ตอนที่4/2
761 คำ
ตอนที่4/2
ชายวัยกลางคนเห็นอย่างนั้นก็ได้แต่ส่ายหน้าไปมาด้วยความระอา ถ้าหากจะโทษก็คงเป็นเขาเองที่เมื่อก่อนไม่ได้ใส่ใจบุตรชายมากนัก พอโตขึ้นพยัคฆ์ก็มีนิสัยก้าวร้าวเสียแล้ว เสียงถอนหายใจของชายวัยกลางคนดังออกมา นี่ขนาดยังไม่ได้ย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านเขากับบุตรชายก็ทะเลาะกันแล้วแต่ถึงยังไงเขาก็ตัดสินใจแล้วว่าจะแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้น ที่ผ่านมาเขาไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนเข้าบ้านก็เพราะเห็นแก่หน้าและความรู้สึกของบุตรชาย แต่นี่มันก็ผ่านมานานแล้ว พยัคฆ์ควรปล่อยวางและยอมรับความจริงบ้างไม่ใช่จะให้เขาจมปลักอยู่กับอดีตที่จากไปแล้ว
“โธ่เว๊ย!”ทันทีที่ขึ้นมาบนห้องนอนชายหนุ่มก็ชักสีหน้าออกมาอย่างไม่พอใจ เขาไม่มีทางอยู่เฉยแน่นอน ถ้าผู้หญิงคนนั้นกล้าเข้ามาอยู่ที่บ้านทางนี้เขาก็จะทำให้เธอได้รับรู้ว่าความเจ็บปวดมันเป็นยังไง
“อยากลองของก็มาสิ จะทำให้อยู่ไม่ได้เลยคอยดู!”
3 วันผ่านไป
“พี่โอเคหรือยังพิช?”ขวัญฤทัยเอ่ยถามน้องสาวพร้อมหมุนตัวเองไปมา
“สวยแล้วค่ะ สวยแบบตะโกนด้วยนะ”คนตัวเล็กเอ่ยติดตลกแต่เธอไม่ได้พูดโกหกเลยสักนิดเพราะในตอนนี้พี่สาวของเธอสวยมากจริงๆ
“ไม่ได้โกหกพี่นะ พี่ตื่นเต้นจังเลยอ่ะ คุณพงศ์จะพาพี่ไปทานข้าวและไปเจอลูกชายเขาเป็นครั้งแรก พี่กลัวทำให้เขาไม่พอใจพี่มากเลยอ่ะพิช”
“อย่าวิตกกังวลไปเลยค่ะ พี่สาวของพิชแสนดีขนาดนี้ พิชว่าครอบครัวของคุณพงศ์ต้องยอมรับให้ตัวพี่สาวของพิชแน่นอนค่ะ”
“จ๊ะ ว่าแต่พิชไม่ไปกับพี่จริงหรอ?”
“พิชก็อยากไปนะคะแต่ว่าพิชมีรายงานต้องส่งอาจารย์พรุ่งนี้ค่ะ กลัวจะทำไม่ทันเอาไว้ครั้งหน้านะคะ”คนตัวเล็กเอ่ยออกมาอย่างเสียดายเธอไม่ได้ไม่อยากไป แต่เธอไปไม่ได้ต่างหาก ต้องส่งงานอาจารย์พรุ่งนี้แล้วยังไม่เสร็จเลยเธอจึงไม่ได้ไปด้วยในครั้งนี้
“อย่างนั้นก็ได้ คุณพงศ์น่าจะมาถึงแล้วงั้นพี่ลงไปรอข้างล่างก่อนนะ พิชก็ล็อคประตูดีๆ ด้วยเข้าใจไหม?”
“รับทราบค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วง ทานข้าวให้อร่อยนะคะ”
ขวัญฤทัยพยักหน้าพร้อมส่งรอยยิ้มไปให้กับคนเป็นน้องก่อนที่เธอจะเดินลงไปรอท่านพงศ์ภาณุที่ข้างล่าง
หลังจากที่คนเป็นพี่เดินออกไปจากห้องขวัญพิชชาก็มานั่งทำรายงานต่อให้จบ หญิงสาวบิดขี้เกียจด้วยความเหนื่อยล้าหลังจากที่พึ่งกดสั่งปริ้นรายงานเพื่อที่จะเข้าเล่มส่งอาจารย์ในวันพรุ่งนี้
“เหนื่อยชะมัด ไม่รู้ตอนนี้พี่ฤทัยเป็นยังไงบ้างนะ”
ณ ร้านอาหารแห่งหนึ่ง
ร่างเล็กของขวัญฤทัยวิ่งออกมาจากร้านด้วยใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำตา การที่เธอมาทานข้าวและทำความรู้จักกับลูกชายของว่าที่สามี ไม่คิดเลยว่าจะต้องอับอายอย่างนี้ ผู้ชายคนนั้นปากร้ายใช่เล่น เขาต่อว่าเธอจนทำให้ทุกคนในร้านมองมาที่เธออย่างรังเกียจ
“ฤทัย หยุดก่อนฤทัยครับ”ท่านพงศ์ภาณุรีบวิ่งตามหญิงสาวออกมา เขาเองก็ไม่คิดว่าพยัคฆ์จะกล้าสร้างเรื่องขนาดนี้
“ฮึกฮือ ปล่อยฤทัยค่ะ ฤทัยอับอายจนไม่อยากอยู่ที่นี่อีกแล้ว”
“ฉันขอโทษฤทัย ฉันขอโทษนะ ที่ลูกชายฉันพูดจาร้ายๆ กับเธอ ฉันขอโทษ”
“คุณพงศ์ไม่ผิด ฤทัยผิดเองที่ไม่เจียมตัว” คำพูดมากมายที่ผู้ชายคนนั้นต่อว่าเธอ มันยังก้องอยู่ในหัวของเธอไม่หายไปไหน
“ไม่ เธอไม่ผิดฤทัย เธอไม่ต้องไปสนใจคำพูดของมันเลยนะ ลูกชายฉันมันก็เป็นอย่างนั้นแหละ ฉันขอโทษต่อไปนี้ฉันจะไม่ให้มันทำอะไรเธออีก”
สีหน้าเคร่งเครียดของชายวัยกลางคนตรงหน้ามันทำให้ขวัญฤทัยยิ่งสะอื้นไห้ออกมามากกว่าเดิม
ท่านพงศ์ภาณุดึงร่างเล็กของหญิงสาวเข้ามาโอบกอดเอาไว้ภาพที่เห็นทำให้พยัคฆ์ที่เดินออกมาจากร้านชักสีหน้าออกมาอย่างหงุดหงิด พ่อเขาชักหลงผู้หญิงคนนี้เกินไปซะแล้วยอมทะเลาะกับเขาเพื่อผู้หญิงคนนี้งั้นหรอ
- ผู้เขียน
