EPISODE1 (R18+) 2/2
733 คำ
วิศวะคลั่งเมีย
(Engineer'n Cute Girl)
EPISODE1 (R18+)
“ทำไมล่ะครับ หรือข่าวลือที่ว่าเอินคบกับเด็กวิศวะจะเป็นเรื่องจริง”
เมื่อโดนปฏิเสธบ่อยครั้งเข้า ทำให้รุ่นพี่หนุ่มต้องถามย้ำถึงข่าวลือของสาวสวย ซึ่งถูกแก๊งนางฟ้าของรัดเกล้าทาบทามให้เข้าร่วมกลุ่มของพวกเธอ แถมยังมีข่าวว่าเธอข้องเกี่ยวกับน้องชายตัวแรงวิศวะด้วย
“วิศวะอะไรคะ”
แค่ได้ยินชื่อคณะวิศวะเอินเอินก็หงุดหงิดจะแย่แล้วล่ะ ยิ่งเมื่อมองเลยไปเจอเจ้าของเสื้อช็อปสีแดงเลือดหมูที่ยืนมองมายังเธอด้วยสายตานิ่งเรียบ ก็ทำให้เอินเอินถึงกับเบือนหน้าหนี
“ก็หมอนั่นไง...น้องชายของปืนใหญ่”
“เอินไม่รู้จักค่ะ ขอตัวก่อนนะคะเอินต้องเอาหนังสือไปคืนห้องสมุด” สาวสวยปฏิเสธความสัมพันธ์ แล้วตัดสินใจเดินเลี่ยงรุ่นพี่หนุ่มต่างคณะไป นั่นทำให้เขาได้แต่ถอนหายใจออกมาอย่างเซ็ง ๆ แต่ในตอนที่ชายหนุ่มหมุนตัวกลับมาเจอคนที่เพิ่งพูดถึง เขาก็ไม่รู้เลยว่าจะต้องทำหน้ายังไงดี เมื่ออีกฝ่ายแสยะยิ้มร้ายใส่กันขนาดนั้น
ได้ยินข่าวว่าไอ้หมอนี่เป็นคน ‘ของขึ้นง่าย’ เคยขึ้นไปตีเด็กต่างคณะตอนที่เข้ามาเรียนปี 1 ใหม่ ๆ จนยับ เพียงเพราะว่าอีกฝ่ายพูดลอย ๆ ว่า ‘ไอ้กุ๊ย’ และยิ่งทุกคนรู้ว่าหมอนี่เป็นน้องชายของปืนใหญ่ ก็ยิ่งไม่มีใครอยากข้องเกี่ยวกับไป๋เฟิ่งในฐานะคู่อริ
“มึงควรเชื่อข่าวลือ แล้วก็อย่าให้กูเห็นว่ามึงมาตอแยน้องเอินอีก” เห็นอีกฝ่ายเอาแต่นิ่ง ไป๋เฟิ่งจึงเอ่ยเสียงเย็นเตือนคู่แข่ง ก่อนที่เขาจะไล่ตามรุ่นน้องสาวสวยที่หัวกระไดคณะไม่เคยแห้งไปติด ๆ
ไม่รู้ช่วงนี้ความนิยมสาวสวยไฟหน้าใหญ่กำลังฮิตในมหา’ลัยซีเอสรึไง ถึงได้มีแต่คนมาตามจีบเธอไม่เว้นแต่ละวัน ก่อนหน้านี้ไป๋เฟิ่งก็นึกสงสัยนะว่าที่เฮียมันหงุดหงิดเรื่องมีคนมาตามจีบน้องสายขิมมันเป็นยังไง ตอนนี้เขารู้แล้วว่าแม่งน่าหงุดหงิดสุด ๆ เลย
“เฮ้อ...คนยิ่งรีบ ๆ อยู่” เอินเอินเดินบ่นอุบไปทางห้องสมุด ไม่คิดเลยว่าวันนี้ไป๋เฟิ่งก็มาลาดตะเวนแถวคณะเธออีกแล้ว แต่เอ๊ะ! หรือเขาก็แค่ผ่านทางเพราะไปห้องพยาบาลมากันนะ อี๋! ไอ้คนโรคจิต และแค่คิดไปถึงรุ่นพี่ต่างคณะที่เคยมีเรื่องกันเมื่อหลายอาทิตย์ก่อน เอินเอินก็รู้สึกปวดหัวจี๊ดทีเดียว ทำไมกันนะ ทำไมวันนั้นเธอต้องไปเจอเขาด้วย
ตุบ!
ทว่าขณะที่เดินคิดย้อนไปถึงวันที่ได้เจอกับไป๋เฟิ่งครั้งแรก สาวสวยซึ่งกำลังเดินเกือบจะพ้นมุมตึกก็ชนเข้ากับใครบางคนอย่างจัง จนหน้าสวย ๆ ของเธอกระแทกเข้ากับแผงอกกำยำของเขา นั่นทำให้อีกฝ่ายคว้ารวบเอวเธอกอดไว้ทันที น้ำหอมกลิ่นนี้ ช็อปสีนี้ และ...สีของเส้นผมที่ไม่เหมือนใครนี้มัน
“รีบเหรอ? ทำไมเดินไม่มองทางเลยล่ะคะ” แน่นอนว่าน้ำเสียงคุ้นหูที่ชอบพูดคะขากับเธอช่วงนี้ก็เช่นกัน ทำให้เอินเอินมองจ้องหน้าเขาเขม็ง
“คนโรคจิต! ทำไมพี่มาอยู่ตรงนี้ได้ล่ะ” เธอทำเสียงขุ่นใส่ พยายามจะดิ้นให้หลุดจากวงแขนเขา ไม่รู้ว่าไป๋เฟิ่งมาโผล่ตรงนี้ได้ยังไง
“พี่เดินลัดตึกมาค่ะ ฮั่นแน่...ดีใจที่เจอพี่เหรอ”
“หน้าเอินมันดูดีใจมากเหรอ” เธอยอกย้อน
“หน้าอาจจะนิ่ง แต่จริง ๆ อาจจะดีใจไงคะ จะว่าไป...วันนี้ก็สวยเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือมีหนุ่มใหม่มาจีบอีกแล้ว” คนที่มักจะแวะเวียนมาหลีเธอทุกช่วงพักเอ่ยยียวน ทำให้เอินเอินได้แต่กำหมัดในใจ
“พี่ดูว่างจังนะ” สาวสวยว่าประชด
“ไม่ว่างค่ะ แต่ถ้าน้องเอินเรียกพี่มาได้เสมอ”
- ผู้เขียน
