ตอนที่ 9 กลิ่นที่คุ้นเคย

1678 คำ
พีพีกลับมาที่ห้องพักแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนจะเดินทางไปเรียนมหาวิทยาลัยตามปกติ เธอเดินไปหน้าตึกมนุษยศาสตร์ภาคอินเตอร์ก่อนจะหยุดชะงักไปเมื่อได้รับโทรศัพท์จากคุณพ่อ "พ่อเหรอ..." หญิงสาวถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะกดรับสายทันที ถึงจะไม่อยากคุยแต่ท่านก็เป็นพ่อที่ให้กำเนิดและตลอดเวลาที่ผ่านมาท่านก็ดูแลเธออย่างดีที่สุดเท่าที่พ่อคนหนึ่งจะทำได้ "ว่าไงคะพ่อ" (แกอยู่ไหนพีพี พ่อไปต่างประเทศกลับมาแต่ไม่เจอแกอยู่ที่บ้าน คุณละออบอกว่าแกหนีไปอยู่กับผู้ชายเหรอ!) "เชื่อคนอื่นก็ตามใจค่ะพ่อ หนูไม่อยากอยู่ที่บ้านเพราะแม่เลี้ยงใจยักษ์ใจมารคนนั้น" (นี่แก... อคติเกินไปนะ) "ไม่ค่ะหนูเป็นกลางที่สุดแล้ว แค่ถ้าพ่อรักและอยากอยู่กับเมียพ่อก็เชิญนะคะ เลี้ยงยัยนั่นเป็นลูกเลยก็ได้ส่วนหนูจะออกมาทำงานหาเงินเองหนูดูแลตัวเองได้ค่ะ ส่วนกุญแจรถกับบัตรของหนูอยู่ที่คุณแม่เลี้ยงนะคะ และถ้ามีการใช้วงเงินขึ้นมาไม่ต้องมาโทษหนูล่ะ" (เดี๋ยวยัยพีพี...อย่าเพิ่งวะ... ตู๊ดๆๆๆ) หญิงสาวกดวางสายทันทีก่อนจะถอยหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจ เธอเองไม่ได้ทอดทิ้งท่านยังคงติดต่อกับอาแพรวให้ท่านคอยดูแลแทนอยู่ห่างๆ "พ่อเลือกพานังมารร้ายเข้าบ้านเองนะช่วยไม่ได้" เธอถอนหายใจออกมาก่อนจะกดเช็คเงินในบัญชีมีอยู่หนึ่งล้านบาทยังไม่ได้กดใช้จ่าย เธอทำหน้าสลดลงอย่างเห็นได้ชัดเจนรู้สึกว่าตัวเองหมดคุณค่าไปตั้งแต่ที่ขายตัวให้คุณวายแล้ว รายนั้นพอได้เธอครั้งเดียวก็เขี่ยทิ้งแต่ยังดีที่เธอได้เงินมามากพอที่จะใช้จ่ายค่าเทอมแต่มันไม่พอหรอก "เอาวะอย่างน้อยก็มีเงินล้าน แล้วเรียนอินเตอร์ด้วยค่าเทอมอย่างแพงเลยสงสัยต้องหาเงินเพิ่มอีก เฮ้อ! เกิดเป็นพีพีมันเหนื่อยจริงๆ" หญิงสาวเก็บโทรศัพท์ก่อนจะเดินเข้าไปยังตึกเรียน เธอต้องรีบไปเรียนแล้วไปพักผ่อนอีกสักหน่อยเมื่อคืนใช้แรงไปเยอะมากแทบจะลุกไม่ไหวเพราะคนตัวโตรังแกไม่ยอมหยุด ทางด้านของวายเขานอนหลับอยู่บนเตียงในสภาพเหนื่อยล้าร่างกาย กินเหล้าหนักและออฟเด็กบ่อยก็เลยทำให้ไม่ค่อยมีแรงเท่าไหร่ แต่โดยปกติเขาแข็งแรงมากนะแต่เมื่อคืนบอกตามตรงเอาไม่หยุดเพราะมันอยากตลอดเวลาก็เลยเป็นอย่างที่เห็น และกว่าจะตื่นอีกทีก็ค่ำแล้ว เขาลุกขึ้นมาอาบน้ำเปลี่ยนชุดใหม่ก่อนจะลงไปชั้นล่างเพื่อตรวจความเรียบร้อยของร้าน ส่วนพ่อของเขาไปดูแลสาขาใหม่ที่เปิดได้ไม่ถึงปีก็เลยไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่ "คุณวายสวัสดีครับ" "อือ... ร้านเปิดยังล่ะ" "เปิดแล้วครับคนกำลังทยอยเข้ามา