ตอนที่ 21
2121 คำ
EP 21: พี่ชายข้างบ้าน
“ตายแล้วนั่นปากไปทำอะไรมาเหรอน้องชมพู เจ่อเชียว”
เสียงร้องทักด้วยความแปลกใจของกิ่งแก้ว เรียกสายตาของคุณครูท่านอื่นให้จ้องมองมา
“เอ่อ...”
หล่อนรีบยกมือขึ้นแตะปากเอาไว้ และหาคำแก้ตัว
“ชมพู... เดินชนขอบประตูห้องประชุมน่ะค่ะก็เลย... เจ่อแบบนี้”
ในที่สุดหล่อนก็โกหกออกไปจนได้
“แล้วเจ็บไหมล่ะนั่น”
กิ่งแก้วเดินเข้ามาหา และจ้องมองปากของหล่อนด้วยสายตาเป็นห่วง
“เอ่อ... ไม่เท่าไหร่หรอกค่ะ อีกแปบก็คงจะหาย ขอบคุณพี่แก้วมากเลยค่ะ”
หล่อนรีบปลีกตัวเดินไปนั่งบนโต๊ะทำงานของตัวเอง และก็ก้มหน้าก้มตาเตรียมการสอนที่กำลังจะถึงในอีกสองชั่วโมงข้างหน้า แต่ก็ทำได้ไม่เต็มที่นัก เพราะในหัวคิดถึงแต่เรื่องจูบของพายุแทรกอยู่ในทุกวินาที
“พี่พายุปากหวานจัง”
หล่อนเผลอพึมพำออกมาเบาๆ และก็ต้องตกใจ เมื่อกิ่งแก้วมาหยุดอยู่ข้างตัวตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ หล่อนภาวนาให้กิ่งแก้วไม่ได้ยิน
“ใครปากหวานเหรอน้องชมพู”
“พี่แก้ว!”
“ทำไมต้องทำหน้าตาตื่นแบบนี้ด้วยล่ะ ตกใจอะไรเหรอ”
หล่อนรีบตั้งสติ และก็กลบเกลื่อนออกไปด้วยรอยยิ้มเจื่อนๆ
“ปะ... เปล่าหรอกค่ะ ว่าแต่พี่แก้วมายืนอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่คะ”
“ก็ตั้งแต่ที่น้องชมพูยกมือขึ้นลูบปากไปมา แล้วก็หน้าแดงๆ น่ะจ้ะ”
หล่อนหน้าซีดทันควัน และก็หลบสายตาของกิ่งแก้ว ก่อนจะรีบเปลี่ยนเรื่อง
“เอ่อ... พี่แก้วจะให้ชมพูช่วยอะไรบอกมาได้เลยนะคะ ชมพูยินดีจ้ะ”
กิ่งแก้วยืดตัวตรง และก็พูดเสียงกระเง้ากระงอด
“น้องชมพูคงไม่มีเวลาว่างมาช่วยอะไรพี่หรอกมั้ง คุณพายุเรียกน้องชมพูไปพบน่ะ”
คราวนี้หน้าที่ซีดเผือดกลายเป็นสีแดงปลั่ง ปากอิ่มที่บวมเจ่อก็สั่นระริก
“ทำไมน้องชมพูถึงหน้าแดงๆ แบบนี้ล่ะ แค่พี่พูดถึงคุณพายุเอง”
“ปะ... เปล่าค่ะ แอร์... แอร์วันนี้ค่อนข้างร้อนน่ะค่ะ”
พวงชมพูยกมือขึ้นลูบหน้าลูบคอตัวเอง แสร้งทำเป็นว่าตัวเองรู้สึกร้อน”
“แต่พี่ว่าแอร์วันนี้เย็นกว่าทุกวันเลยนะ แถมข้างนอกก็ฝนลงเม็ดอีก...”
“เอ่อ... ชมพูขอตัวไปพบคุณพายุก่อนนะคะ เดี๋ยวรีบกลับมาค่ะ”
เพราะคิดว่าหากอยู่ในห้องพักครูต่อไป หล่อนอาจจะถูกกิ่งแก้วต้อนจนมุนก็ได้ พวงชมพูจึงรีบลุกขึ้นจากเก้าอี้ และเดินออกไปอย่างรวดเร็ว
“เฮ้อ...”
