SENIORS21:อยากให้หวง

2041 คำ
SENIORS 21 ************************ พี่อาร์ขึ้นเสียงใส่ฉันทั้งที่เขาไม่เคยทำมาก่อน ฉันเองก็ตกใจเหมือนกันที่เขาดูอารมณ์เสียแบบนี้ทั้งที่ก่อนหน้านี้ยังอารมณ์ดีอยู่เลย ฉันไม่อยากทะเลาะด้วยก็เลยยอมไปนั่งข้างหน้ากับเขาแล้วเขาก็ออกรถไป ระหว่างทางเขาแทบไม่คุยกับฉันนี่ถ้าเป็นทุกวันเขาจะชวนฉันคุย พอเห็นแบบนี้ก็รู้แล้วว่าเขาน่าจะไม่พอใจฉันที่ไปพูดแขวะเขา ฉันก็พูดแบบนี้ตลอดหรือเปล่าก็ไม่เห็นเขาจะว่าอะไรฉันเลยนี่ แล้วทำไมครั้งนี้ถึงดูไม่พอใจขนาดนี้ล่ะ พี่อาร์ไม่ได้พาฉันกลับหอแต่เขาพาฉันมาที่ตลาดนัดกลางคืนเพื่อที่จะมาหาอะไรกินเพราะเขาเองก็ยังไม่ได้กินข้าวตั้งแต่บ่ายเหมือนกัน ก็เราอยู่ด้วยกันทั้งวันนี่นา พอฉันจะลงจากรถพี่อาร์ก็คว้ามือฉันเอาไว้ก่อนฉันก็เลยหันไปมองก็เห็นว่าเขาเองกำลังจ้องหน้าฉันด้วยสีหน้าที่จริงจังมาก ไม่ชอบเขาตอนที่ทำหน้าจริงจังเลย “มีอะไรหรือเปล่าคะ?” ฉันเลิกคิ้วถามเมื่อพี่อาร์ยังจ้องฉันไม่เลิกและเขาก็จับมือฉันแน่นมากด้วย ทำให้ฉันก้มมองมือตัวเองที่ถูกเขาจับเอาไว้ โกรธอะไรฉันหรือเปล่าอ่ะ เพราะสายตาของเขามันฟ้องว่าไม่พอใจฉันเอามากๆ เลยด้วย แล้วนี่ฉันต้องขอโทษเขามั้ย แต่ถ้าอยากให้ฉันขอโทษก็ต้องเสียใจด้วยเพราะฉันไม่ได้ทำอะไรผิด ฉันจะไม่ขอโทษเขา เขาจะโกรธแล้วเลิกยุ่งกับฉันก็ได้นะ ก็ดีเหมือนกันชีวิตฉันจะได้กลับมาเหมือนเดิม “หวงพี่บ้างป่ะ?” ฉันก็ทำหน้างงเลยน่ะสิที่พี่อาร์ถามอะไรแบบนี้ออกมา ทำไมฉันจะต้องหวงเขาด้วยล่ะเขาไม่ได้เป็นอะไรกับฉันสักหน่อย แล้วไอ้หน้าตาที่จริงจังนี้คือต้องการคำตอบจากฉันหรือเปล่าหรือว่าแค่ถามเฉยๆ แต่ไม่ต้องการคำตอบ เพราะคำตอบของฉันอาจจะทำให้เขาไม่พอใจอีกก็ได้ และฉันคิดว่าเขาเองก็น่าจะรู้ดีว่าคำตอบของฉันจะเป็นยังไงไม่เห็นต้องมาถามเลย “ไม่รู้สึกอะไรเลยไงที่มีผู้หญิงเข้าใกล้พี่?” “มันก็เป็นเรื่องปกตินี่คะที่จะมีผู้หญิงเข้าหาพี่อาร์แล้วทำไมเหมยจะต้องหวงด้วยล่ะ” ฉันก็ตอบไปตามความจริงและมันก็ทำให้พี่อาร์ทำหน้าบึ้งตึงทันที ฉันบอกแล้วไงว่าคำตอบของฉันอาจจะทำให้เขาไม่พอใจก็ได้ ฉันรู้ว่าเขาต้องการคำตอบที่เป็นที่น่าพอใจแต่ฉันให้ไม่ได้คำตอบแบบนั้นไงเพราะฉันไม่ได้คิดอะไร อีกอย่างเขาก็น่าจะรู้คำตอบดีอยู่แล้วไม่น่ามาถามฉันเลยนะ “แต่พี่อยากให้เหมยหวงพี่นะครับ” “คะ?” “พี่แม่งโคตรอยากให้เราหวงพี่เลยว่ะเหมย” “…” “หวงพี่บ้างไม่ได้ไง?” “…” “อืม ช่างมันเหอะ” พี่อาร์ปล่อยมือจากฉันแล้วเดินลงจากรถ ฉันก็นั่งงงอยู่ในรถทำให้พี่อาร์ต้องเดินมาเปิดประตูให้ฉัน ฉันมองหน้าพี่อาร์ด้วยความรู้สึกที่บอกที่ไม่ถูกเหมือนกัน ฉันเดินเข้ามาในตลาดนัดกับเขาและเราก็เดินขนาบข้างกัน ปกติแล้วเวลาที่เราเดินด้วยกันแบบนี้เขาจะจับมือฉันถึงแม้ว่าฉันไม่อยากให้จับก็ตามเขาก็จะดื้อที่จะจับต่อไป แต่นี่เขากลับเดินเฉยๆ ไม่ได้หันมาพูดเล่นกับฉันด้วยมันก็เลยรู้สึกแปลกๆ ฉันหันไปมองเสี้ยวหน้าของพี่อาร์ที่เดินมองหาของกินก่อนจะตัดสินใจจับมือของเขามากุมเอาไว้ เลยทำให้ตอนนี้เราเดินจับมือกัน ไม่รู้สิฉันแค่รู้สึกแปลกๆ อ่ะ พี่อาร์หันมามองฉันด้วยสีหน้าแปลกใจแต่มันก็ทำให้เขายิ้มออกมา “นี่อ่อยพี่หรือเปล่าครับ?” “แค่กลัวหลงทาง คนเยอะ” คนตรงหน้ายิ้มกว้างมากเหมือนเขาพอใจที่เห็นว่าฉันยอมที่จะจับมือกับเขาก่อน ที่ฉันทำแบบนี้เพราะฉันไม่เคยเห็นเขาอารมณ์ไม่ดีและเมินเฉยแบบนี้มาก่อนยังไงล่ะ มันก็เลยทำให้ฉันไม่ชินถ้าเกิดว่าอยู่กับเขาแล้วเขาก็ดันมาอารมณ์ไม่ดีใส่แบบนี้ เพราะมันทำให้ฉันอึดอัดเหมือนกัน “เหมยนั่งตรงนี้ก่อนก็ได้เดี๋ยวพี่ไปซื้อให้ จะเอาอะไรครับ?” พี่อาร์ให้ฉันนั่งจองโต๊ะเอาไว้เพราะที่นี่คนค่อนข้างเยอะมากและไม่ค่อยมีที่นั่งด้วย ฉันเลยหันไปมองร้านอาหารก่อนจะบอกให้เขาไปซื้อราดหน้าให้ฉัน “เหมยเอาราดหน้าค่ะ” พี่อาร์มองหน้าฉันแล้วยิ้มให้ก่อนจะเดินไปซื้อราดหน้าแล้วซื้อน้ำมาให้ด้วย ฉันนั่งเล่นมือถือเพื่อรอให้พี่อาร์ไปซื้อข้าวมา รอได้ไม่นานเขาก็เดินมาพร้อมราดหน้าสองชามและน้ำเปล่าสองขวด “พี่เองก็ชอบกินราดหน้าเหมือนกัน ไม่ยักรู้ว่าเราก็ชอบอะไรที่เหมือนกัน” “เหมยไม่ได้ชอบ แค่คิดอยากกินเท่านั้น” ฉันรีบพูดแก้ทันที พี่อาร์ยิ้มเหมือนไม่เชื่อที่ฉันพูด ที่จริงแล้วราดหน้าเป็นของโปรดของฉันมากๆ เลยล่ะ แต่ที่ต้องโกหกเพราะไม่อยากให้เขาหลงตัวเองเท่านั้นเองว่าเราชอบอะไรเหมือนกัน เขาจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม เราสองคนนั่งกินราดหน้าด้วยกันหลังจากนั้นเราก็ไปเดินเล่นเพื่อให้อาหารมันย่อยก่อนที่เขาจะมาส่งฉันที่หอ “ขอบคุณนะคะที่มาส่ง” “ไม่อยากให้เหมยไปเลย อยากให้อยู่กับพี่ไปนานๆ เลยครับ” “วันนี้ก็อยู่ด้วยกันทั้งวันแล้วนะคะ อีกอย่างเหมยก็เหนื่อยมากด้วย” “โอเคครับ ฝันดีนะครับ” พี่อาร์ยิ้มให้ฉัน มันเป็นรอยยิ้มที่ดูอบอุ่นมาก เขาก็ชอบยิ้มให้ฉันแบบนี้เป็นประจำอยู่แล้ว ฉันยิ้มตอบเขาแล้วลงจากรถก่อนจะเดินข้ามาในหอแล้วก็ต้องตกใจเมื่อเจอเข้ากับไข่มุกที่มันนั่งอยู่ที่ล็อบบี้จ้องหน้าฉันอย่างเอาเรื่อง อะไรของมันดึกป่านนี้แล้วมานั่งทำอะไรตรงนี้เหมือนมารอใคร แต่ที่แน่ๆ ฉันคิดว่ามันคงไม่ได้มารอฉันแน่นอน มันไม่เคยเป็นเพื่อนที่แสนดีมานั่งรอฉันแบบนี้หรอก อีกอย่างฉันก็รู้จักนิสัยมันดีด้วยไง “แกมานั่งทำไรตรงนี้อ่ะ?” ฉันเดินเข้าไปหาไข่มุกที่มันยังจ้องหน้าฉันไม่เลิกเหมือนว่าฉันไปทำอะไรให้มันไม่พอใจมาก อย่าบอกนะว่าที่มันมานั่งที่นี่เพื่อที่จะมารอฉันเพราะฉันโทรไปบอกพ่อแม่ของมันว่าช่วงนี้ดูมันเครียดๆ แต่ไม่ได้บอกว่าเรื่องอะไรพ่อแม่มันก็เลยจะมาหา ฉันบอกแล้วไงว่าฉันจะเอาคืนโดยการให้พ่อกับแม่มันมาตรวจดูพฤติกรรมของมันว่าทำตัวเหลวไหลหรือเปล่า อีกอย่างนะถ้าพ่อแม่มันมามันก็จะเที่ยวเกเรไม่ได้ด้วยไง สมน้ำหน้าฉันบอกแล้วว่าฉันเอาคืนมันแน่เรื่องที่มันเปิดทางให้พี่อาร์เข้ามาห้องฉันอ่ะ “ทำหน้าแบบนี้มีเรื่องเครียดเหรอ?” “เออ” “แล้วเรื่องอะไรอ่ะ?” ฉันแกล้งทำเป็นไม่รู้ “พรุ่งนี้พ่อกับแม่จะมา” ว่าแล้วเชียว ช่วยไม่ได้ในเมื่อเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้มันเป็นความผิดของมัน ถ้าเกิดว่ามันไม่ไปเปิดประตูให้พี่อาร์เข้ามาเขาก็จะไม่มีวันได้เห็นทุกส่วนบนร่างกายของฉัน เพราะงั้นฉันก็ต้องเอาคืนมันบ้าง ฉันทำหน้าตกใจเหมือนไม่รู้เรื่องทั้งที่ตัวเองเป็นคนโทรหาพ่อแม่มัน จะว่าไปฉันนี่ก็โคตรตอแหลเลยนะ “นี่งงมากเลยนะว่าทำไมพ่อกับแม่ถึงอยากมาหาฉันทั้งที่ก่อนหน้านี้ชวนมาแทบตายก็ไม่เห็นอยากจะมาเลย” “พ่อแม่แกก็คงจะคิดถึงมั้งแกเล่นไม่กลับบ้านนี่นา ขนาดปิดเทอมแกก็ไม่กลับ” ช่วงปิดเทอมก่อนมีแค่ฉันคนเดียวที่กลับบ้านแต่มันก็เที่ยวอยู่ที่นี่ต่อ แต่ฉันก็ขอร้องท่านแล้วนะว่าอย่าบอกไข่มุกว่าฉันเป็นคนบอกไม่อย่างนั้นเวลาที่มันมีอะไรมันจะไม่บอกฉันแน่ๆ ดีไม่ดีอาจจะโกรธจนเลิกเป็นเพื่อนกับฉันเลยก็ได้ “ท่านก็คงมาหาแกไม่นานหรอกจะคิดมากทำไม” “ไม่คิดมากไม่ได้นะเว้ย แกฉันตั้งใจไว้ว่าพรุ่งนี้ฉันจะไปฉลองความโสดอ่ะ” ไข่มุกมันถึงกับกุมขมับตัวเองเลย สมน้ำหน้าทีแกล้งคนอื่นเอาไว้ล่ะไม่คิดอะไรพอตัวเองถูกแกล้งบ้างถึงกลับไม่เป็นอันทำอะไรเลย ฉันยกยิ้มมุมปากก่อนจะตบบ่ามันสองสามทีเพื่อให้กำลังใจ “ว่าแต่แกเหอะทำไมช่วงนี้กลับดึกจัง แถมคนที่มาส่งก็ดันเป็นพี่อาร์ซะด้วย ไหนบอกไม่ได้ชอบพี่เขาไง” “อะไรอย่ามามองฉันแบบนี้นะเว้ย ฉันก็ไม่ได้ชอบพี่เขาสักหน่อย” “เหรอ ตัวติดกันขนาดนี้แถมยังกลับดึกทุกวันแกคิดว่าฉันจะเชื่อ?” “ก็...ทำงานนั่นแหละ” ฉันกำลังจะลุกเดินหนีเพราะไม่อยากให้มันพูดถึงเรื่องพี่อาร์ขึ้นมา แต่มันก็คว้าแขนฉันเอาไว้ก่อนแล้วจ้องหน้าฉันเหมือนต้องการจะให้ฉันพูดความจริงออกมา หรือไม่ก็จ้องจนกว่าคำตอบมันจะผุดขึ้นมาบนหน้าฉันก็ได้ อีบ้า มาจ้องอะไรขนาดนี้ถ้าเป็นปลากัดฉันตั้งท้องไปแล้วมั้ง “นี่อย่ามาจ้องได้มั้ย?” “ฉันก็แค่อยากรู้ว่าทำไมแกปากแข็ง” “ปากแข็งอะไร” “แกบอกไม่ได้คิดอะไรไงแล้วทำไมอยู่กับพี่อาร์ทั้งวันทั้งคืนแบบนี้ล่ะ?” มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันก่อนจะทำจมูกเหมือนสูดกลิ่นตามตัวฉันแล้วก้มลงดมลงต่ำมาเรื่อยๆ จนกระทั่งหยุดอยู่ที่หน้าขาฉันแล้วมันก็จ้องฉันเขม็งเลย “ทำไมกลิ่นน้ำหอมพี่อาร์ถึงได้ติดอยู่ที่กระโปรงแกได้แถมยังอยู่ตรงส่วนนั้นของแกพอดี?” “อีลามก” ฉันด่าไข่มุกก่อนจะรีบเดินหนีแต่มันก็เดินตามฉันมา จะให้ฉันบอกมันได้ยังไงว่าไอ้ที่มีกลิ่นน้ำหอมพี่อาร์ติดอยู่ตรงนั้นก็เพราะเขานอนหนุนตักฉันในห้องของเขาเอง เพื่อนฉันมันก็ดันจมูกดีเหมือนหมา นี่ถ้าฉันไม่ยอมตอบคำถามของมันนะมันก็คงจะไม่ยอมปล่อยฉันไปง่ายแน่ๆ “อะไรของแกฉันง่วงแล้วนะ” “งั้นก็ตอบฉันมาแล้วฉันจะปล่อยแกไป” “ไม่ตอบเว้ย แกเป็นแม่ฉันหรือไงถามอยู่นั่น” “ถ้าแกไม่ตอบอย่าหวังเลยว่าฉันจะปล่อยแกไปง่ายๆ อ่ะ” ว่าแล้วเชียวว่ามันจะต้องคาดคั้นฉันให้ได้ เฮ้อ เพื่อนคนนี้ทำไมมันชอบสอดรู้สอดเห็นเรื่องคนอื่นจังนะ เรื่องตัวเองเอาให้รอดก่อนมั้ยอ่ะถึงอยากรู้เรื่องของคนอื่น แต่ถ้าฉันไม่ตอบมันก็คงไม่ยอมปล่อยฉันไปจริงๆ นั่นแหละ “แล้วแกจะถามอะไร?” “แกมีอะไรกับพี่อาร์แล้วเหรอ?”
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม