16 หากมีวาสนา
992 คำ
คำนั้นก้องอยู่ในหัวจนทำให้หล่อนตอบรับสิ่งที่คุณพ่อ คุณย่าน้อย และคุณพี่ทั้งสองต้องการ หล่อนไม่ได้ฝืนใจแต่หล่อนจำยอม แต่เป็นการจำยอมเพื่อให้คนที่หล่อนรักทุกคนมีความสุข หล่อนไม่ใช่คนดื้อแพ่งที่จะไม่เข้าใจในสิ่งที่คุณพ่อบอก หรือทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ในสิ่งที่คุณย่าอธิบาย แต่หล่อนมองทุกสิ่งตามที่ควรจะเป็น และเห็นด้วยกับคำที่คุณพี่พิกุลและคุณพี่ประยงค์บอกนั่นคือ
‘หากมีวาสนาคงไม่แคล้วคลาด’
จากวันที่หล่อนตอบรับ คุณย่าน้อยก็แจ้งข่าวไปยังผู้ใหญ่ทางฝ่ายนั้น เพื่อให้พระวิจิตรฯ เขียน ‘เรื่องราวขออนุญาตมีภรรยา’ ด้วยพระเจ้าอยู่หัวทรงโปรดเกล้าให้ตราพระราชบัญญัติกฎมณเฑียรบาลว่าด้วยครอบครัวแห่งข้าราชการในพระราชสำนัก กำหนดให้ก่อนมีเมีย ข้าราชการในสังกัด ต้องได้รับอนุญาตจากผู้บังคับบัญชาสูงสุดในกรมของตนก่อน
ไม่นานจากนั้นหล่อนก็ทราบจากคุณย่าน้อยว่า ผู้บังคับบัญชาสูงสุดของพระวิจิตรฯ ได้มอบ ‘ใบอนุญาตให้มีภรรยา’ ตอบกลับมาแล้ว และฤกษ์แต่งงานที่ดีสุดก็คือวันนี้
แกร๊ก...
เสียงดานประตูเลื่อนออกทำให้บุษบาหันมอง พี่สาวทั้งสองนั่นเองที่เดินเข้ามา วันนี้พิกุลและประยงค์แต่งกายคล้ายกัน นั่นคือสวมเสื้อลูกไม้สีนวลคอระบายแขนยาวแค่ศอกเข้ารูปแต่ไม่แนบเนื้อ นุ่งโจงกระเบนสีม่วงดอกตะแบก ผมดัดลอน ผัดหน้านวลกันคิ้วกันหน้าสะสวย
“ขันหมากมาแล้วนะ แม่บุษบาพร้อมหรือยัง”
คำพูดพร้อมรอยยิ้มที่ส่งเข้ามาคือกำลังใจอย่างดี ก่อนที่อ้อมแขนของพิกุลจะโอบกอดน้องสาวคนเล็กเอาไว้ ดั่งจะรู้ว่าหัวใจของน้องสาวขณะนี้สั่นไหวจนห้ามไม่อยู่ พิกุลลูบหลังลูบไหล่บุษบาทางพยักหน้าและส่งรอยยิ้มให้กับประยงค์ ณ เวลานี้หล่อนทั้งคู่ต้องทำหน้าที่เป็นพี่สาวให้ดีที่สุด ต้องส่งบุษบาไปสู่ฝั่งฝันให้จงได้
“วันนี้น้องสาวของพี่งามเหลือเกิน”
พิกุลพูดพลางเชยคางมนของน้องสาวขึ้นเพื่อพิจใบหน้างดงามไร้ที่ติของบุษบา พินิจว่ามีส่วนใดต้องเติมเสริมแต่งอีกบ้าง ทว่าไม่พบเลย ไม่ว่าจะเป็นเรือนผมที่เกล้าเป็นมวยอยู่เหนือท้ายทอยประดับด้วยพวงมาลัยดอกพุดหอมกรุ่น ช่วยเผยต้นคองามระหงและเปิดใบหน้าให้งามเด่น เครื่องหน้าที่เด่นชัดสะสวยสมเป็นนางบุษบาตามที่ผู้เป็นแม่ตั้งไว้ ไม่ว่าจะเป็นหน้าผากเกลี้ยงเกลา เรียวคิ้วสวย จมูกโด่ง แก้มนวลสุกปลั่ง จนถึงริมฝีปากอวบอิ่มที่เป็นสีระเรื่อราวผลชมพู่มะเหมี่ยว ไม่มีสิ่งใดต้องเพิ่มเติม
“ไหนลุกขึ้นยืนให้พี่ดูเสื้อผ้าสิ มีตรงไหนหลวมไปคับไปหรือเปล่า พี่จะได้แก้ให้”
