"ดื้อๆ แบบเนี้ย...ขอพี่ลงโทษสักทีได้ไหมคะ?"
เขากระซิบบอกฉันด้วยเสียงแผ่วเบาแล้วค่อยๆ เลื่อนริมฝีปากอุ่นเข้ามาใกล้ จนประกบแนบชิดเป็นหนึ่งเดียวกัน ก่อนจะเริ่มบดขยี้ริมฝีปากเบาๆ แบบนิ่มนวลเพื่อลงโทษตามอย่างที่เขาว่าไว้ ซึ่งฉันเองกลับไม่ได้รู้สึกรังเกียจหรือขัดขืนต่อริมฝีปากนั้นเหมือนทุกๆ ที แต่กลับตอบรับรสจูบอบอุ่นนั้นพร้อมด้วยเสียงหัวใจที่เริ่มเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมานอกอก
มือหนาที่กำกระชับข้อมือฉันเอาไว้ ค่อยๆ คลายออกและเลื่อนลงต่ำ โอบรอบเอวฉันเอาไว้แน่นคล้ายกับว่ากลัวฉันจะหนีไปไหน จนรู้สึกว่าบทลงโทษของเขาในเวลานี้ช่างอบอุ่นและอ่อนโยนเสียเหลือเกิน…
ฉันน่ะ...เป็นคนชอบทำให้คนอื่นสบายใจนะ อย่างเช่นปูไทที่เป็นเพื่อนรักของฉัน ฉันไม่ต้องการให้มีสักวันที่เธอจะรู้สึกแย่ มันก็เหมือนๆ กับผู้ชายคนนี้ที่ฉันไม่ต้องการเห็นเขารู้สึกแย่กับสิ่งรอบตัว ฉันอยากให้เขาเป็นผู้ชายเจ้าเล่ห์คนเดิม ไม่ใช่ผู้ชายที่ท