มีเด็กนั่งดริ้งมาใหม่อีกคนครับเดี๋ยวว่าผมไม่บอกอีก" "ไหนวะสวยป่ะ" เขายิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์สงสัยคืนนี้จะได้เช็คของอีกแล้วสินะ และพูดยังไม่ทันขาดคำเด็กนั่งดริ้งคนใหม่ก็เดินเข้ามาหาเขาพร้อมกับยกมือไหว้ "สวัสดีค่ะคุณวาย เบนนี่ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ" เธอขยับเข้ามาใกล้ก่อนจะกราบที่หน้าอกของเขาอย่างถึงเนื้อถึงตัว ชายหนุ่มยิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์คนนี้เป็นงานไม่ต้องพูดเยอะเลยก็ดีเล่นตัวแบบยัยพีพีเขารำคาญ "รู้มั้ยว่าเด็กใหม่ต้องถูกเช็คของนะ" เขาเกลี่ยใบหน้าหญิงสาวอย่างเบามือและดูเธอเองก็รู้ดีถึงได้มาสมัครที่นี่เพราะคิดว่าจะได้กินเจ้าของร้านสักครั้งและถ้าเขาติดใจเธออาจจะได้อยู่ต่อยาวๆ "เช็คตอนนี้เลยมั้ยคะ" "เอาสิ... ตามมา" เขาพาเธอเดินไปห้องข้างหลังที่เป็นที่เก็บเหล้าไวน์ เขาปิดประตูก่อนจะดันตัวเธอเข้าไปข้างในใบหน้าหล่อเหลาซุกไซ้ตามซอกคอขาวระหงส์ก่อนจะชะงักไปเมื่อรู้สึกไม่ถูกใจเท่าที่ควร "ไม่ทำต่อเหรอคะ" เขาพยายามที่จะทำอย่างที่เคยแต่มันไม่มีอารมณ์เพราะไม่ใช่กลิ่นที่ถูกใจ ในสมองตอนนี้นึกถึงแต่ริมฝีแดงฉ่ำ กลิ่นหอมของตัวเธอยังตราตรึงใจจนลบภาพออกไปไม่ได้ "โธ่เว้ย!" เขาสบถออกมาอย่างหัวเสียพยายามที่จะมีอะไรกับหญิงสาวตรงหน้าแต่ก็ทำไม่ลงเพราะรสสัมผัสเมื่อคืนมันทำให้เขาไม่อยากให้มันจางหายไปไหน "นี่กูอยากกินซ้ำเหรอ... ไม่น่าไม่จริง" เขาเพ้อออกมาเหมือนคนบ้า เบนนี่มองชายหนุ่มด้วยความมึนงงว่าทำไมคนที่มีฉายาว่ากินทุกอย่างที่ขวางหน้ากลับกลายเป็นเมินเธอในตอนนี้ "เบนนี่ดูแลคุณวายมั้ยคะ" เธอคุกเข่านั่งลงตรงหน้าเขาก่อนจะพยายามถอดกางเกงของเขาออก ชายหนุ่มตกใจรีบเบี่ยงตัวหลบเพราะเขาไม่อยากจึงไม่ยอมให้ใครมายุ่งวุ่ยวายกับร่างกายเขา "ไม่ต้องๆ" แอ๊ดดดดด! "อุ๊ย! ขอโทษทีค่ะไม่คิดว่าจะมีคนอยู่ ตายแล้วคุณวายเองเหรอกินไม่เลือกที่เลยนะ นี่มันห้องเก็บของนะอี้น่ารังเกียจ" พีพีที่บังเอิญเข้ามาเห็นทั้งสองคนก็เอ่ยออกมาทันที น่าเจ็บใจที่เมื่อคืนยังเอาเธอจนแทบลุกไม่ขึ้นแต่ผ่านไปไม่กี่ชั่วโมงกลับมาเอาผู้หญิงคนอื่นหน้าตาเฉย "ฉันไม่ได้ทำอะไรแบบนั้น คือ...ฉันแค่มาสอนเบนนี่เอาเหล้าให้ลูกค้าเฉยๆ" "ให้ผู้จัดการสอนสิคะ พีพีมาทำงานเมื่อวานคุณคีรียังสอนเองเลย" เขาอึกอักเหมือนคนกลัวความผิด รีบเข้ามาใกล้หญิงสาวก่อนจะรีบอธิบายเพราะกลัวเธอเข้าใจผิด "ไม่ใช่แบบนั้นคือฉัน..." "ไม่ต้องอธิบายค่ะพีพีไม่ได้สนใจ เอากันครั้งเดียวจบแยกย้ายไม่ใช่เหรอ... ถ้าคุณจะเอากับคนอื่นต่อก็เรื่องของคุณค่ะ ส่วนพีพีจะไปเอากับใครก็เรื่องของพีพีค่ะ" เธอเอ่ยออกมาเสียงเรียบและนั่นทำให้ชายหนุ่มถึงกับหน้าตึงและรู้สึกไม่พอใจที่เธอมีความคิดจะไปเอากับคนอื่นทั้งที่เขาเป็นคนแรกของเธอและเธอควรจะลืมเขาไม่ลงเหมือนที่เขากำลังเป็นอยู่สิ "เธอกล้าดียังไงไปเอากับคนอื่นเอากับฉันมันไม่ฟินเหรอถึงอยากไปเอาคนอื่น" "ก็คุณบอกครั้งเดียวแยกย้ายนี่คะ หรือจะกลืนน้ำลายตัวเองล่ะ" เธอมองเขาอย่างท้าทายและถ้าเขาจะอยากเอาเธออีกก็ไม่มีอะไรจะต้องเสียอีกแล้ว แต่เธอจะไม่ยอมเสียตัวฟรีแน่นอน "ซ้ำอีกสักรอบจะเป็นไรไปล่ะจริงมั้ย" "งั้นก็จ่ายเงินมาค่ะไม่ให้เอาฟรีหรอก ถ้าอยากจะซ้ำอีกกี่รอบก็ทำได้นะคะแต่ต้องจ่ายเงินค่ะ" เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเปิดหน้าจอคิวอาร์โค้ดก่อนจะยื่นไปตรงหน้าชายหนุ่ม "โอนมาสิคะแล้วจะให้ซ้ำอีกรอบ" "จะเอาเท่าไหร่" "ครั้งละสองแสนค่ะ" "ห๊ะ!" แล้วไม่ใช่เขาที่อึ้งเพราะจำนวนเงินที่ต้องเอาต่อครั้งมันมากเหลือเกินเบนนี่เองก็ตกใจเพราะปกติเขาให้แค่สองหมื่นถูกใจก็ให้เพิ่มแต่สองแสนมันมากไป อีกอย่าง เบนนี่กลัวว่าเขาจะไม่ยอมมีอะไรกับเธอก็เลยรีบเสนอตัวทันที "นอนกับเบนนี่ก็ได้ค่ะคุณวาย เบนนี่ไม่เอาเงินหรอก" "ไม่! เธอไม่ใช่กลิ่นที่ฉันต้องการฉันไม่เอา" เขาหันไปมองพีพีขยับใบหน้าเข้าไปใกล้ก่อนจะจูบซอกคอหญิงสาวสูดกลิ่นที่ใช่ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างพอใจเพราะนี่คือกลิ่นที่ต้องการ "จ่ายก็ได้วะ" เขาหยิบโทรศัพท์ก่อนจะกดโอนเงินให้หญิงสาวสองแสนบาท พีพีมองหน้าจอโทรศัพท์ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างพอใจ "ขอบคุณค่ะ และถ้าจะเอาอีกครั้งหน้าลดให้แสนเดียวก็ได้ค่ะเพราะดูแล้วคุณวายน่าจะติดใจพีพีนะคะ" "หึ... มีแบบจ่ายเหมามั้ยล่ะ" "ไม่ค่ะมันคุ้มคุณแต่พีพีเสียเปรียบ อ่อ และถ้าจะเอาพีพีห้ามไปเอากับผู้หญิงคนอื่นนะคะกลัวติดโรคไม่งั้นพีพีจะให้คุณเอาใบตรวจโรคมาทุกครั้ง" "เออน่าไม่เอาหรอกเอาไม่ลง เธอนี่ก็เว่อร์เหมือนกันนะ" เบนนี่กรีดร้องออกมาอย่างรู้สึกเสียเซลฟ์ก่อนจะรีบเดินออกไปจากตรงนั้นทันที เขาขยับเข้าไปใกล้หญิงสาวมือหนาขย้ำหน้าอกหญิงสาวอย่างหมั่นเขี้ยว "ขึ้นห้องกัน" "ไม่ค่ะพีพีจะทำงานก่อน ถ้าอยากก็ต้องรอนะคะ พีพีเลิกงานเที่ยงคืนค่ะไปนั่งเฝ้าแล้วกัน" พูดจบเธอก็เดินออกไปทันทีทิ้งเขาให้อารมณ์ค้างต้องจัดการกับอารมณ์ของตัวเองอีก ชายหนุ่มพ่นลมหายใจออกมาก่อนจะเดินตามเธอออกมา "เสียชื่อวายร้ายหมดเลยวะแม่งเอ้ย" เพราะยัยเด็กบ้านั่นคนเดียวเลยทำเขาเสียระบบหมด นี่ถ้าคนอื่นรู้ว่าเขากินผู้หญิงคนเดียวซ้ำๆและจ่ายทีละแสนสองแสนมันล้อเขาตายเลย เหอะ!
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม