บทที่ 22 ยิ้มอย่างผู้ชนะ

1788 คำ

พี่ตาต้าเดินเข้าห้องน้ำอย่างไว เพราะฉันนับเวลาถอยหลัง เสียงปิดประตูดังตึง ถึงจะหน้างอ แต่ก๋ยอมเดินไปจัดการลูกชายตัวเองในห้องน้ำ เสียงร้องคำรามลั่นห้องน้ำ ช่วยไม่ได้อยากหื่นไม่เลิก เมื่อคืนกินฉันตั้งหลาย เช้ามายังแอบลักหลับอีก ไม่พอยังจับกินซ้ำ ยังมีหน้ามาขอต่อ ดีแล้วที่ฉันยังใจดีให้เวลาตั้งสอบนาที แล้วคนหน้าบึ้งก๋เดินออกมาจากห้องน้ำ "ได้ปล่อยน้ำไปแล้วไม่ใช่เหรอ ยังอามรมณ์ไม่ดีอีกเหรอคะ ปกติลูกอมเห็นเวลาพี่ปล่อยน้ำเสร็จ จะร่าเริงเป็นพิเศษ" ฉันแอบยิ้มขำกับใบหน้าอันบูดเบี้ยว "ไม่ต้องเลยลูกหมู หลอกพี่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า มังกรพี่มันกำลังจะช้ำใจตายแล้วรู้ไหม พี่ไม่ตลกด้วยนะ พี่ได้ยินนะตอนพี่เข้าห้องน้ำ ลูกหมูแอบหัวเราะสะใจพี่ด้วยใช่ไหม" พี่ตาต้าบ่นกระปอดกระแปดให้ฉัน ตอนเดินออกมาจากหน้าห้อง และเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าฉัน ทำหน้างอนใส่ "โอ๋ๆ ไม่งอนน้า ไปกันได้แล้วค่ะ เดี๋ยวลูกอมจะสาย" เหมือนปลอบใจล

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม