ภัทราหันกลับมาแล้วเงยหน้ามองชายที่เธออยู่ในอ้อมกอดของเขาในตอนนี้อย่างเหลือเชื่อ เขาสูงมาก สูงมากจริง ๆ ขนาดตัวเธอที่สูงเมตรเจ็ดสิบเซนติเมตร ยังต้องแหงนคอตั้งบ่าเพื่อจ้องมองเขา อ้อมกอดอันแข็งแกร่งโอบล้อมเธอไว้ จนดูเธอตัวกระจ้อยร่อยไปเลย
“ แพท คุณจะไม่เชิญผมเข้าห้องเหรอ ”
เขาเอ่ยเย้า สายตาหวานเชื่อมจนทำเอาสาวเจ้าแทบละลาย เธอพยายามดันตัวออกจากอ้อมกอดแต่เขาไม่ยอม
“ เอ่อ... ขอโทษค่ะ เชิญเข้าห้อง แต่ก่อนอื่นคุณปล่อยฉันก่อนนะคะ ” พูดพลางเปิดประตูเข้าไป จึงกลายเป็นว่าเขาดันตัวเธอเข้าห้องทั้งที่ยังอยู่ในอ้อมกอดอย่างนั้น
“ ทำไมผมต้องปล่อยด้วย ผมไม่อยากปล่อยคุณแม้แต่วินาทีเดียว อยากกอดคุณ อยากกลืนกินคุณลงไปทั้งตัว รู้ไหม ” เสียงทุ้มออดอ้อนกระเส่าเขย่าใจ
ทันทีที่ประตูห้องปิดลง ร่างสูงใหญ่ก็โผเข้าหา โอบล้อมเธอไว้ในอ้อมแขนอบอุ่น ดันเธอไปติด
