"เกิดอะไรขึ้นกับโมบายกันแน่พ่อ...ทำไมให้ผมพบไม่ได้" ราเชนทร์นิ่วหน้ามองบิดาบังเกิดเกล้าที่นั่งไขว่ห้างประสานมือไว้ตรงอกใช้ข้อศอกค้ำพนักวางแขน หน้าตาเรียบเฉย
"ไม่มีอะไร...เธอนอนอยู่ไม่ค่อยสบาย"
"ผมอยากเข้าไปเยี่ยม แล้วจะพากลับบ้านด้วย"
"แกอย่าโวยวายไม่เข้าเรื่อง" องศาเอ็ดบุตรชาย เขาถอนหายใจหนักๆ ส่ายศีรษะด้วยความระอาใจ หยิบปากกาและงานตรงหน้ามาสะสางต่อ
"พ่อ..."
"งานที่สั่งทำเสร็จแล้วเหรอ" คนเป็นพ่อยกประเด็นอื่นมาสอดแทรกการสนทนาทันที
"เอ่อ...ลุงบอกว่ากำลังให้คนตามอยู่ครับ ท่านไม่อยากให้ไก่ตื่นก็เลยให้ผมพักก่อนสักครึ่งเดือน ทำเหมือน