ประยงค์ประคองน้องสาวให้ลุกขึ้นยืน แล้วให้บุษบาหันซ้ายหันขวาเพื่อสำรวจ เพราะหล่อนตัดเย็บชุดเจ้าสาวนี้กับมือ ชุดเจ้าสาวแบบเรียบง่ายตัดจากผ้าไหมสีชมพูกลีบบัว ตัวเสื้อเข้ารูปแต่ไม่แนบเนื้อเป็นคอกลมผ่ากลางกลัดกระดุมทิ้งระบายเหนือสะโพกแขนยาวแค่ศอก ซิ่นเป็นผ้าไหมสีพื้นชมพูกลีบบัวเช่นเดียวกันแต่ต่อชายเป็นผ้าทอยกดอกพิกุลด้วยดิ้นไหมทอง
เครื่องประดับเรือนกายมีต่างหูทอง สร้อยทอง กำไลข้อมือ แหวน เป็นลวดลายดอกพิกุลกระจุ๋มกระจิ๋มเข้าชุด เพราะบุษบาไม่ใช่คนแต่งเครื่องประดับจัด เพียงเล็กน้อยเท่านี้ก็งามมากพอแล้ว
“น้องสาวของพี่งามที่สุด ถ้าวันนี้คุณแม่ยังอยู่ คงจะปลื้มใจเหมือนดั่งที่พี่ปลื้มในเวลานี้เป็นแน่ ใช่ไหมแม่ประยงค์”
“ใช่ค่ะคุณพี่ พี่ปลื้มใจดีใจที่แม่บุษจะมีความสุข” ประยงค์พูดพลางหยิบผ้าเช็ดหน้าจากชายพกขึ้นมาซับน้ำตา
บุษบายิ้มเศร้า แม้จะเห็นความสุขของทุกคน ทว่าหล่อนก็ยังอดเศร้าใจไม่ได้อยู่ดี เพราะจากวันนี้หล่อนจะกลายเป็นสมบัติของสามี เป็นผู้หญิงที่ต้องกระทำตัวให้เหมาะให้สม เพราะต้องรักษาหน้าตาของสามีและต้นตระกูลของตนเองพร้อมกันไปด้วย
ทว่าสามีของหล่อนนั้น เขาจะปรานีหล่อนหรือไม่ แม้จะเชื่อสายตาคุณพ่อและคุณย่าว่าย่อมคัดสรรสิ่งที่ดีสุดให้กับหล่อน แต่หล่อนก็ยังหวั่นใจ เพราะสามีไม่ใช่สิ่งของที่ใช้ไม่ได้หรือไม่ถูกใจจะได้สำรองซื้อใหม่ ทว่าสามีคือคนที่หล่อนต้องร่วมชีวิตตลอดไป
“ยิ้มให้กว้างกว่านี้อีกหน่อยนะแม่บุษ เพราะนี่คืองานมงคลของน้อง และจะเป็นวันที่น้องมีความสุขที่สุด”
“แม้จะถูกคลุมถุงชนหรือคะ”
“ใช่ แม้จะถูกคลุมถุงชน”
พิกุลยิ้มเมื่อบุษบาทำสีหน้าไม่แน่ใจในคำตอบของหล่อน ผู้เป็นพี่สาวทั้งสองจึงเข้าโอบกอดน้องสาวประกบทั้งสองข้างซ้ายขวา ดุจจะมอบความรัก ความอบอุ่น และสิ่งที่ดีสุดให้กับบุษบาน้องนุชสุดท้องของบ้าน
“แม่บุษบา เชื่อใจในความรักของคุณพ่อ คุณย่าน้อยและของพี่ทั้่งสองคนหรือไม่” พิกุลถาม
“เชื่อสิคะ น้องทราบว่าคุณพ่อ คุณย่าน้อย คุณพี่พิกุลและคุณพี่ประยงค์รักน้องมากที่สุด”
“ถ้าน้องเชื่อว่าพวกเราทุกคนรักน้อง พี่ก็ขอให้น้องมั่นใจว่าสิ่งที่คุณพ่อ คุณย่าน้อยและพี่ทั้งสองคนเลือกให้น้องนั้นย่อมดีที่สุดแล้ว พี่มั่นใจว่าน้องต้องพบกับความสุขในชีวิตคู่อย่างแน่นอน เชื่อพี่นะ”
“ใช่จ้ะ เพราะอย่างไรเสีย นางบุษบาก็ต้องคู่กับอิเหนา”
ประยงค์พูดเสริมทำให้บุษบายิ่งสับสน เพราะอิเหนาที่หล่อนพึงใจ หล่อนไม่อาจครองคู่เขาอีกแล้ว
- ผู้เขียน
