หลังจากฝนตกหนักตั้งแต่ตอนเย็น นอกจากจะทำให้อากาศไม่ร้อนอบอ้าวเหมือนตอนบ่ายแล้ว ยังพลอยได้ยินเสียงกบ เขียด และอึ่งอ่าง ที่ต่างพากันร้องระงมจนฟังไม่ได้ศัพท์ ทำให้พัดชาที่ไม่ได้ยินเสียงเหล่านี้มานานหลายปี ถึงกับออกไปยืนฟังนิ่งๆ อยู่ที่ระเบียงบ้านด้วยความสุขใจ
“พัดชา มาช่วยแม่จัดผักสดดีกว่า ช่วงนี้ฝนตกแทบทุกวัน รับรองว่าลูกต้องได้ยินเสียงพวกมันจนเบื่อแน่” อรสาตะโกนบอกลูกสาวด้วยน้ำเสียงเจือแววขัน
“จ้ะแม่” ร่างสูงระหงปราดเปรียวเดินกลับเข้าไปในครัว แล้วทรุดตัวลงนั่งใกล้กับกะละมังผักสด ที่พัชระเดินไปเก็บมาจากข้างๆ บ้าน “ตอนอยู่ที่ปีนัง เวลาฝนตกทีไร นอกจากพัดชาจะคิดถึงบ้านแล้ว ยังคิดถึงเสียงเจ้าพวกนี้ทุกครั้ง ไม่ได้ยินมาตั้งหลายปี อยากจะเห็นตัวเป็นๆ จัง”
คนพูดพูดพลางจัดผักสดลงบนจานเปลใบใหญ่ สำหรับเอาไว้จิ้มกับน้ำพริกกะปิรสเด็ด ที่เธอร่ำร้องอยากจะกินตั้งแต่มาถึง ซึ่งวันนี้นงนุชเป็นผู้อาสาลงมือตำ