หล่อนถอนหายออกมาแรงๆ ขณะเดินตรงไปยังอีกอาคารหนึ่ง ซึ่งเป็นสถานที่ตั้งห้องทำงานของผู้บริหารโรงเรียนแห่งนี้
“เข้ามา”
เสียงของพายุดังขึ้นหลังจากที่หล่อนเคาะประตูเบาๆ สองครั้ง
หล่อนสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ ก่อนจะตัดสินใจดึงบานประตูออก และก้าวเข้าไปข้างใน
เครื่องปรับอากาศทำงานได้ยอดเยี่ยมมาก เพราะไอเย็นปะทะเข้าใส่ผิวจนสะท้านเลยทีเดียว
“ล็อกประตูด้วย”
“คะ?”
“พี่บอกให้ล็อกประตูด้วย” เขาสั่งซ้ำ เมื่อเห็นหล่อนทำหน้างงๆ ตื่นๆ
“ทะ... ทำไมต้องล็อกล่ะคะ”
“พี่ไม่ชอบให้ใครเข้ามากวนตอนกำลังตั้งใจทำอะไรสักอย่าง เข้าใจนะ”
หล่อนไม่เข้าใจ แต่ก็ต้องพยายามเข้าใจ
“ค่ะ...”
มือเล็กดึงประตูให้ปิดลง และลงกลอนตามที่เขาออกคำสั่ง
“เดินมาหาพี่สิ”
หล่อนเดินขาสั่นเทาไปหยุดตรงหน้าโต๊ะทำงานของเขา สัมผัสร้อนผ่าวที่เขาทิ้งเอาไว้บนเรียวปากอิ่มยังคงกรุ่นอยู่ไม่จาง และมันก็ทำให้หล่อนรู้สึกประหม่าเหลือเกิน
เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้ตัวใหญ่หลังโต๊ะทำงานไม้ เดินอ้อมโต๊ะออกมาหยุดอยู่ใกล้หล่อน
หล่อนถอยหนี แต่เขาขวางเอาไว้ทั้งตัว จึงทำได้แค่ยืนตัวสั่น บั้นท้ายชนกับขอบโต๊ะไม้เท่านั้น
“พะ... พี่พายุจะให้ชมพูทำอะไรคะ”
ทำไมเขาต้องยิ้มแบบนี้ด้วย และ... และทำไมจะต้องก้มหน้าหล่อๆ ลงมาใกล้แบบนี้
เขารู้ไหมว่าหล่อนจะหายใจไม่ออก และกำลังจะละลายในไม่ช้า
เขาอมยิ้ม ยกมือข้างหนึ่งขึ้นสัมผัสกับแก้มนวล และไล้ไปมา หล่อนพยายามหันหน้าหนี แต่ก็ไม่สำเร็จ
“ชอบจัง เวลาเธอแก้มแดง”
“เอ่อ... อุ๊ยย”
เขารวบเอวคอด และยกร่างเล็กของหล่อนขึ้นไปนั่งบนโต๊ะทำงานไม้ตัวใหญ่ โดยที่เขาแทรกตัวเข้ามาอยู่ตรงกลางระหว่างขาเรียว
“พะ... พี่พายุ!”
หล่อนพยายามจะดิ้นหนี แต่เขาไม่ยอมปล่อย เอามือใหญ่ดันเอาไว้กับโต๊ะไม้ ใบหน้าใกล้ชิดเข้ามาหา จนหล่อนต้องเอนหลังหนีไปเรื่อยๆ
“อย่าทำหน้าตื่นสิ มันไม่มีอะไรน่ากลัวหรอก”
“พี่... จะทำอะไรคะ”
“ก็ไม่มีอะไรมาก...”
