หญิงสาวถอนหายใจเฮือกหลังจากเขาวางสาย หันไปยิ้มให้แพทย์หญิง มนสินีอย่างเกรงใจ “ตลาต้องขอโทษพี่หมอด้วยนะคะ พอดีว่าต้องรีบกลับบ้าน คนที่บ้านโทรมาบอกว่านมที่ปั๊มไว้ให้ลูกหมดพอดี” หญิงสาวใช้เหตุผลของเขาเป็นข้ออ้าง
“ไม่เป็นไรค่ะ เอาไว้เราไลน์คุยกันนะ พี่ขอเบอร์ตลาหน่อยสิ”
“ค่ะ” หญิงสาวตอบรับ เมื่อเป็นอย่างนั้นเธอก็จำต้องให้เบอร์โทรศัพท์ของเธอ หลังจากที่ทั้งคู่บันทึกเบอร์โทรศัพท์กันเรียบร้อย ศกุนตลาก็รีบลุกขึ้น
“ตลาต้องรีบไปก่อนนะคะ คนที่บ้านบอกจะมารับในสิบนาที” หญิงสาวบอก
แพทย์หญิงมนสินีลุกขึ้นตาม “พี่ก็จะกลับแล้วเหมือนกัน เดินออกไปพร้อมกันเลยก็ได้นะ”
หญิงสาวตอบรับเบาๆ อีกครั้ง “ค่ะ”
เมื่อเดินมาถึงหน้าตลาด ศกุนตลาก็เห็นว่ามีรถของชายหนุ่มจอดกะพริบไฟรออยู่ก่อนแล้ว เธอคงใช้เวลาเดินออกมาเกินสิบนาทีอย่างที่เขาบอกเอาไว้
เขาลดกระจกลงเพื่อให้สัญญาณกับเธอเพราะคิดว่าหญิงสาวจำรถของเขาไม่ได้ โดยไม่
