EPISODE7
1545 คำ
วิศวะคลั่งเมีย
(Engineer'n Cute Girl)
EPISODE7
“กุญแจบ้านค่ะ หนูหาไม่เจอ” ณดาเงยหน้ามาบอกเขา เธอพยายามเพ่งสายตามองหาในกระเป๋าผ้าแล้ว พยายามล้วงก็แล้ว แต่มันก็หาไม่เจอ
“กุญแจ?” เก้ากัลป์พึมพำเสียงเซ็ง ก่อนที่เขาจะมองเห็นพวงกุญแจรูปกระต่ายสีชมพูตัวเล็ก ๆ ซึ่งมีลูกกุญแจอยู่สองดอกและมันตกอยู่ข้างเท้าเธอ เฮ้อ!
“ไอ้นี่ไหม” หลังก้มลงไปเก็บเขาก็ยกมันให้เธอดู ทำให้สาวน้อยขยับเข้ามาใกล้ แต่เพราะเลนส์แว่นมันมัวน้ำฝนไปหมด ทำให้เธอปัดมือผิด ๆ ถูก ๆ
แปะ! ฝ่ามือเล็กที่วางแหมะลงมาตรงกล้ามอกซึ่งเสื้อสีเข้มถูกน้ำฝนทำให้เปียกแนบติดไปกับผิวกายกำยำเล่นเอาณดาถึงกับเบิกตาโต
“เฮ้อ!” รุ่นพี่หนุ่มถอนหายใจใส่อีกครั้งพร้อมปัดมือเธอออก ก่อนที่เขาจะเป็นคนไขกุญแจรั้วให้เธอ ขืนให้เด็กนี่ไขเองสองทุ่มจะได้เข้าบ้านไหม
“เข้าไปสิ” เขาว่าพร้อมโยกหัวให้เธอเดินเข้าไปก่อน นั่นทำให้สาวน้อยก้มหน้าก้มตาเดินเข้าไป
“ที่เหลือไขเองนะ พี่ไปล่ะ” เขาบอกพลางยัดกุญแจบ้านใส่มือเธอ แล้วหมุนตัวเดินกลับไป
“พี่ตัวเปียก! เข้ามาเช็ดตัวก่อนไหมคะ” ทว่าสาวน้อยที่ทำท่าชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งดันหันกลับมาถามเขา ทำให้เก้ากัลป์ได้แต่ชะงักฝีเท้าอยู่กับที่
“หาเรื่องให้พี่โดนพ่อแม่เราไล่ตะเพิดรึไง” เขาว่า แล้วทำท่าจะเดินกลับไปที่รถแท็กซี่จริง ๆ
“มะ...แม่หนูไม่อยู่ค่ะ หนูถึงต้องไขรั้วไง” เสียงของคนด้านหลังเอ่ย และเนื้อเสียงที่มันติดตรึงในหูนั้นก็ทำให้เก้ากัลป์ได้แต่กำหมัดแน่น ก่อนที่เขาจะเดินไปยังรถแท็กซี่
“สแกนจ่ายนะครับ” ชายหนุ่มว่า ก่อนจะมองตัวเลขราคาบนมิเตอร์และทำการสแกนจ่ายเงิน
เวลาต่อมา...เจ้าของร่างสูงซึ่งเปียกตั้งหัวจรดเท้าก็เข้ามาในบ้านของสาวน้อย ที่บอกว่าวันนี้แม่เธอไม่อยู่บ้าน พอมาถึงจุดนี้เก้ากัลป์ก็ได้แต่ย้อนถามตัวเองว่าเขาเข้ามาในบ้านเธอ...เพื่อ?
