แพทย์หญิงมนสินีถอยห่าง พยักหน้าอย่างเข้าใจ เดินไปหยิบกุญแจบ้านของเขาในกระเป๋ามาชูตรงหน้านายแพทย์หนุ่ม
“ฉันจะคืน ถ้าคุณยอมบอกว่าป้องเขตออกโพสต์ประเทศไหน”
“ผมไม่จำเป็นต้องบอก และไม่จำเป็นต้องใช้กุญแจพวงนั้น เพียงแค่ผมสั่งเปลี่ยนกุญแจ คุณก็ไม่มีสิทธิ์ถือวิสาสะเดินเข้านอกออกในบ้านของผมอีกต่อไป”
คราวนี้หญิงสาวระเบิดหัวเราะออกมาเสียงดังเหมือนคนสองอารมณ์ บางทีอาจจะเป็นเพราะระดับแอลกอฮอล์ในเลือดของเธอ “งั้นเหรอ!” เธอสบตาเขานิ่ง
“คุณพูดแบบนี้มาตลอดห้าปีที่ผ่านมาที่คุณหนีกลับมากรุงเทพฯ แต่คุณก็ไม่เคยทำมัน และตรงกันข้าม... เราสนุกกันทุกครั้งที่ฉันมาที่นี่”
“มันจะไม่มีวันเกิดเหตุการณ์แบบนั้นอีก”
หญิงสาวยกสองแขนโอบรอบคอของชายหนุ่ม ส่งสายตายั่วยวน “วันนี้ฉันต้องการคุณ ช่วยหน่อยสิคะ” เธอลูบไล้ปลายนิ้วมือเล็กไปกับแผงอกกำยำที่ซุกซ่อนอยู่ในเสื้อเชิ้ตสีขาวบริสุทธิ์ของเขา
“อย่ามาทำแบบนี้กับผมอีก” ชา