เขาลากเสียงยานคาง พร้อมกับเอานิ้วมาไล้แก้มนุ่ม
“แค่อยากจะอยู่ใกล้ๆ เธอ”
“ทะ... ทำไมล่ะคะ”
“ไม่มีเหตุผลหรอก รู้แค่ว่าอยากทำแบบนี้เท่านั้น”
นี่พายุกำลังคิดอะไรอยู่ ทำไมเขาจะต้องมาแกล้งให้ผู้หญิงที่เขาไม่เคยคิดจะสนใจอย่างหล่อนให้หวั่นไหวแบบนี้ด้วย
“พี่พายุ... ขยับออกไปเถอะค่ะ ชมพูต้องกลับห้องพักครูแล้ว”
“เธอเป็นผู้ช่วยพี่ไม่ใช่หรือ แล้วจะรีบกลับไปไหนล่ะ”
รอยยิ้มของเขาทำให้หล่อนเสียวสันหลังมาก
“ตะ... แต่ดูเหมือนว่าพี่จะไม่ได้ต้องการให้ชมพูช่วยอะไรนี่คะ”
ปากของเขาชิดกับปากของหล่อนเลยทีเดียวตอนนี้ และมันก็ทำให้กายสาวร้อนฉ่าจนน่าตกใจ
“ใครว่าล่ะ พี่กำลังต้องการให้เธอช่วยมากเลยทีเดียวล่ะ”
“พี่พายุ...?”
“เธอน่ามองมากนะเวลาทำหน้าตาตื่นๆ แบบนี้ เหมือนนางกวางเลยอ่ะ”
“พี่พายุ... ขยับออกไปก่อนค่ะ ชมพู... เอ่อ... อ๊ะ...”
หล่อนอุทานตกใจ เมื่อมือใหญ่ของเขาเริ่มต้นปลดกระดุมเสื้อที่หล่อนสวมใส่อยู่
“ยะ... อย่านะคะ... อื้อ...”
นิ้วของเขายาวมาก และมันก็คล่องแคล่วเหลือเกินตอนที่ปลดกระดุมออกจากรังดุม
“อย่าดื้อกับพี่สิ...”
เขาไม่ได้ปลดกระดุมครบทุกเม็ด โดยเหลือไว้แค่สองเม็ดล่าง จากนั้นก็แยกสาบเสื้อออกจากกัน หน้าอกของหล่อนวับแวมออกมา
“พี่พายุ... อย่าทำแบบนี้ค่ะ ไม่ค่ะ...”
หล่อนพยายามปัดป้อง แต่สายตาของเขาละลายทุกการขัดขืนจนหมดสิ้น
“นมใหญ่ขึ้นเยอะเสียด้วย”
นี่พายุกำลังจะทำอะไรกัน
“อ๊ะ... พี่พายุ... อย่าค่ะ...”
“ชูว์... อย่าเสียงดังสิชมพู หรือว่าอยากให้คนอื่นมาได้ยินสิ่งที่เรากำลังจะทำกัน”
นี่หล่อนกำลังฝันไปหรือเปล่า ทำไม... ทำไมพายุถึงกล้าทำแบบนี้กับหล่อน
“แต่พี่ไม่ควรทำแบบนี้ อื้อ... อย่าค่ะ... อ๊ะ... อย่าจับนมชมพูนะ... อื้อ...”
เขาขยำเต้านมที่ซ่อนอยู่ในเสื้อยกทรงลูกไม้แรงๆ ดวงตาจับจ้องหน้าแดงก่ำของหล่อน
“นุ่มจัง...”
“พี่พายุ... ปล่อยชมพูเถอะค่ะ อย่าทำแบบนี้เลย...”
หล่อนวิงวอนทั้งน้ำตา แต่คนตัวโตไม่มีทีท่าจะยอมรับฟังเลย เพราะไม่ช้าเขาก็เอื้อมมือไปปลดตะขอเสื้อชั้นในให้แยกออกจากกัน ก่อนจะโยนเสื้อในของหล่อนทิ้งลงไปที่พื้นข้างล่าง
“อ๊ะ... อย่า...”
“ว้าว นมเธอสวยจัง...”
