“ท่านป้า เฟยฟางไม่กล้ากับท่านป้าแล้วยิ่งไม่กล้ากับพี่เข่อชิงท่านป้าอย่าได้มองข้าแบบนั้น ข้าเข้ามาในวังหลวงเพราะต้องส่งเสียเลี้ยงดูทางบ้าน หนีความจน น้องๆ อดข้าวอดมื้ออิ่มมื้อ ท่านป้าท่านเกลียดข้าแล้วต่อไปข้าจะอยู่อย่างไร”
ก็จริงของนางในห้องเครื่องนี้ป้าตื้อกับลุงซุนเป็นเพียงสองคนที่กุมอำนาจไว้ เฟยฟางนางพูดไม่ผิด
“ไม่กล้าก็ดีแล้ว ต่อไปเอาใจเข่อชิงนางหน่อย”
“เฟยฟางไม่กล้าสู้หน้าพี่เข่อชิงเพราะกลัวว่าพี่เข่อชิงจะเกลียดข้าอีกคน แต่ตอนนั้นมันจำเป็นจริงๆ ข้าเองเดาพระทัยฝ่าบาทไม่ถูกเช่นกัน หากรู้ว่าฝ่าบาทไม่ทรงกริ้วก็คงไม่กล้าแอบอ้างความชอบแทนพี่เข่อชิง”
ป้าตื้อพยักหน้าขึ้นลงจริงของเฟยฟางหากไม่ใช่เพราะฝ่าบาทมอบของกำนัลแต่คือการมอบโทษประหารเข่อชิงก็ยังอยู่ตรงนี้แต่เป็นเฟยฟางที่รับโทษแทน นับว่านางกล้าหาญไม่น้อยไม่กลัวตายยอมออกรับแทนเข่อชิงอย่างไม่ลังเล
“ไปได้แล้วแล้วต่อไปอย่าทำแบบนี้อีก”
เฟยฟ
