EPISODE2 1/2
697 คำ
วิศวะคลั่งเมีย
(Engineer'n Cute Girl)
EPISODE2
“เฮ้อ! ขอร้องล่ะ เอินจะขอบอกพี่เป็นครั้งสุดท้ายนะคะพี่ไป๋เฟิ่ง ว่าเอินจะ...”
“จะไม่ข้องเกี่ยวกับผู้ชายสำส่อนแบบพี่”
ยังไม่ทันที่เธอจะเอ่ยถ้อยคำที่ต้องการบอกย้ำ ไป๋เฟิ่งก็พูดแทรกประโยคเดิม ๆ ของเธอเสียแล้ว ไอ้สีหน้าที่ดูไม่สะทกสะท้านกับถ้อยคำก่นด่าของเธอ มันทำให้เอินเอินไม่รู้เลยว่าจะโต้ตอบคนอย่างเขายังไง
“ใช่ค่ะ! เอินจะพูดแบบนั้น และหวังว่าพี่จะไม่มาแถวคณะเอินอีก จากนี้...และตลอดไป” เธอย้ำอีก
“น้องเอินก็หยุดความสำส่อนของพี่ด้วยการคบกับพี่สิ ไหน ๆ ก็มีข่าวลือว่าเราคบกันแล้ว” ไป๋เฟิ่งยังคงเอ่ยคำเดิมเช่นกัน แต่ทำไมเธอจะต้องคบกับเขาเพื่อหยุดพฤติกรรมเจ้าชู้หลายใจนั่นด้วยล่ะ
“ไม่มีทางค่ะ! เอินเกลียดคนเจ้าชู้ แล้วก็พวกที่ชอบเล่นสนุกกับผู้หญิงแบบพี่ เราคบกันไม่ได้หรอกค่ะ” เธอปฏิเสธเสียงแข็ง แล้วพยายามจะดันตัวเขาให้ถอยห่าง ขอล่ะ! หยุดเอาตัวมาเบียดเธอสักที เขากำลังลวนลามเธออยู่นะ
“ถ้าว่าไปตามจริง วันนั้นพี่ไม่ผิดเลยนะ อย่ามองว่าพี่เป็นคนไม่ดีขนาดนี้สิ แล้วคนที่ยังโสดทำไมถึงติดข้อหาเจ้าชู้ล่ะคะ พี่ไม่ได้คบทุกคนเป็นแฟนสักหน่อย แค่มาเจอกันเฉย ๆ เองค่ะ”
คนที่กอดเธอไม่ปล่อย เอาแต่ยืนยันความบริสุทธิ์ของตัวเอง ทั้งยังพูดว่าการที่เขาออกไปมีสัมพันธ์ทางกายกับสาว ๆ เพราะตัวเองยังโสดคือเรื่องธรรมดา ก็ใช่! มันอาจจะธรรมดาสำหรับเขา แต่มันต้องไม่มีเธอไปเกี่ยวข้องด้วยสิ
“เอินไม่มีอะไรจะพูดแล้วค่ะ ถ้าพี่คิดว่าตัวเองมีพี่ชายใหญ่โตคับมหา’ลัยแล้วจะรังแกใครก็ได้ ก็เชิญพี่คิดแบบผู้ชายหน้าตัวเมียได้เลยค่ะ เอินจะไม่เดินตามเกมบ้า ๆ ของพี่”
สาวสวยบอกย้ำน้ำเสียงขุ่น สายตาที่มองมาบ่งบอกว่าเธอไม่พอใจ และยังคงจำได้ดีว่าเขาทำอะไรกับเธอไว้บ้าง
“ด่าซึ่งหน้าแบบนี้มันเจ็บนะ อีกอย่างมันเป็นเรื่องเข้าใจผิดน้องเอินก็รู้” เขาเอ่ยเสียงอ่อน หว่านล้อมไปตามเทคนิคของพวกเฮีย ๆ เรื่องที่ว่าควรเอาใจสาว อย่าทำให้พวกเธอโกรธ แล้วทุกอย่างจะดีขึ้นเอง
“เอินไม่อยากรู้ และขอแค่พี่อย่ามาวอแวเอินก็พอ เพราะอีกหน่อย...เอินก็ลืม”
เธอไม่ต้องการให้ไป๋เฟิ่งมาฟื้นฝอยหรือรับผิดชอบอะไรทั้งนั้น เพราะเธอไม่ได้อยากข้องเกี่ยวกับผู้ชายร้าย ๆ แบบเขา ผู้ชายที่มีแต่เรื่องผู้หญิงไม่เคยขาดขนาดนี้ คบไปคงมีแต่เรื่องปวดหัวเปล่า ๆ
“ลืม?”
ได้ยินเธอว่ามาแบบนั้น เขาได้แต่ย้อนถาม พร้อมโน้มหน้าลงมาใกล้ จนสาวสวยเห็นว่าผิวหน้าของเขามันละเอียดและเนียนใสแค่ไหน
“ใช่ค่ะ” เอินเอินรับคำ แล้วเบือนหน้าหนี เธอไม่ชอบถูกเขาจ้องมองซึ่งหน้าแบบนี้เลย
“จะลืมว่าตรงนั้นของน้องเอินถูกพี่ลงลิ้นจนเสร็จยังไงน่ะเหรอ...ลืมได้จริงดิ?”
เขาถามย้ำถึงสิ่งที่เคยเกิดขึ้นกับเธอ นั่นทำให้คนฟังได้แต่เม้มริมฝีปากอวบอิ่มเข้าหากันแน่น เพราะเธอรู้ว่ามันไม่สามารถลืมได้ไงล่ะ ทุกสัมผัสของเขามันยังชัดเจนมากจริง ๆ และเธอเกลียดการที่เขาเอาเรื่องนั้นมาถามซึ่งหน้า
“พี่มัน...โรคจิตจริง ๆ” เธอได้แต่ก่นด่าเขา
“การลงลิ้นมันเป็นเรื่องธรรมชาติค่ะ และถึงน้องเอินอยากลืม...พี่เฟิ่งก็ไม่ให้ลืม”
- ผู้เขียน
