เสียงครางของเขาเต็มไปด้วยความพึงพอใจ ยามที่ได้ดื่มกินน้ำแห่งความสุขจากร่างกายของหล่อน พออิ่มเอมเขาก็เลื่อนหน้าขึ้นมาหา ชักนิ้วยาวที่เคยทิ่มแทงเข้าไปในตัวของหล่อนขึ้นมาดูดอม จากนั้นก็จูบปิดปากหล่อนอีกครั้งและอีกครั้งอย่างหื่นกระหาย
“ได้โปรด...อา...คุณมิก...ได้โปรด...”
โดมินิกมองร่างอรชรที่กำลังวิงวอนให้เขาสอดใส่ทั้งวาจาและกิริยาท่าทางด้วยความเสน่หา เขาไม่เคยต้านทานความน่ารักน่าปรารถนาของนวลลออได้เลย แม้ว่าจะพยายามสักแค่ไหนก็ตาม แม้กระทั่งยามโมโห หรือยามโกรธเคือง เขาก็ยังคงลากหล่อนขึ้นเตียงได้อย่างง่ายดาย มันเป็นเรื่องที่บ้ามากกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่เขาก็ไม่อาจจะหยุดยั้งมันได้ เพราะมันทำให้เขามีความสุขเหลือเกิน
“โอว...โอว...ฟิตเหลือเกิน นวล...โอว...”
มันเป็นแบบนี้ทุกครั้งเลย ยามที่ได้สอดใส่เข้าไปภายในร่างกายของหญิงสาว เจ้าหล่อนทั้งอบอุ่น อ่อนหวาน และนุ่มลื่นเหลือเกิน แต่สิ่งที่สำคัญที่สุด
