ตอนที่6
594 คำ
"เอาน่ากันต์ ไอ้เดนมันไม่มีที่ไป กันต์ก็เห็นว่ามันเป็นต่างชาติ ไร้ญาติขาดมิตร ให้มันพักที่นี่สักเดือนเถอะนะ คิดซะว่าเลี้ยงหมาเลี้ยงแมว" ชนัตเกลี้ยกล่อมพ่อ
"กูไม่สน ให้มันไปอยู่วัดสิ"ชนกันต์บอกหน้าไร้อารมณ์ ตั้งหน้าตั้งตาทำผัดคะน้าน้ำมันหอยให้ไอ้พวกเด็กเวรต่อ ข้อมือขยับโยกขึ้นลง คลุกเคล้าเครื่องปรุงรสกับยอดผักอ่อน
"โถ่กันต์ อย่าใจร้ายใจดำนักเลย แม่สอนว่าไงห๊ะ" ชนัตอ้างคำสอนย่า ไม่ลดละที่จะให้เพื่อนได้พักอยู่ที่บ้านด้วย เพราะรับเงินมันมาเต็มจำนวนแล้ว เพิ่งเคยหลอกเอาเงินคนได้เยอะขนาดนี้ มือไม้สั่นไปหมด
"มึงไม่ต้องมาอ้างเลย" ยังไงชนกันต์ก็ไม่ยอมท่าเดียว ไม่ใช่เพราะใจจืดใจดำ แต่เพราะพฤติกรรมของไอ้เด็กตัวสูงนั่นต่างหาก ที่เขาอยากจะถีบมันออกจากบ้านให้ไกล
"มันก็อุตส่าห์ดีใจ เนี่ยกลับไปเก็บของจากหอมาแล้ว หอที่มันไปขออาศัยเขาน่ะพ่อ(เรียกพ่อคือเวลอ้อนขั้นสุด) เขาก็อยู่กันผัวเมีย เนี่ยจะตีกันเพราะเมียเพื่อนมาป้ออีก แม่งโคตรน่าสงสารเลย"
"มึงอย่ามาแถ ไม่มีเงินเช่าหอ แต่มีเงินเรียนเนี่ย ตอแหลละ"ชนกันต์ดักทาง
"มันมีจำกัดอะ พ่อแม่ฝรั่งอะ อายุ18เขาก็ถีบหัวส่งแล้วนะ ให้หาเงินเรียนเอง เห็นหน้าฝรั่งอย่างนั้น ไม่ใช่จะรวยทุกคนนะเตี้ย" ชนัตทำเสียงสลด ตีบทพ่อพระนักบุญ ตอแหลขั้นเทพหรือพ่อมันอ่อนหัดก็ไม่รู้ ชนกันต์จึงเชื่อลูกชายขึ้นมาบ้าง
"แล้วมันไม่เรียนที่บ้านเมืองมันวะ เสือกมาอยู่อะไรไกลบ้าน"
"มันลูกเสี้ยวเหอะพ่อ โคตรพ่อโคตรแม่มันก็อยู่ที่ไทยเนี่ยแหละ"
ชนกันต์มองลูกตาขวาง เกลียดคำพูดคำจาไม่ดูรุ่นของมันจริงๆ
"เอ่อ ก็นั่นแหละ แต่เขาเลี้ยงมันแบบฝรั่งไง กลัวลูกเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ"
"เออ กูน่าจะเอาอย่างเขาบ้าง ว่าแล้วมึงก็ไสหัวไปหางานพาร์ทไทม์ทำซะ กูจะให้แค่อาหาร3มื้อกับค่าเทอม นอกนั้นหาใช้เอง" ว่าพร้อมตักผัดผักใส่ในจานแล้วเริ่มทำเมนูอื่นต่อ
"โถ่ เตี้ย ไรวะ"
"กูพูดจริง" ชนกันต์ย้ำ ขนาดเข้ายังทำงานหาเลี้ยงลูกมาตั้งแต่อายุ16 ดิ้นรนจนมีนั่นมีนี้จึ้นมาด้วยตัวคนเดียว เขายังทำได้เลย นี่ชนัตแค่หาค่าขนมให้ตัวเอง ทำไมจะทำไม่ได้
"ไรวะ"คนขี้งกงอหน้า มองพ่อตัดพ้อไม่พอใจ อดคิดไม่ได้ว่าถ้าแม่(ย่า)อยู่นะ
"แล้วไอ้ควายนั่นมันได้งานหรือยัง"ชนกันต์ถามถึงเอเดน
"ยัง"ชนัตตอบห้วน งอหน้าไม่เลิก ยังไม่พอใจที่ถูกงดค่าขนมอยู่
"งั้นให้มันไปช่วยที่ร้านก็แล้วกัน จนกว่ามันจะหางานอื่นทำได้ แต่กูไม่จ่ายเต็มนะ หักค่ากินค่าอยู่"ชนกันต์ไม่ได้งก แต่เพื่อให้เด็กมันได้เรียนรู้ ว่าทุกอย่าง มันไม่ง่าย จึงต้องโหดกันหน่อย
ชนัตแอบยิ้มแซว อยากจะแซะแต่ต้องอดใจไว้ กลัวพ่อจะเกิดเปลี่ยนใจเรื่องของเอเดน
- ผู้เขียน
