ชายหนุ่มแปลกใจเล็กน้อย นึกย้อนกลับไปเขาก็จำไม่ได้จริงๆ เพราะเขาไม่เคยพูดไม่ดีกับเธอสักครั้ง นอกเสียจากเหตุการณ์ในวันแต่งงานครั้งนั้น
“ผมไปว่าคุณอะไร... ตอนไหน” ชายหนุ่มถามย้ำ ถ้าไม่นับรวมเรื่องที่เขาพูดกับมารดาเพราะความโกรธในวันนั้น เขาไม่เคยพูดไม่ดีกับเธอสักครั้ง
“ช่างเถอะค่ะ” หญิงสาวบอกตัดบท “เอาของใช้พวกนี้ของคุณกลับไปเถอะ ฉันไม่อยากได้ของของคุณ ไม่อยากเป็นหนี้บุญคุณกับคุณ หรือแม้กระทั่งไม่อยากเห็นหน้าคุณด้วยซ้ำ”
หญิงสาวบอกด้วยอารมณ์อ่อนไหว สิ่งที่เธอได้รับมาตั้งแต่ต้นก่อตะกอนอยู่ในก้นบึ้งหัวใจ ประกอบกับภาวะแม่หลังคลอดยิ่งทำให้เธอหงุดหงิดกับทุกเรื่องได้มากขึ้นกว่าเดิม
คำพูดของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มพอจะเดาออก เธอคงรู้เรื่องที่เขาพูดกับมารดาวันนั้นบ้าง แต่ในเมื่อเขาคิดที่จะชดเชยและแก้ไขในสิ่งผิด เขาก็ต้องพยายามให้ถึงที่สุด
“แต่ของพวกนี้มันต้องใช้นะ” ชายหนุ่มเลี่ยงที่จะพูดถึงเรื่องเ
