ตอนที่ 17 อีกแค่สองเดือน
ผมพ่นควันสีขาวออกจากปากอย่างหงุดหงิด ให้ตายมันหงุดหงิดไปหมดจริง ๆ ตั้งแต่เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาแล้วนะ และรู้อะไรไหม มันเป็นเรื่องที่บังเอิญมากที่ผมไปเจอวิกกี้ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง น้องไปทานข้าวกับคุณแม่ของน้องน่ะ และที่สำคัญคุณแม่ของน้องพยายามจะจับคู่ให้น้องกับใครสักคน เอาจริง ๆ ผมว่าไอ้หมอนั่นมันแต่งตัวคล้าย ๆ ผมอยู่นะ แต่เรื่องนั้นไม่เท่าไรหรอก เพราะเท่าที่เห็นคือน้องก็ไม่ได้อยากจะมาเท่าไร ทางฝั่งนั้นถามคำน้องก็ตอบคำเหมือนไม่สนใจ แต่ที่ผมไม่พอใจคือน้องไม่บอกผมไง เอาจริง ๆ ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมจะไปไหนมาไหนผมบอกตลอดนะ ขนาดวันไหนมีงานด่วนผมยังไลน์บอกน้องเลยจริง แล้วมันไม่ใช่แค่งานสอนอย่างเดียวนะ ไหนจะงานบริหารอีก เพราะอีกหน่อยผมก็ต้องขึ้นไปบริหารอย่างอย่างเดียวแล้ว ผมเข้ามาเพื่อปูระบบต่าง ๆ ให้เป็นรูปร่างมากกว่านี้นะ มหาลัยนี้เอกชนนี้เป็นธุรกิจของบ้านผมเอง ตอนนี้ผมแค
