“อันนั้นมันเป็นแพ็