เขามองราวกับจะกลืนมันเข้าไปทั้งเต้า จากนั้นก็ช้อนตามองหล่อน
“ขอดูดหน่อยนะ”
“ไม่นะคะ... พี่พายุ... อ๊ะ... อ๊า... อา...”
ลิ้นสากแลบยาวออกมา ก่อนจะไล้ไปที่หัวนมสีชมพูหวาน เลียไปรอบๆ จนมันห่อตัวแข็งเป็นไต จากนั้นก็กลืนมันเข้ามาในอุ้งปาก
“ซี๊ดดดด... อ๊า... อา... พี่พายุ... อย่า... อย่าแบบนี้เลยค่ะ หยุดเถอะค่ะ อ๊า...”
เขาไม่หยุด และก็ดูดต่อเนื่อง ข้างหนึ่งถูกดูดถูกเลีย ส่วนหัวนมอีกข้างก็ถูกขยี้ด้วยปลายนิ้ว
พายุรู้ดีว่าควรจะทำยังไง ให้สาวน้อยไร้เดียงสาอย่างพวงชมพูเตลิดเปิดเปิง
“ซี๊ดดด... อ๊า... อา... หยุด... ได้โปรด... หยุด... อ๊า... อู๊ยยยย...”
เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพวงชมพูจะเป็นเจ้าของเต้านมสมบูรณ์แบบเช่นนี้
มันใหญ่
มันนุ่ม
มันเต่งตึง
และหัวนมก็ยังสีหวานชวนดูดอม
“อืมมม... อร่อยจัง...”
พายุครวญครางออกมา ความหื่นกระหายครอบงำจนท่อนชายคดแข็งอยู่ในเป้ากางเกง
“หยุด... หยุดเถอะค่ะ อ๊า... อา...”
“เธอไม่ได้อยากให้พี่หยุดหรอก”
เขาเงยหน้าขึ้นจากเต้านม น้ำลายไหลยืดเป็นทาง ดวงตาสีน้ำตาลจับจ้องมองแม่สาวน้อยแก้มแดงเขม็ง
“หยุดค่ะ... พี่พายุต้องหยุด...”
รอยยิ้มหื่นกระหายบนใบหน้าหล่อจัดของพายุเพิ่มมากขึ้น ก่อนที่เขาจะทำในสิ่งที่หล่อนคาดไม่ถึง
“อ๊ะ... พี่พายุจะทำอะไรคะ อ๊า...”
เขาล้วงมือเข้ามาในกระโปรงบานยาวพอดีเข่าของหล่อน ตลบชายของมันขึ้นไปไว้บนหน้าขา และก็ไล้นิ้วไปกับกางเกงในตัวบาง
“อ๊ะ... อย่า... อ๊า... อา... ซี๊ดดดด หยุด... พี่พายุ...อย่าทำแบบนี้เลยค่ะ อ๊า... อู๊ยยย...”
“เป้ากางเกงชุ่มขนาดนี้ ยังจะบอกให้พี่หยุดอีกหรือ ฮึ... หลับตา... และฟินกับสิ่งที่พี่กำลังจะทำให้ดีกว่า... อืมมม ด๊วบบบ”
หลังจากพูดจบเขาก็ก้มลงดูดหัวนมเข้าไปในปากแรงๆ ส่วนนิ้วยาวก็ยังคงไล้ไปตามร่องแยกของกลีบสาวต่อเนื่อง
พวงชมพูร้อนเป็นไฟ หล่อนพยายามที่จะหยุดพายุ แต่ผู้ชายคนนี้คือพายุคลั่ง ที่ไม่อาจจะหยุดหรือต่อต้านใดๆ ได้อีก
เขา... เขากำลังไล้นิ้วไปกับร่องสาว เขาทำให้กลีบสาวไร้เดียงสาเอ่อล้นไปด้วยหยาดน้ำ
“อ๊า... อา... ซี๊ดดดด อ๊า...”
และทันที่เขารวบขอบกางเกงชั้นในชุ่มๆ ไปรวมเอาไว้ที่ด้านข้าง และล้วงนิ้วเข้ามาทักทายกับกลีบเนื้ออ่อน หล่อนก็สะท้านราวกับถูกไฟไหม้
“อู๊ยยยย อ๊า... อ๊า...”