“พี่นั่งเก้าอี้ตรงนี้ได้ค่ะ เดี๋ยวหนูไปเอาผ้ามาให้นะคะ” ณดาหันมาบอกเขา ก่อนจะพาตัวเองหายขึ้นไปที่ชั้นสอง นั่นทำให้เก้ากัลป์ได้แต่เดินมานั่งลงตามที่เธอบอก ระหว่างรอเขาได้แต่กวาดสายตาไปรอบ ๆ ก็พบว่ามีกรอบรูปมากมายติดอยู่บนผนังห้อง แต่รูปเหล่านั้นกลับมีเพียงแค่ผู้หญิงกับเด็ก ที่ค่อย ๆ พัฒนารูปร่างหน้าตามาเป็นสาวน้อยแว่นหนาชื่อณดา จะว่าไปบางภาพที่เด็กนั่นไม่ใส่แว่นตามันก็ดูดีอยู่นี่หว่า
“ซิงเกิ้ลมัมเหรอวะ” เขาพึมพำ พลางลุกขึ้นยืน ขณะนั้นสาวน้อยก็เดินลงมาพร้อมกับผ้าขนหนูพอดี
“นี่ค่ะ พี่เช็ดผมก่อนเดี๋ยวจะเป็นหวัดค่ะ” ณดายื่นผ้าให้ แต่สายตาคู่คมที่มองเธอมาจากมุมสูง ก็ทำให้เธอได้แต่ขมวดคิ้ว
“พี่เก้ากัลป์ เอ่อ...พี่มองอะไรคะ” สาวน้อยอ้อมแอ้มถาม ไม่รู้ว่าสายตาของเขามันโฟกัสอะไรอยู่
“เราอยู่กับแม่สองคนเหรอ” เมื่อความคิดมันจุดติดขึ้นมา เก้ากัลป์จึงถามออกไป
“ใช่ค่ะ แม่หนูเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว เราเลยอยู่กันสองคนค่ะ ทำไมเหรอคะ” เธอตอบเขาราวเด็กไม่ประสีประสา เขาถามอะไรก็ตอบหมด ทำให้รุ่นพี่หนุ่มได้แต่คิดว่าเธอไม่ระวังตัวเอาเสียเลย
“นี่...รู้ไหมว่าเราทำตัวประมาท” เขาเอ่ยขึ้น ทำให้คนฟังขมวดคิ้วมุ่น ยกมือขยับกรอบแว่นอย่างงง ๆ
“ยังไงเหรอคะ หนูไม่เข้าใจ” เมื่อได้ฟังสาวน้อยก็อดย้อนถามไม่ได้ เธอประมาทอะไรเหรอ
“ก็เราชวนผู้ชายแปลกหน้าเข้าบ้านทั้ง ๆ ที่ในบ้านมีแค่ผู้หญิงกับเด็กมัธยม...ชีวิตเคยรู้จักคำว่า ‘อันตราย’ บ้างไหม” เก้ากัลป์อธิบาย ทำเอาคนฟังถึงกับนิ่งไป พี่เขาบอกว่า ‘ผู้ชายแปลกหน้า’ เหรอ แต่เธอไม่ได้คิดว่าเขาเป็นคนไม่ดีเลยนะ
“ก็หนูคิดว่าพี่เก้ากัลป์...” ณดากำลังจะบอกว่าเพราะเขาเป็นคนใจดีเธอจึงให้เขาเข้ามา แต่เหมือนรุ่นพี่หนุ่มจะรู้ทัน จึงเอ่ยสวนมาเสียก่อน
“เรารู้จักพี่ดีแค่ไหน...” เขาย้อนถาม ก่อนจะรั้งต้นแขนเล็ก ๆ ให้เจ้าตัวขยับเข้ามาใกล้ สายตาคู่คมที่มองกวาดไปทั่วดวงหน้าเรียวเล็ก ซึ่งมีกรอบแว่นอันใหญ่บดบัง ทำให้ณดามองเขาด้วยแววตาตระหนก
“พี่เก้ากัลป์...” ยิ่งฟังเสียงเธอเรียกชื่อ เก้ากัลป์ก็ยิ่งหงุดหงิดไปหมด
“แม่ไม่อยู่ใช่ไหม...งั้นดีเลย” รุ่นพี่หนุ่มเอ่ยพร้อมปล่อยมือออกจากต้นแขนเธอ ก่อนจะจัดการถอดเสื้อยืดชื้นน้ำออกจนพ้นตัว เผยให้เห็นกล้ามเนื้อเป็นมัดสวยงามที่ซุกซ่อนอยู่ใต้ผืนผ้าเปียก ซึ่งการกระทำของเขาก็ทำให้สาวน้อยได้แต่ก้าวถอยหลัง
“พี่เก้ากัลป์จะทำอะไรคะ” ณดาพึมพำถามคนที่รุกคืบเข้ามาใกล้มากขึ้น เนื้อตัวของเก้ากัลป์ที่เปลือยเปล่าท่อนบน เผยให้เห็นผิวพรรณขาวจัด แผงอกและหน้าท้องแน่นขนัดไปด้วยมวลกล้ามสวยขนาดนั้น มันทำให้เธอไม่กล้ามองเขาตรง ๆ
“ฝนตกแถมอยู่กันสองคนแบบนี้...เราคิดว่าไง”
“นะ...หนูไม่คิดค่ะ” ณดารีบพูด แล้วหมุนตัวจะหนีให้ห่างจากเขา ทว่าร่างกายเล็ก ๆ ก็ถูกเจ้าของร่างกำยำรวบกอดไว้ได้เสียก่อน
“จะหนีไปไหนล่ะ ชวนพี่เข้าบ้าน...เราไม่ได้อยากสานต่อกับพี่รึไง” เขาเอ่ยถามข้างหูเธอ
“ไม่ใช่ค่ะ! หนูไม่ได้คิดแบบนั้น ปล่อยหนูนะ”
เมื่อได้ฟังสิ่งที่เขาเข้าใจสาวน้อยก็โวยวายเสียงตระหนก พยายามจะดิ้นให้หลุดจากวงแขนที่กอดรัดร่างเธอไว้แน่น
“เราไม่ได้ชวนพี่เข้ามาในบ้านเพื่อทำเรื่องสนุกกันเหรอ ให้ตาย...เห็นใส่แว่นหนาคิดว่าเด็กใฝ่เรียน แต่ท่าทางจะไม่ใช่สินะ” เขาเอ่ยเสียงเนิบราวไม่เร่งร้อนที่จะหยอกเย้ากับเธอ ก่อนรุ่นพี่หนุ่มจะกดจมูกโด่งลงที่ข้างซอกคอของสาวน้อย นั่นทำให้ร่างของเธอถึงกับสั่นเทิ้มขึ้นมา เขาคิดจะทำอะไร เขากำลังเข้าใจผิดอยู่นะ เธอไม่ได้ชวนเขาเข้ามาเพื่อทำเรื่องไม่ดี
“ไม่ใช่...หนูไม่ได้คิดแบบนี้จริง ๆ พี่ปล่อยหนูก่อนนะ” ณดาโต้แย้ง ลมหายใจอุ่นที่รินรดซอกคอ ทำให้เธอได้แต่ย่นคอหลบการรุกรานของเขา ทำไมจู่ ๆ พี่ชายใจดีถึงได้ทำแบบนี้กับเธอล่ะ เก้ากัลป์คิดว่าเธอเชื้อเชิญให้เขามาทำเรื่องอย่างว่าเหรอ
“จุ๊บ! ไม่คิดก็คิดซะสิ ฝนตกแรงแบบนี้ บรรยากาศมันได้อยู่นะ ว่าไง...” เขาเอ่ยต่อ มือก็ลูบไล้สอดเข้าไปใต้กระโปรงนักเรียนของเธอ บีบคลึงขาอ่อนเนียนนุ่มนั่นพร้อมกับซุกไซ้จูบไปทั่วข้างแก้มหอม
“อย่าทำแบบนี้ อื้อ...ไม่เอาค่ะ อย่าทำหนู พี่เก้ากัลป์ไม่ทำแบบนี้นะ อ๊ะ!”
ณดาได้แต่ละล่ำละลักปรามเขา เนื้อตัวเย็น ๆ ที่ถูกเขารุกสัมผัสมันถูกความร้อนวูบวาบเข้าแทนที่ ยิ่งเขาสัมผัสเธอก็ยิ่งไม่สบายตัว แล้วนั่นมือเขาจะเลื่อนขึ้นไปถึงไหนกัน
“แบบไหน...”
รุ่นพี่หนุ่มย้อนถามก่อนจะเปลี่ยนมาช้อนร่างน้อยซึ่งเอาแต่ยืนตัวสั่นขึ้นอุ้มมาวางลงบนโต๊ะกินข้าว
“แบบที่พี่ทำนี่ไง ทำไมพี่ทำแบบนี้คะ หนูอุตส่าห์เชื่อใจว่าพี่เป็นคนดี”
ณดาได้แต่มองเขาด้วยแววตาที่ไม่อยากจะเชื่อว่าจู่ ๆ เก้ากัลป์จะทำเรื่องแบบนี้กับเธอ นั่นทำให้รุ่นพี่หนุ่มเท้าท่อนแขนทั้งสองยันกับขอบโต๊ะ กักขังร่างเธอไว้ในพันธนาการของเขา
“คนดี...มีเซ็กซ์ไม่ได้เหรอ” เขาย้อนถาม
“อะ...อะไรนะคะ!”
ซึ่งถ้อยคำของเขาก็ทำให้สาวน้อยพยายามจะผลักรุ่นพี่หนุ่มให้ถอยห่าง แต่เก้ากัลป์ก็แรงดีเหลือเกิน เพราะตัวเขาแทบไม่ขยับเลย
“ดูเสื้อนักเรียนที่มันเปียกของเราสิ บางจนเห็นอะไร ๆ หมดแล้ว จะบอกว่าเราไม่อ่อยพี่จริงดิ” เขาเอ่ย แล้ววาดนิ้วเรียวยาวลงที่เนินอกสาวน้อย ทำให้เธอรีบจับมือเขาไว้ทันที
“หนูแค่กลัวพี่รอเลยเอาผ้ามาให้ก่อน ฮึก! หนูไม่ได้คิดแบบนั้นจริง ๆ นะคะ” ณดาแย้งเขาเสียงเครือ ตอนนี้เธอเริ่มกลัวเขาเสียแล้ว
“อ่อยก็บอก...พี่ไม่ติดนะถึงเราจะเป็นเด็กมอปลาย ยังไงก็แค่เล่นสนุกกันวินวิน...จริงไหม?”
- ผู้เขียน
