Chapter 27 อยากช่วยเลี้ยงลูกหรืออยากเฝ้าแม่ของลูกกันแน่

1634 คำ

กระทั่งเด็กทั้งสองคนตื่นเพราะหิวนม หญิงสาววางไม้นิตติ้งในมือลงในตะกร้าสานและหันไปมองคนนอนอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าเขาหลับเธอก็พลอยโล่งใจ อุ้มคีตามาให้นมก่อน แต่ไม่รู้เลยว่าคนแกล้งหลับนอนมองแผ่นหลังของเธออย่างมีความสุข เขารู้สึกตัวตอนที่ลูกส่งเสียงร้อง ศกุนตลาให้นมลูกสักพัก หนูน้อยนาราก็ตื่นตามพี่ชายอีกคน เธอส่งเสียงร้องอ้อแอ้ ชายหนุ่มรีบขยับตัวลุกขึ้นไปช้อนอุ้มเธอ คนที่ให้นมลูกอยู่ตกใจรีบคว้าผ้ามาปิด “นี่คุณ!” เธอบอกอย่างตกใจ “ผมไม่โรคจิตขนาดนั้นหรอก ก็แค่อยากช่วยเลี้ยงลูก” ชายหนุ่มตอบโดยที่ไม่สนใจหันกลับไปมองเธอ เขาไม่อยากทำตัวให้เธอรู้สึกว่าเขาเป็นคนอื่น แม้จะรู้ว่ามันเป็นสิ่งที่ยากเย็นในความรู้สึกของหญิงสาวก็ตาม “คุณก็รู้ว่าฉันไม่สุภาพ น่าจะให้สัญญาณบ้าง” “เอาเป็นว่า... ผมสัญญาด้วยเกียรติทั้งหมดที่มี ผมจะไม่เสียมารยาทมองคุณเด็ดขาด คุณสบายใจได้” ชายหนุ่มบอกด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “เชื่อ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม