ทาสรักดวงใจทมิฬ

ตอนที่ 1 นาฬิกาบนโต๊ะทำงานดังบอกเวลาสามทุ่มเศษ ทว่าหญิงสาวยังคงนั่งมองงานบนโต๊ะทำงานด้วยความเหนื่อยล้า เนื่องด้วยวันนี้เป็นวันแรกของการทำงานในตำแหน่งเลขาของภูวเดช ลูกชายเพียงคนเดียวของคุณหญิงกัญญา ซึ่งเธอถูกเรียกให้เข้ามาทำงานตำแหน่งนี้หลังจากเรียนจบได้เพียงเดือนเศษ วันนี้คุณหญิงกัญญาได้มอบหมายให้เธอเอารายงานการประชุมประจำปีไปให้ที่คฤหาสน์อัครไพบูลย์ ทว่ารายงานที่คุณหญิงต้องการ คุณภูวเดชต้องเซ็นรับทราบเสียก่อน เธอจึงต้องมานั่งรอเจ้านายหนุ่มอย่างใจจดใจจ่อ จนเวลาล่วงเลยมาร่วมสามชั่วโมง “เฮ้อ” เสียงถอนหายใจอย่างกลัดกลุ้มดังครั้งแล้วครั้งเล่าครั้นไม่รู้จะทำเช่นไร จะกลับไปมือเปล่าก็ไม่ได้เพราะคุณหญิงกัญญาสั่งนักสั่งหนาว่าต้องได้ดูรายงานการประชุมภายในวันนี้ วรินญา ศรีดากานต์ สาวใสซื่ออ่อนหวาน มีนิสัยเชื่อฟังผู้ใหญ่มาแต่เล็กแต่น้อย เธอจึงอดทนรอคอยต่อไป โดยไม่รู้เลยว่าเจ้านายหนุ่มของเธอนั้นกำลังเริงร่าอยู่ในไนต์คลับอย่างสนุกสนานกับคู่ขาคนใหม่ ร่างเล็กถือวิสาสะเดินสำรวจทั่วห้องทำงานของเจ้านายหนุ่ม สายตาคู่สวยกวาดมองทุกอย่างเพื่อฆ่าเวลาไปพลางๆ ก่อนหยุดนิ่งกับภาพถ่ายที่วางอยู่บนโต๊ะทำงาน ใบหน้าหล่อเหลาและรอยยิ้มมุมปากนิดๆ ดูแล้วน่าหลงใหลเสียจริง นิ้วเรียวสวยไล้ปลายนิ้ววนไปวนมาด้วยความอยากเห็นตัวจริงของบุรุษหนุ่ม ผู้ซึ่งถูกเหล่าพนักงานกล่าวขานกันว่าเจ้าชู้ไม่มีใครเกิน แถมยังเปลี่ยนคู่ควงบ่อยยิ่งกว่าเปลี่ยนรองเท้าเสียอีก โดยที่คุณหญิงกัญญาผู้เป็นมารดาก็หมดแรงจะห้ามปรามบุตรชายเพียงคนเดียวเสียแล้ว เมื่อบุตรชายให้คำมั่นว่าจะดูแลธุรกิจของครอบครัวให้ดีต่อไป “คุณภูมิคะ เมื่อไหร่คุณจะกลับมาเซ็นเอกสารล่ะคะ วริน อยากกลับห้องพักแล้วนะคะ” เสียงหวานใสพูดกับภาพถ่ายอย่างเหนื่อยๆ เมื่อเธออยากกลับบ้านไปดูแลน้องโอเล่ย์ น้องหมาแสนซนที่เป็นเพื่อนคลายเหงานับตั้งแต่เธอย้ายมาอยู่แถวภาคใต้เพื่อทำงานในรีสอร์ตของ คุณหญิงกัญญาและทำให้เธอต้องจากผู้เป็นบิดามาไกล มือเรียวสวยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเลขหมายปลายทางทันทีเมื่อมีสายเรียกเข้า ครั้นเห็นว่าเป็นบิดาโทรมา ริมฝีปากบางสวยก็แย้มยิ้มด้วยความดีใจ “สวัสดีค่ะพ่อ” วรินญากล่าวทักทายเสียงใสทันที ความเหนื่อยล้าก่อนหน้านี้หายเป็นปลิดทิ้งเพียงแค่ได้ยินเสียงบิดา “เป็นไงบ้างลูกทำงานวันแรก คุณภูมิดุหรือเปล่า” นายอำนาจ หัวหน้าคนงานในเหมืองทองคำของตระกูลอัครไพบูลย์เอ่ยถามบุตรสาวเพียงคนเดียวด้วยความเป็นห่วง “ไม่ค่ะพ่อ วรินยังไม่ได้เจอคุณภูมิเลยค่ะ ตั้งแต่เช้าคุณภูมิยังไม่เข้ามาทำงานเลย” เสียงหวานบอกตามความจริง ในเมื่อวันนี้ทั้งวันเธอยังไม่มีโอกาสได้เห็นหน้าบุตรชายของคุณหญิงกัญญา ทั้งที่คุณหญิงบอกเธอไว้ว่าภูวเดชจะเข้ามาทำงานในช่วงบ่าย “งั้นเหรอลูก แล้วนี่หนูถึงห้องพักหรือยัง อย่ากลับดึกมากนักนะ เราน่ะเป็นลูกผู้หญิง กลางค่ำกลางคืนอย่าออกไปไหนมาไหนคนเดียว พ่อเป็นห่วงหนูมากนะลูก” ผู้เป็นพ่อเอ่ยบอกด้วยความเป็นห่วงบุตรสาว เมื่อได้รับปากกับภรรยาผู้ล่วงลับว่าจะดูแลบุตรสาวให้ดีที่สุด “เอ่อ...คือพ่อคะ วรินยังไม่ได้กลับห้องพักเลยค่ะ พอดีคุณหญิงกัญญาสั่งให้วรินเอารายงานไปให้ที่บ้าน แต่วรินกำลังรอให้คุณภูมิกลับมาเซ็นเอกสารก่อน แล้ววรินจะเอาไปให้คุณหญิงค่ะพ่อ” “แต่นี่มันดึกมากแล้วนะลูก พ่อว่าหนูโทรไปบอกคุณหญิงกัญญาก่อนดีกว่า แล้วหนูก็กลับห้องพักได้แล้ว” ผู้เป็นพ่อสั่งเสียงเข้มเมื่อนึกสังหรณ์ใจกลัวเกิดเรื่องไม่ดีกับบุตรสาว แถมห้องพักของ วรินญากับ รีสอร์ต ก็อยู่ไกลกันมาก “แต่ว่าคุณหญิงกัญญาสั่งให้วรินเอารายงานไปให้ภายในวันนี้นะคะ แล้วคุณหญิงก็โทรบอกคุณภูมิแล้วค่ะ อีกอย่างวรินไม่อยากให้คุณหญิงกัญญาตำหนิได้นะคะพ่อ ที่มาทำงานวันแรกก็ขัดคำสั่งเสียแล้ว ที่รีสอร์ตก็มีรถรับส่งพนักงานด้วย พ่อไม่ต้องเป็นห่วงวรินนะคะ ตอนนี้แขกที่รีสอร์ตก็มีการจัดงานกันอยู่ด้วย คนพลุกพล่าน ไม่มีอะไรน่ากลัวหรอกค่ะพ่อ” วรินญาพยายามหาเหตุผลมาอ้างเพื่อให้ผู้เป็นพ่อสบายใจ “แต่ยังไงพ่อก็ยังเป็นห่วงหนูอยู่ดี” นายอำนาจบอกเสียงอ่อนลง “เอาเถอะค่ะพ่อ วรินโตแล้ว วรินดูแลตัวเองได้ค่ะ พ่อไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ หนูรักพ่อค่ะ” เสียงหวานบอกก่อนวางสาย ด้านนายอำนาจเฝ้ามองโทรศัพท์ด้วยใจกระวนกระวาย นึกเป็นห่วงบุตรสาวมากกว่าทุกวันนับแต่วันที่บุตรสาวจากไปทำงาน ทั้งที่คุณหญิงกัญญารับปากว่าจะดูแลวรินญาให้เพราะคุณหญิงเองก็รักและเอ็นดูบุตรสาวของตนนับแต่เห็นเธอตั้งแต่เด็ก ส่วนวรินญา เธอหยิบภาพถ่ายของภูวเดชขึ้นมาเพ่งพิศอีกครั้ง ก่อนจะยกมุมปากเรียวสวยยิ้มน้อยๆ พร้อมเสียงถอนหายใจด้วยไม่รู้จะทำอะไรต่อไป “หน้าตาอย่างคุณนี่น่ะหรือคะที่ว่าเจ้าชู้ ทำไมวรินดูไม่ออกเลยล่ะคะ” ริมฝีปากบางพูดขึ้นเบาๆ ก่อนวางภาพลงที่เดิม ร่างเล็กเดินมาหยุดที่หน้าต่าง บริเวณที่เธอยืนอยู่สามารถมองเห็นบรรยากาศได้ทั่วทั้งรีสอร์ต พร้อมเกลียวคลื่นทะเลยามค่ำคืนซึ่งพากันซัดสาดเข้าฝั่งไม่มีหยุด ดวงตาคู่สวยเฝ้ามองผู้คน ทั้งฝรั่งและคนไทย ซึ่งต่างก็จัดปาร์ตี้บาร์บีคิวร้องรำทำเพลงกันอย่างสนุกสนาน ส่งเสียงอึกทึกทั่วทั้งรีสอร์ต และเธอก็เฝ้ามองอยู่อย่างนั้นโดยไม่รู้ว่านานเท่าใด