เด็กหญิงจอมซนตอนนี้เติบโตเป็นสาวสวยสะพรั่ง มิหนำซ้ำยังสูงจนนางอดปลื้มไม่ได้ ทว่าครั้นถอดหมวกออกเท่านั้นแหละ นางแทบจะลมจับ!
“ผมสั้นๆ อย่างนี้น่ะดีแล้วจ้ะป้านุช ไม่ต้องดูแลมากมาย” พัดชาตอบเสียงใส ขณะนั่งขัดสมาธิอยู่ตรงริมระเบียง
“แต่ป้าเสียดายผมยาวๆ ของเรานะยายพัดชา ผมออกจะสวยดำเป็นมันเชียว แล้วตอนนี้สาวๆ ในพระนครก็นิยมไว้ผมยาวแล้วดัดเป็นลอน ทำไมไม่ไว้แบบนั้นบ้างล่ะยายพัดชา โธ่...ไม่น่าตัดสั้นเลย” นงนุชยังบ่นไม่เลิกเพราะความเสียดาย
“แต่เพชรมองว่าผมทรงนี้เหมาะกับรูปหน้าของยายน้องมากกว่าผมยาวแล้วดัดเป็นลอนที่สาวๆ ในพระนครนิยมไว้กันนะครับป้านุช ทรงที่ว่านั่นใครต่อใครทำกันออกจะเกร่อ ไปที่ไหนก็เห็น ผมซอยสั้นอย่างยายน้องต่างหากที่ไม่เห็นมีใครทำกัน ตอนเดินอยู่ในสนามบินก็มีแต่คนมองยายน้องกันทั้งนั้น ไม่ว่าผู้ชายหรือผู้หญิง”
พัชระที่นั่งมองน้องสาวพลางยิ้ม เขาไม่ได้พูดเกินความเป็นจริงนัก ผมทรงนี้
