นวลลออรีบกลับมาให้ถึงบ้านก่อนเวลาที่โดมินิกจะเลิกงาน หล่อนกล่าวขอบคุณโรมิโอที่เสียสละเวลาขับรถมาส่ง ทั้งๆ ที่หล่อนบอกแล้วว่าสามารถกลับเองได้ แต่เขาก็ยังดึงดันจะมาส่งให้ได้
“ขอบคุณมากนะคะพี่โรม”
“พรุ่งนี้เจอกันครับ” โรมิโอก้มหน้ามองหญิงสาวผ่านกระจกรถที่เปิดกว้างเอาไว้
“ค่ะ แล้วเจอกันค่ะ”
หล่อนโบกมือลา ก่อนจะมองท้ายรถของโรมิโอไปจนลับตา จากนั้นก็หมุนตัวรีบเดินเข้าไปในบ้าน
“คุณมิกยังไม่กลับมาใช่ไหมจ๊ะ ลัลดา” เมื่อเจอลัลดาสาวใช้ หล่อนก็รีบเอ่ยถามเพื่อความแน่ใจ
“ยังไม่กลับมาเลยค่ะคุณนวล”
นวลลออระบายยิ้มออกมา ก่อนจะเอ่ยขึ้น
“ดอกกุหลาบที่สวนหลังบ้านกำลังบาน ฉันรบกวนลัลดาไปตัดมาให้สักสิบดอกได้ไหมจ๊ะ”
“เอ่อ...”
“ถ้าลัลดามีงานอื่นต้องทำ ไม่เป็นไรจ้ะ เดี๋ยวฉันไปตัดเองก็ได้จ้ะ”
เพราะเห็นสาวใช้คนสวยที่สวยจนไม่น่าจะเป็นแค่คนใช้อย่างลัลดาอึกอัก จึงอดที่จะเกรงใจไม่ได้
“เอ่อ ลัลไปตัดให้ได้ค่
