15 เด็กร้องไห้

1532 คำ

เช้าวันต่อมา เพลงขวัญที่ตื่นขึ้นมาพร้อมร่างกายอันปวดร้าวกับหัวอันปวดหนึบ เธอมองไปรอบๆและพบว่าเธอมาอยู่ที่ห้องเดิมอีกตามเคย ‘ทำไมตื่นมาทีไรต้องเป็นที่ห้องนี้ตลอด! เฮ้อออ ยัยเพลงเอ้ย...’ เธออดคิดอย่างต่อว่าตัวเองไม่ได้ ที่สุดท้ายก็มาจบลงที่เดิมซ้ำๆแบบนี้ “ถ้าตื่นแล้วก็ให้คนไปส่งเธอที่บ้านด้วย” “ครับ” เมฆาที่ออกมาทำงานตั้งแต่เช้าบอกขึ้น ตอนนี้เขากำลังสับสนกับตัวเองแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเลยจริงๆ “คะ? ทำโทษ?” “อืม คุณพ่อตัดสินใจแล้ว่าจะส่งลูกไปเรียนเมืองนอก” “คุณแม่...” “แม่คงช่วยอะไรไม่ได้อีก ลูกทำตัวเองทั้งนั้น” พอกลับมาถึงบ้าน เพลงขวัญก็ได้รับข่าวร้ายว่าบิดาของเธอตัดสินใจที่จะส่งเธอไปเรียนที่ต่างประเทศเพราะควบคุมลูกสาวไม่ได้ ซึ่งมหาลัยที่นั่นเป็นแบบโรงเรียนประจำอันเคร่งครัด ทำเอาเพลงขวัญถึงกับอึ้งไปทันที ส่วนคุณหญิงพิณพานที่หมดหนทางช่วยได้แต่ยืนทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก เธอพยายาม

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม