กริ๊งงง...
เสียงนาฬิกาปลุกบนหัวเตียงเรียกให้ชนะชนค่อยๆ ลืมตาตื่น เมื่อคืนเขาเข้านอนเกือบเที่ยงคืน เพราะมัวแต่เก็บสัมภาระต่างๆ ให้เข้าที่เข้าทาง และจัดแยกของฝากที่ซื้อมาสำหรับมอบให้ครอบครัวของนิศราในวันรุ่งขึ้น ซึ่งก็คือวันนี้...
“ฮ้าววว...”
ชายหนุ่มปิดปากหาวหวอด ก่อนจะสะบัดหน้าไปมาไล่อาการสะลึมสะลือ พร้อมกับเลิกผ้าห่มลุกขึ้นเดินไปเปิดผ้าม่านสีเหลืองนวลภายในห้อง ให้แสงแดดยามเช้าได้สาดส่องเข้ามาขับไล่ความง่วงเหงา นับว่าเป็นครั้งแรกในรอบ 6 ปี ที่เขาไม่ต้องตื่นขึ้นเพราะฝันร้ายที่ตามหลอกหลอน ซึ่งก็อาจจะเป็นเพราะเขาค้นพบอดีตชาติของตัวเองแล้ว หรืออาจเป็นเพราะเขาหลับลึกจากความเหนื่อยล้าที่สะสมก็ได้
กริ๊งงง...
เสียงกริ่งดังขึ้นอีก แต่คราวนี้เป็นเสียงจากโทรศัพท์มือถือของชนะชน บนหน้าจอปรากฏเบอร์โทรศัพท์ของขาประจำที่มักโทรมาในช่วง 7 โมงเช้าของวันรุ่งขึ้น หลังการเดินทางกลับจากต่างประเทศของเขา
“เด
