“เอายามานี่ เดี๋ยวฉันทาให้”
ปลายฟ้ารีบกระถดก้นหนี ดึงผ้าถุงลงมาปิดหัวเข่า
“ปลายทาเองได้ค่ะ” ที่จริงเธอไม่เจ็บมากมายอะไรเลย แต่ที่เห็นรอยช้ำชัดเจน เพราะเธอเป็นคนผิวขาว ถูกอะไรนิดหน่อยก็เป็นรอยจ้ำรอยช้ำ เธอจึงไม่ใส่ใจที่จะกินยาหรือทายา เพราะคิดว่าอีกวันสองวัน รอยช้ำก็คงหายไป
“อย่าดื้อ ! ไปเอายามา ฉันจะทาให้”
เสียงเกรี้ยวกราดกับตาดุ ๆ ของอัสนีทำให้ปลายฟ้ารีบลุกไปหยิบกล่องยามาวางลงใกล้เขา แล้วนั่งลงตรงหน้าคนดุ ปลายฟ้าหยิบยาที่เพิ่งทาให้เขาเมื่อครู่ออกมาจากกล่อง เปิดฝา แล้วยื่นให้เขา
“แบบนี้จะทายังไง ถลกผ้าถุงขึ้นสิ”
ปลายฟ้าหน้างอง้ำ เธอไม่ต้องการการเอาใจใส่หรือการช่วยเหลือจากเขาสักหน่อย แต่เพราะไม่อยากฟังถ้อยคำเสียดหู ไม่อยากเห็นสีหน้าแววตาไม่พอใจของเขา เธอจึงเหยียดสองขาออก แล้วดึงชายผ้าถุงขึ้นมาเหนือเข่าเล็กน้อย
อัสนีบรรจงทายาที่หัวเข่าขาวสองข้างอย่างเบามือ เมื่อเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ทำห
