ตอนที่ 15 เปลี่ยนงาน
เพทาย
ผมขยับตัวลุกอย่างปวดเมื่อยเมื่อยนั่งทำงานติดต่อกันหลายชั่วโมง มองไปที่นาฬิกาเรือนหรูบนข้อมือตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว ผมตัดสินใจเดินออกจากห้องแล้วลงไปที่ผับชั้นล่างตอนนี้นักท่องเที่ยวยังหนาแน่นเหมือนเดิมผมมองไปรอบรอบเพื่อหาคนตัวเล็ก
"เจ้านายหาไผ่หรอครับ"ผมมองลูกน้องคนสนิทที่เดินเข้ามาหาผมพร้อมกับตั้งคำถาม
"อืม"ผมพยักหน้าเบาๆเป็นเชิงตอบ เสียงเพลงดังสนั่นจนหัวใจเต้นไปตามจังหวะกลองแม้จะอยู่กับมันมาหลายปีแล้วแต่ผมก็ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ ห้องทำงานของผมเลยไปอยู่ชั้น 3 นอกจากหนีคนรบกวนแล้วยังหนีเสียงที่ดังในผับด้วย
"ตอนแรกผมเห็นคุยกับไอ้จินคงจะอยู่ด้วยกันครับ "ไอจินคือเด็กมอปลายที่ผมยอมให้มันทำงานเพราะมันบอกว่าทางบ้านมันขัดสนเงินมากมันต้องส่งเงินเลี้ยงน้องที่ยังไม่จบประถมมันก็เลยมาอ้อนวอนผมปฏิเสธไม่ลงแต่มันเป็นเด็กที่ขยันทำงานไม่เคยบ่นสักนิด
"ไปทำงานเถอะ"ผมหันหลัง