เขาหัวเราะกับหัวนมเปียกชุ่มคราบน้ำลายของหล่อน ก่อนจะเลื่อนหน้าขึ้นมาจูบปากอิ่ม ซึ่งหล่อนก็จูบตอบเขาอย่างไร้สติ
มันน่าอายเหลือเกิน... แต่หล่อนต่อต้านกับสิ่งที่พายุกำลังทำไม่ได้
“อ๊ะ... ซี๊ดดดดด...”
เขาดันนิ้วเข้ามาในร่องสาวของหล่อน ก่อนจะครางกระหึ่มลำคอ
“ข้างในเธอแฉะมาก คงเสียวน่าดูสิท่า... อืมมมม”
แล้วคนตัวโตก็ชักนิ้วเข้าออก โดยที่มีหล่อนเด้งเนินสาวตามติดอย่างไร้สติ
“อ๊า... อา... ซี๊ดดดด อ๊า...”
ทำไมหล่อนรู้สึกดีแบบนี้ ทำไมถึง... ถึงอยากให้เขาทำไปเรื่อยๆ ทั้งๆ ที่มันน่าอายเหลือเกิน
“อ๊า... ซี๊ดดดด อา... อา... อู๊ยยยย...”
ยิ่งหล่อนครางเสียวดังเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งเร่งจังหวะนิ้วยาวรัวระทึกยิ่งขึ้น
“ชอบใช่ไหมล่ะ... อืมมมม ทั้งฟิตทั้งแฉะ อืมมม ฉันอยากแทงเธอแล้วล่ะ...”
“อ๊า... กรี๊ดดดดดด... อ๊า... อ๊ายยยยย”
หล่อนไม่รู้เลยว่ามันคือความรู้สึกอะไร รู้เพียงแต่ว่ามันแสนมหัศจรรย์เหลือเกิน
หล่อนสั่นเทา เกร็งกระตุก และรู้สึกผ่อนคลายอิ่มเอมยิ่งนัก หลังจาก... ถูกเขาทะลวงนิ้วเข้าหาจนสรรพสิ่งในกายแตกระเบิด
“อืมมม เธอตอดนิ้วพี่แรงจัง...”
เขากระซิบชิดปากอิ่ม ก่อนจะดึงนิ้วออกมาจากร่องสาว และยกขึ้นมาเลียต่อหน้าต่อตาของหล่อน
หล่อนทำได้แค่เบิกตากว้างมองเขาเลียนิ้วที่เปื้อนน้ำเสียวสาวด้วยความตื่นตะลึง
“เอาล่ะ... วันนี้พอแค่นี้ก่อน”
เขาถอยออกห่าง และก้มลงหยิบเสื้อชั้นในมาคืนให้กับหล่อน
นี่มันอะไรกัน...
“แต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนนะค่อยออกไปจากห้อง พี่ไม่อยากให้ใครเอาไปนินทาน่ะ”
แล้วคนตัวโตที่เพิ่งทำให้หล่อนค้นพบว่าความรู้สึกมหัศจรรย์ก็เดินหายออกไป
และทันทีที่ความเสียวซ่านจางหายไป ความอัปยศอดสูก็พุ่งเข้าใส่หัวใจเต็มแรง
นี่หล่อน... หล่อนทำอะไรลงไปเนี่ย...?
ทุกอย่างที่เกิดขึ้น ทุกสัมผัสของพายุมันยังคงกรุ่นอยู่ในความรู้สึก
เขา... เขาทำแบบนี้กับหล่อนได้ยังไงกัน
หรือเพราะเขาเหงา...
ใช่แล้วล่ะ พายุคงเหงา เขาจึงต้องใช้บริการจากผู้หญิงที่เคยสารภาพรักกับเขาเช่นหล่อน
น้ำตาอุ่นๆ ไหลออกมาอาบแก้ม ความน้อยเนื้อต่ำใจทำให้หล่อนเจ็บปวดเหลือเกิน
- ผู้เขียน
